Αν έπρεπε να συνδέουμε τη βελτίωση της εγκεφαλικής λειτουργίας με κάποιο από τα στοιχεία της κεντρικής φωτογραφίας, σχεδόν αυτόματα θα επιλέγαμε το βιβλίο. Τα οφέλη της ανάγνωσης εκτείνονται σε όλο το ηλικιακό φάσμα, από την προαγωγή της ευφυΐας στα παιδιά έως την αποσόβηση του κινδύνου άνοιας στην τρίτη ηλικία.
Τα ευρήματα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο της Βασιλείας στην Ελβετία που δημοσιεύτηκαν στο PLOS ONE εντούτοις θα επικεντρώνονταν αλλού: στο χνουδωτό σκυλάκο της φωτογραφίας. Η επιστημονική ομάδα διαπίστωσε ότι η επαφή με τα σκυλιά όταν τα χαϊδεύουμε διεγείρει σημαντικά τον μετωπιαίο φλοιό, το τμήμα του εγκεφάλου που «επιβλέπει» τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε, σύμφωνα με την επικεφαλής της μελέτης και υποψήφια διδάκτωρ Κλινικής Ψυχολογίας Rahel Marti.
Η πρόσφατη μελέτη βάζει το λιθαράκι της στην επιστημονική προσπάθεια για την ανάδειξη των οφελών από τις θεραπείες με τη βοήθεια ζώων στην αποκατάσταση ατόμων με παθήσεις του νευρικού συστήματος όπως εγκεφαλικά επεισόδια, επιληπτικές κρίσεις, εγκεφαλικά τραύματα και λοιμώξεις. Σύμφωνα με την επικεφαλής ερευνήτρια, εάν τα άτομα με έλλειμμα στην κινητοποίηση, την εστίαση της προσοχής και την κοινωνικοσυναισθηματική λειτουργία παρουσιάζουν μεγαλύτερη συναισθηματική εμπλοκή κατά την επαφή τους με σκύλους, τότε οι δραστηριότητες με αυτά τα ζώα θα μπορούσαν να ανοίξουν το δρόμο για νέους θεραπευτικούς στόχους.
Για τις ανάγκες της μελέτης στην οποία συμμετείχαν 19 άτομα και τρία σκυλιά (Jack Russell terrier, Goldendoodle και Golden Retriever), οι επιστήμονες αξιοποίησαν τη μέθοδο της Λειτουργικής Φασματοσκοπίας Εγγύς Υπέρυθρου (fNIRS), μια μέθοδο απεικόνισης που επιτρέπει τον μη επεμβατικό ποσοτικό προσδιορισμό και υπολογισμό της οξυγόνωσης του ανθρώπινου ιστού.
Στο πρώτο στάδιο, οι συμμετέχοντες παρατηρούσαν τον σκύλο από την άλλη άκρη του δωματίου. Στη συνέχεια, ο σκύλος κάθισε δίπλα τους και, τέλος, όποιος επιθυμούσε μπορούσε να τον χαϊδέψει. Η ακριβής διαδικασία επαναλήφθηκε άλλες δύο φορές σε μεταγενέστερες ημερομηνίες, ενώ ακολούθησαν κάποια ακόμα ίδια πειράματα, με τη διαφορά ότι ο σκύλος είχε αντικατασταθεί από ένα λούτρινο λιοντάρι που περιείχε μια θερμοφόρα για να προσομοιώνει τη θερμοκρασία του σώματος ενός ζωντανού σκύλου.
Αν και η διέγερση του εγκεφάλου αυξανόταν όσο οι συμμετέχοντες έρχονταν πιο κοντά με τον σκύλο ή το λούτρινο, επιβεβαιώνοντας παλαιότερα ευρήματα για σύνδεση της στενότερης επαφής με τα ζώα και μεγαλύτερης ενεργοποίησης του εγκεφάλου, το άγγιγμα της γούνας του αληθινού ζώου έστελνε περισσότερα ερεθίσματα. «Θεωρούμε ότι η συναισθηματική εμπλοκή μπορεί να αποτελεί κεντρικό υποκείμενο μηχανισμό ενεργοποίησης του εγκεφάλου στις αλληλεπιδράσεις ανθρώπου-ζώου» σχολίασε η Marti, προσθέτοντας ότι το λούτρινο ζώο ενδεχομένως αφύπνισε λιγότερα αισθήματα στοργής. Παρόμοιες μελέτες έχουν δείξει ότι η επαφή με ζωντανά κουνέλια, ινδικά χοιρίδια, γάτες, σκύλοι και άλογα προκαλεί μεγαλύτερη εγκεφαλική δραστηριότητα.
