Την ώρα που οι βασικοί επιδημιολογικοί δείκτες για τον κορωνοϊό εμφανίζουν επιδεινούμενη τάση, έχει ανοίξει και μια συζήτηση σχετικά με το ενδεχόμενο να επιτραπεί, σε ένα ποσοστό, η επιστροφή και η παρουσία των φιλάθλων στα γήπεδα.
Δεν ξέρω πόσο λογικό είναι να κουβεντιάζουμε για να ανοίξουν και πάλι τα γήπεδα όταν το τελευταίο διάστημα έχουμε έναν μέσο όρο 220 επιβεβαιωμένων κρουσμάτων την ημέρα, όταν από τα 6-7 περιστατικά ασθενών που χρειαζόταν να διασωληνωθούν στα τέλη Ιουλίου είμαστε τώρα στα 38, όταν ο μέσος όρος θανάτων έχει φτάσει στους τέσσερις ημερησίως και όταν τα στατιστικά στοιχεία εμφανίζουν πολύ μεγάλη αύξηση του αριθμού των κρουσμάτων σε ηλικίες κάτω των 40 και βαριά περιστατικά σε αυτές τις ηλικιακές ομάδες, αρκετά εκ των οποίων καταλήγουν στις ΜΕΘ.
Ο κορωνοϊός δεν έχει εξαφανιστεί. Δεν χρειάζεται να το λέμε συνέχεια αυτό. Είναι εδώ και είναι και απειλητικός. Γι' αυτό αυξάνονται τα κρούσματα, γι' αυτό πολλά περιστατικά χρειάζονται νοσηλεία, γι' αυτό αρκετά καταλήγουν στις ΜΕΘ.
Τα μέτρα είναι απαραίτητα. Η ατομική ευθύνη ακόμη πιο απαραίτητη. Οσο κι αν όλα αυτά μας έχουν κουράσει, όσο κι αν μας έχουν... τσιτώσει, όσο κι αν έχουν προκαλέσει μεγάλες ζημιές στην οικονομία, άρα και μεγαλύτερο εκνευρισμό όσων πλήττονται και είναι πάρα πολλοί, δεν είναι επιλογή η απόλυτη χαλάρωση.
Ειδικά όταν μιλάμε για την διασκέδασή μας και όχι για την επιβίωσή μας. Διότι στην περίπτωση των γηπέδων, το διακύβευμα δεν είναι να σώσουμε την δουλειά μας, να ξαναδούμε λεφτά στην τσέπη μας, να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας, να καταφέρουμε να πληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας.
Δεν λέω, σημαντική είναι και η διασκέδαση, σημαντικό είναι και να ξεσκάσουμε, το έχουμε ανάγκη μετά από όσα βιώσαμε τους τελευταίους μήνες.
Ωστόσο, δεν είναι αυτή την στιγμή το πρώτο που θα πρέπει να λύσουμε το αν θα ανοίξουν τα γήπεδα ή όχι.
Παρόλα αυτά, για να είμαι δίκαιος, οφείλω να πω το εξής: στο σενάριο της παρουσίας θεατών σε ποσοστό 20%, για παράδειγμα, σε σχέση με την χωρητικότητά τους, ο κίνδυνος μετάδοσης της νόσου είναι πολύ μικρότερος απ' ό,τι στα εστιατόρια, στα καφέ, στα σχολεία.
Διότι, σε ένα γήπεδο χωρητικότητας 10.000 θεατών, αν επιτραπεί η παρουσία 2000 θεατών, είναι πάρα πολύ εύκολο να τους τοποθετήσεις κατά τέτοιον τρόπο ώστε οι αποστάσεις μεταξύ τους να είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές που προβλέπουν τα πρωτόκολλα και να μην δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα.
Επαναλαμβάνω, όμως: δεν είναι το μείζον αυτή την περίοδο. Αυτό που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει όλους, νομίζω, είναι πώς θα βρεθεί η χρυσή ισορροπία, η οποία θα επιτρέψει και τα μέτρα που πρέπει να λαμβάνουμε και να τηρούμε, και η οικονομία να αρχίσει να αναζωπυρώνεται.
Γιατί, έτσι όπως πάνε τα πράγματα και με την υγειονομική και με την οικονομική κρίση, ψεύτης να βγω αλλά νομίζω ότι ο χειμώνας που έρχεται θα είναι... μαύρος.
