Πάντα υπάρχει ένας λόγος για να γίνει άνω-κάτω το Πρωτάθλημα. Αυτή τη φορά είναι ο ορισμός του διαιτητή Παπαπέτρου στο ντέρμπι ΠΑΟΚ-Αρης και του Σιδηρόπουλου στο VAR. Λίγες ημέρες νωρίτερα ο πρόεδρος της ΕΠΟ Τάκης Μπαλτάκος πανηγύριζε για την άρση του εμπάργκο στους ξένους διαιτητές από τον Τσέφεριν. Η δικαιολογία ήταν εύκολη από τον Μπένετ.
«Δεν υπήρχαν διαθέσιμοι ξένοι διαιτητές». Ούτε elite, αλλά ούτε από την πρώτη κατηγορία. Από έναν μακρύ κατάλογο ξένων διαιτητών, απ’ όλη την Ευρώπη, ο αρχιδιαιτητής δεν κατάφερε να βρει αυτούς που ήθελε προκειμένου να κάνει καλά τη δουλειά του και να μην υπάρχουν γκρίνιες. Και θέλει η αθλητική κοινωνία να πιστέψει ότι εξάντλησε όλες τις πιθανές λύσεις και απέτυχε;
Κομματάκι δύσκολο το βλέπω, σ’ αυτό το περιβάλλον της καχυποψίας που διεξάγονται οι αγώνες, να πειστούν οι φίλαθλοι ότι το ντέρμπι της Θεσσαλονίκης δεν θα έχει ξένους διαιτητές «λόγω ανωτέρας βίας».
Δεν είναι η πρώτη φορά που στο ελληνικό ποδόσφαιρο γίνεται κάτι το οποίο μεγεθύνει την αμφισβήτηση και την καχυποψία. Σχεδόν είναι νόμος να ρίχνουν οι φορείς του ποδοσφαίρου νερό στον μύλο της καχυποψίας. Υπάρχουν πολλές ομάδες οι οποίες έχουν πληρώσει ακριβά τη διγλωσσία
της ΕΠΟ, με πρώτη και καλύτερη τον Ηρακλή.
Η κοινωνία του ποδοσφαίρου δεν ξύπνησε ένα πρωί και αποφάσισε να δείξει δυσπιστία, στην ΕΠΟ και στη διαιτησία. Εγιναν πάρα πολλά ώστε να φθάσουμε στο σημείο της αμφισβήτησης, προϊόν της οποίας είναι και η ανάγκη να καλούνται ξένοι διαιτητές στα ντέρμπι. Κι έτσι θα πάει αυτή η ιστορία, καθώς η ΕΠΟ έχει χάσει εδώ και χρόνια την έξωθεν καλή μαρτυρία. Και όχι βεβαίως για ολισθήματα, όπως η παρερμηνεία για τις κάρτες των διεθνών που δεν αγωνίστηκαν στον αγώνα με το Γιβραλτάρ.
Παρανυχίδα ήταν αυτό το παράπτωμα. Τα τελευταία 30 χρόνια, βρίθει η ΕΠΟ από γεγονότα που δεν τιμούν την Ομοσπονδία ποδοσφαίρου της χώρας. Η ΕΠΟ δεν πείθει ότι λειτουργεί ισόνομα και με στόχο να προστατεύσει τα συμφέροντα όλων των ομάδων και κατ’ επέκταση του ποδοσφαίρου. Κομμάτι ενός συστήματος ήταν και συνεχίζει να είναι.
Γι’ αυτό δεν μπορεί να πείσει την κοινωνία του ποδοσφαίρου ότι ήταν μία υγιής απόφαση και αυτή που αφορά τις ποινές από την Επιτροπή Δεοντολογίας, για τους χειραγωγημένους αγώνες.
Η ΕΠΟ αποφάσισε να πέφτουν στα μαλακά οι ομάδες που πιάνονται με τη γίδα στην πλάτη. Το επιχείρημα; Φτηνό. «Όσο πιο «βαριά» και «άκαμπτη» είναι μια ποινή τόσο δυσκολότερα επιβάλλεται»! Το νέο ποινολόγιο προβλέπει τη δυνατότητα επιβολής ποινής υποβιβασμού από την πρώτη παράβαση, αν το παράπτωμα κριθεί από την Επιτροπή Δεοντολογίας «σοβαρό». Αρα έχουμε soft δωροδοκίες και σκληρές. Οπότε δίδεται πάλι η ευκαιρία να αποφασίζουν τα μέλη της Επιτροπής μ’ έναν νόμο που θα γίνεται… λάστιχο.
Καληνύχτα ελληνικό ποδόσφαιρο.
