Η επιτομή του… «απλά, όμορφα κι ωραία»

Προφανώς δεν ήταν το καλύτερο φετινό παιχνίδι του, ίσως όμως να επρόκειτο για το πιο ουσιαστικό. Αυτό ισχύει κυρίως για το δεύτερο ημίχρονο και τούτο το συμπέρασμα αντλείται από την ωριμότητα που χαρακτήρισε τον Αρη σ’ αυτό το διάστημα. Δεν έδωσε το παραμικρό περιθώριο αντίδρασης στον Ατρόμητο, στην πραγματικότητα του έφραξε κάθε μονοπάτι επιστροφής στο παιχνίδι και παράλληλα ήταν ουσιαστικός στις τελικές φάσεις που βρήκε με εξαίρεση τις δύο με τον Δημήτρη Μάνο. 

Αυτό το 3-0 προφανώς και είπε την αλήθεια του παιχνιδιού γιατί η ομάδα του Ακη Μάντζιου κατευθύνθηκε από τη διάθεση, τις συνεργασίες αλλά και την ενέργεια που έβγαλε στο παιχνίδι της. Η δε αντίστοιχη του Ατρόμητου δεν ήταν απειλητική, πλήρωσε και τα αμυντικά λάθη της, ειδικά αυτά των αμυντικών χαφ δεύτερο ημίχρονο. Στην πρώτη περίπτωση κανείς δεν ακολούθησε τον Λούκας Σάσα και στη δεύτερη, η αντίδραση του Νάτσου ήταν ερασιτεχνική.

Ο Αρης κέρδισε… πραγματάκια και δεν αναφέρομαι τόσο στο γεμάτο παιχνίδι του Κώστα Μήτρογλου καθώς ο έμπειρος φορ παραμένει στο στάδιο γνωριμίας με τους συμπαίκτες του, όσο στον Κριστιάν Γκάνεα. Προφανώς ο Ρουμάνος έκανε το καλύτερό του παιχνίδι μ’ ένα γκολ, μία ασίστ και κανένα λάθος, μάλλον (μας) έδειξε τον παίκτη που διακρίθηκε (κυρίως) στη Βιτορούλ. Πέτυχε γκολ έπειτα από έναν χρόνο, μετρά περισσότερο όμως η συνολική συμπεριφορά του στο παιχνίδι.

Η ουσία είναι επίσης ότι οι «κίτρινοι» παρουσιάστηκαν πιο φρέσκοι επιβεβαιώνοντας σχετικά τον προπονητή τους, παράλληλα όμως αξιοποίησαν το βάθος που έχουν στον πάγκο. Για παράδειγμα, ο κουρασμένος Μπερτόγλιο δεν διάγει και την καλύτερη περίοδο στη φετινή πορεία του, αλλά ο Ντάνιελ Μαντσίνι δείχνει ακούραστος και ήταν πιο αποτελεσματικός. Ο Σάντε Σίλβα κάλυψε τη δημιουργία που είχε ο Μπρούνο το πρώτο ημίχρονο αν και αδικεί τον εαυτό του με την έλλειψη απόφασης που έχει όταν μπαίνει στην περιοχή.

Εν τέλει, ο Αρης επέστρεψε στη δεύτερη θέση κι εκεί θα προσπαθήσει να εδραιωθεί την ερχόμενη εβδομάδα απέναντι στον ΠΑΟΚ στην Τούμπα.