Αγαπητή Μetrosport
Aπέναντι σε άμυνα μπετόν αρμέ, με δύο από τους κορυφαίους στόπερ του Πρωταθλήματος, τον Φαμπιάνο και τον Μπράμπετς, δεν παίζεις φουλ επιθετικά, ούτε ποντάρεις στις σέντρες από τα πλάγια, αγαπητέ Ραζβάν.
Αφήνεις λίγο γήπεδο στον Αρη, δέχεσαι κι εσύ κάποιες επιθέσεις, έτσι ώστε να βρεις ελεύθερους χώρους όταν θα κλέψεις την μπάλα για να βγεις στην αντεπίθεση, που είναι και το μεγάλο ατού της ομάδας σου. Οταν, μάλιστα, βλέπεις ότι πέρασε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο χωρίς να δημιουργήσεις ούτε μία ευκαιρία και χωρίς να κάνεις ούτε μία τελική προς την εστία, είναι δεύτερο τραγικό λάθος να αρχίζεις το δεύτερο με την ίδια τακτική και τα ίδια ακριβώς πρόσωπα.
Η τραγική ειρωνεία είναι ότι αμέσως με την έναρξη φρόντισε ο Αρης να σου δείξει ποια ήταν μία 100% λανθασμένη επιλογή στην αρχική ενδεκάδα. Βιεϊρίνια λεγόταν. Δεν είναι ντροπή ούτε για εμάς ούτε για τον ίδιο να δεχτούμε ότι δεν μπορεί πλέον. Στις 24 Ιανουαρίου κλείνει τα 38 και μπαίνει στα 39. Τιμή και δόξα στη σύγχρονη σημαία του ΠΑΟΚ, ο απόλυτος σεβασμός του αξίζει, μια ζωή θα θεωρείται σπουδαίο κεφάλαιο στην ιστορία της ομάδας, αλλά έλεος.
Δεν είναι υπεράνθρωπος. Δεν μπορεί να νικήσει τους νόμους της φύσης και τον χρόνο. Κανείς δεν μπορεί. Κι ύστερα, μελέτησε κανείς στον ΠΑΟΚ τι πάει να πει Σαβέριο; Συνυπολόγισαν ο Λουτσέσκου και οι συνεργάτες του τι είδους παίκτης είναι, πόσο ταχύς, πόσο ευέλικτος, πόσο δεξιοτέχνης, πόσο ποιοτικός; Αν όχι, το έμαθαν με τον πιο πικρό τρόπο για την ομάδα. Γιατί, ουσιαστικά, αυτός πήρε το παιχνίδι, απόντος του Βιεϊρίνια, στις δύο φάσεις που έφεραν τα γκολ του Αρη.
Το πρόβλημα του ΠΑΟΚ, όμως, δεν ήταν μόνο τα γκολ που δέχτηκε, αλλά και τα γκολ που δεν έβαλε. Ο Ντεσπόντοφ “κουτρούσε” πάνω στους αντιπάλους, με μηδέν πετυχημένες ντρίπλες σε καμιά δεκαριά που επιχείρησε, ο Μουργκ κλωθογυρνούσε με την μπάλα χωρίς ουσία, ο Τάισον τσαλαβουτούσε στα ρηχά εγκλωβισμένος κι αυτός , αλλά την ίδια ώρα ο Κωνσταντέλιας έμενε καθηλωμένος στον πάγκο. Γιατί άραγε; Επειδή... κουράστηκε από το ματς με τον ΟΦΗ στο οποίο έπαιξε 66 λεπτά, ή μήπως επειδή... δεν είναι άξιος να παίξει σε ντέρμπι; Απίστευτη αλλά αληθινή αυτή η τρίτη αποτυχημένη επιλογή του Λουτσέσκου και αποδείχτηκε επίσης περίτρανα όταν έβαλε επιτέλους τον πιτσιρικά στο 55΄, γιατί μόνο τότε άρχισε να υπάρχει ΠΑΟΚ μεσοεπιθετικά.
Αλήθεια το λέω, στραβομουτσούνιασα με το που είδα την αρχική ενδεκάδα πριν από το ματς και κυρίως με την παρουσία του Βιεϊρίνια και την απουσία του Κωνσταντέλια. Στραβομουτσούνιασα ακόμη περισσότερο γύρω στο 20' όταν είδα πόσο μονότονα και φλύαρα προσπαθούσε ο ΠΑΟΚ να διασπάσει την άμυνα του Αρη. Ηταν σίγουρα μια κακή μέρα στη δουλειά για τον Λουτσέσκου, έκανε τρανταχτά λάθη, έκανε και πολύ καθυστερημένα τις αλλαγές του, αλλά, για να τα λέμε όλα και όπως πρέπει, κύριοι υπεύθυνοι για την εμφάνιση και την ήττα είναι οι παίκτες. Οχι γιατί, όπως λένε πολλοί, δεν έτρεξαν και δεν μάρκαραν με ένταση, αλλά γιατί δεν κατάφεραν ούτε για μια στιγμή επί 60 λεπτά να αξιοποιήσουν τα προσόντα τους. Εγώ και τρεξίματα είδα και πρέσινγκ είδα και διάθεση μεγάλη είδα και πάθος είδα, είδα ταυτόχρονα, όμως, ότι δεν μπορούσαν. Και δεν μπορούσαν γιατί οι αντίπαλοι τούς είχαν εγκλωβίσει υποδειγματικά. Απέναντι σ' αυτή την κατάσταση έπρεπε να αντιδράσει ο Λουτσέσκου αλλά δεν το έκανε. Αυτή είναι δική του βασική ευθύνη.
ΥΓ. Εχω και μια απορία: Ανάμεσα στον Μπράμπετς και τον Φαμπιάνο, ποιος έχει τα προσόντα να σταθεί επάξια; Ο μικροκαμωμένος Μπράντον, ή το ταυράκι ο Τζίμας, έστω στα 18 του;
