Δε χρειάζεται
να γίνει μεγάλη κουβέντα για το πόσο
πλήττεται ο επαγγελματικός αθλητισμός
από την πανδημία του covid-19.
Η ζημιά που παθαίνουν οι ομάδες δεν
είναι μόνο οικονομική. Σαφώς και δεν
περνάει απαρατήρητο το γεγονός, αλλά
υπάρχουν και πολλά άλλα παρεπόμενα.
Εγραφα πριν από δύο μέρες για το πόσο
επηρεάζει η απουσία του κόσμου τους
ποδοσφαιριστές σε ψυχολογικό επίπεδο
καθώς τα «βουβά» γήπεδα τους… χαλαρώνουν,
κι αυτός ίσως να είναι ο λόγος που
βλέπουμε μεγάλα σκορ κι ασυνήθιστα
αποτελέσματα.
Είτε μας αρέσει,
είτε όχι θα πρέπει να συμβιβαστούμε μ’
αυτή την πραγματικότητα καθώς τα πράγματα
μπορεί να γίνουν χειρότερα στη συνέχεια.
Ηδη το Βέλγιο αποφάσισε χθες οι αγώνες
να γίνονται χωρίς κόσμος, τα ΕΑΚ κλείνουν
και αγώνες στα εγχώρια Πρωταθλήματα σε
διάφορα αθλήματα και κατηγορίες
αναβάλλονται. Η ασύμμετρη απειλή του
covid-19
δημιουργεί συνθήκες ανισότητας, για
περισσότερους από έναν λόγο, στον
αθλητισμό. Για παράδειγμα ο ποδοσφαιρικός
Αρης στον οποίο ο νέος προπονητής
επιχειρούσε να διορθώσει κάποια πράγματα
στο αγωνιστικό κομμάτι, βρήκε μπροστά
του ένα τεράστιο πρόβλημα. Δέκα άτομα
από την ομάδα (μέχρι τη στιγμή που
γράφονται αυτές οι γραμμές) ανιχνεύθηκαν
με κορωνοϊό και μπήκαν σε 14 ημέρες
καραντίνα. Αυτό σημαίνει ότι ο Μάντζιος
δουλεύει με τη μισή ομάδα, άρα η εκπαίδευση
της ομάδας υπολειτουργεί. Οπότε όταν
θα τελειώσει η καραντίνα των 10 παικτών
θα έχουν χάσει σημαντικό χρόνο προπόνησης
και θα πρέπει να προσαρμοστούν με τους
συμπαίκτες τους που δούλευαν κανονικά,
άρα θα βρίσκονται κι ένα κλικ πιο ψηλά.
Ακόμη ο Αρης
χάνει και τον αγωνιστικό του ρυθμό με
δεδομένο ότι αναβλήθηκε ο αγώνας με τη
Λάρισα και ίσως αναβληθεί και αυτός με
τον Αστέρα Τρίπολης.
Μ’ αυτά τα
δεδομένα δεν μπορεί κανείς να ισχυρισθεί
ότι θα έχουμε αξιόπιστες αγωνιστικές
διοργανώσεις. Οπότε δεν αποκλείονται
και πολλά πάνω-κάτω των ομάδων στην
εξέλιξη των Πρωταθλημάτων, καθώς η
βιολογική προετοιμασία των παικτών θα
περάσει από ασυνήθιστες καταστάσεις.
