Συμπλήρωσε 108 χρόνια ζωής ο Αρης Θεσσαλονίκης. Σύλλογος από τους ιστορικότερους της χώρας. Με τεράστια αθλητική και κοινωνική προσφορά. Στο πέρασμα των χρόνων χάρισε χαρές στους χιλιάδες φίλους του. Ομάδα-σύμβολο για τη Θεσσαλονίκη, την οποία δόξασε, όπως και όλη τη χώρα με τις μεγάλες του μπασκετικές επιτυχίες. Σύλλογος με άνθιση όλων των ερασιτεχνικών τμημάτων τις δεκαετίες του ’60, του ’70 και του ’80. Ένα πραγματικό «εργαστήρι» ταλέντων, το οποίο γνώρισε και παρατεταμένη παρακμή στα ερασιτεχνικά τμήματα. Δεν «έσβησε» όμως. Αντιθέτως ξαναγεννήθηκε από τις στάχτες του.
Η ποδοσφαιρική ομάδα «μάτωσε» στα γήπεδα της Γ’ και της Β’ Εθνικής, αλλά δε λύγισε. Πέρασμα που έμοιαζε με εφιάλτη που «έσβησε» όπως ο ήλιος στη δύση του. Επέστρεψε δυνατότερη και βρίσκεται εκεί που το βαρύ της όνομα το επιβάλει. Δείχνοντας αντοχές και πείσμα. «Απάντησε» με λεβέντικη στάση μέσα στο γήπεδο, απέναντι σε οποιαδήποτε αδικία. Ορθωσε ανάστημα ανάλογο με την ιστορία και τη δυναμική της. Επιστρέφοντας στη Super League με την πορεία του ο Αρης δικαίωσε όλους εκείνους που υποστήριζαν ότι λείπει από τη μεγάλη κατηγορία.
Η αλήθεια είναι πως ο Αρης διαχρονικά αντλεί δύναμη από τις δυσκολίες του και ξεγελάει κάθε είδους δυσκολία, παραμένοντας όρθιος. Μένει όρθιος και δύσκολα κατεβάζει το κεφάλι. Ακόμη και σε στιγμές που οι αντίπαλοι του περιμένουν να καταρρεύσει. Ακόμη και σε στιγμές που «πληγώθηκε» από παράγοντες μικρού διοικητικού αναστήματος, δυσανάλογου του ονόματος του. Νίκησε και την εσωστρέφεια του και προχωράει. Λεβέντικα και με βήμα ταχύ.
Ηγγικεν όμως η ώρα για κάτι περισσότερο από το να κάνει ποδοσφαιρικά αισθητή την παρουσία του στο Πρωτάθλημα. Η ιστορία των ομάδων γράφεται με τίτλους και πλέον δεν χωράει άλλη αναβολή. Επιβάλλεται ο ποδοσφαιρικός Αρης να προσθέσει έναν ακόμη τίτλο στην τροπαιοθήκη του, κάνοντας οποιαδήποτε υπέρβαση κι αν χρειαστεί. Θα πρέπει να είναι το νέο του μεγάλο στοίχημα. Και μετά να ακολουθήσουν και τ’ άλλα τμήματα. Στον Αρη δεν αρμόζουν ο ρόλος του κομπάρσου και οι κοντόφθαλμοι παράγοντες.
Focus
Ο παραγοντίσκος που τα τελευταία χρόνια «είδε φως και μπήκε», γιατί τιμήθηκε στα γενέθλια του ιστορικού Συλλόγου; Για το ταλέντο του να πλασάρετε αυτόκλητα σ’ όλα τα διοικητικά σχήματα ή γιατί είναι παρεάκι του προέδρου; Παραγοντική προσφορά άξια τιμητικής πλακέτας πάντως δεν έχει. Εκτός κι αν επιβραβεύτηκε η επιβίωση του σ’ όλους τους διοικητικούς «πολέμους». Και οι «κατσαρίδες» όμως, επιβιώνουν αλλά δεν τιμώνται.
