Λοιπόν, να καταστήσουμε σαφές εξ αρχής πως ήμασταν – αναντάμ παπαντάμ – είμαστε και θα είμαστε με την «εστεμμένη». Κι ας είναι κατά την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο η Ρεάλ πλήρως αποτυχημένη. Εν τούτοις οφείλουμε και το πράττουμε βεβαίως, βεβαίως… Να αποδώσουμε στην Μπαρτσελόνα τον τίτλο της πλέον, επιτυχημένης ομάδας της Ευρώπης. Για την τελευταία 10ετία τουλάχιστον, οι «Μπλαουγκράνα» δεν έχουν αντίπαλο…
Οι 23 τίτλοι τους εντός κι εκτός ισπανικών συνόρων παρατίθενται στον πίνακα της «Μ» για των λόγων μας το αληθές. Με 2 μάλιστα, treble στο παλμαρέ της, η εθνική ομάδα της Καταλανίας καταγράφεται ως η μοναδική στην «Γηραιά ήπειρο» με ανάλογο κατόρθωμα!
Αναζητώντας πάντως, αιτίες στης ανοδικής αλλά και σταθερής πορείας της Μπαρτσελόνα καταλήξαμε σε μία εξ αυτών. Μετά από πολλή σκέψη θεωρούμε φυσιολογική την διαφορά της Ρεάλ με την Μπαρτσελόνα. Και τούτο επειδή οι «Λος Μπλάνκος» (με μόνον 7 τίτλους στο ενεργητικό τους) την ίδια περίοδο άλλαξαν 9 προπονητές! Οι «Μπλαουγκράνα» άλλαξαν 5 αλλά ουσιαστικά, ήταν 4.
Ο συγχωρεμένος Τίτο Βιλανόβα ήταν ο ιδανικός διάδοχος του Πεπ Γουαρδιόλα. Ήξερε κι ήθελε να συνεχίσει αλλά… Άλλαι αι βουλαί των ανθρώπων και άλλαι των θεών!
Με λίγα λόγια; Οι συνεχείς αλλαγές προπονητών δεν επέτρεψαν στη Ρεάλ μήτε καν θεμέλια… Βάσεις να έχει για να οικοδομήσει ομάδα. Αντίθετα οι μη συνεχείς αλλαγές (ο Πεπ Γουαρδιόλα έμεινε 4 αγωνιστικές περιόδους κι ο Φρανκ Ράικαρντ 5) επέτρεψαν στην Μπαρτσελόνα να ρίξει γερά θεμέλια. Αφήστε που η «Μασία» (η μεγάλη των ταλέντων της Μπαρτσελόνα σχολή) έδωσε «πυλώνες» (Λιονέλ Μέσι, Αντρές Ινιέστα, Τσάβι Ερνάντεθ έτσι… Κάποια δείγμα της παραγωγής «πυλώνων») πάνω στους οποίους οικοδομήθηκε η ομάδα η οποία σε μία (επική…) 10ετία κέρδισε 24 τίτλους!
Είναι όμως, και μία άλλη αιτία. Ο στρατηγικός σχεδιασμός κατά την 10ετία από 2005 μέχρι και 2015 δεν άλλαζε άρδην με κάθε αλλαγή προπονητή στην Βαρκελώνη. Στη Μαδρίτη άλλαζε. Εντάξει ο ένας δεν έπαιρνε με καρμπόν… Τη φιλοσοφία του άλλου. Έβαζε ο κάθε προπονητής την δική μου πινελιά σε μία εικόνα ενός συγκεκριμένο κάδρου. Δεν ερχόταν ο κάθε προπονητής στο «Καμπ Νου» - όπως πάει στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου – κι άλλαζε ακόμη και το χρήμα στους τοίχους των αποδυτηρίων…
ΥΓ 1: Σας θυμίζει κάτι το πάθημα της Ρεάλ με αλλαγές προπονητών κι μη αξιοποίηση της Ακαδημίας της;
ΥΓ 2: Είναι αδυναμία ή ανοησία που δεν αντιγράφατε το μάθημα της Μπαρτσελόνα από ελληνικές ομάδες;
