Να, λοιπόν, που με 11 εναντίον 11, δεν ήταν καθόλου εύκολο για τον ΠΑΟΚ να νικήσει την Κοπεγχάγη,να που χωρίς αριθμητικό πλεονέκτημα θα μπορούσε ακόμη και να χάσει στην Τούμπα, όπως και έγινε χθες.
Φυσικά, ο ΠΑΟΚ δεν άξιζε να χάσει. Σαφώς το πιο δίκαιο αποτέλεσμα θα ήταν η δική του νίκη, ή, στη χειρότερη περίπτωση, η ισοπαλία. Αλλά έχασε. Και υπάρχουν ξεκάθαροι λόγοι γι' αυτό.
Πρώτα-πρώτα, δεν αξιοποίησε τις πολλές και τεράστιες ευκαιρίες. Στις περισσότερες τον εμπόδισε η τύχη. Μέχρι και με το κεφάλι, χωρίς να καταλάβει πώς, απέκρουσε ο τερματοφύλακας της Κοπεγχάγης. Ηταν αυτό που, πολύ απλά, λέμε “δεν ήθελε η μπάλα να μπει”. Οπως, βέβαια, δεν ήθελε και στη φάση με το δοκάρι στο πρώτο ημίχρονο.
Στις υπόλοιπες, όμως, περιπτώσεις, χάθηκαν γκολ που δεν χάνονται. Ακόμη δεν μπορεί κανείς να καταλάβει πώς δεν κατάφεραν να σκοράρουν από απόσταση αναπνοής, ο Μπίσεσβαρ και ο Σφιντέρσκι.
Αν η μισή ζημιά όμως έγινε από την αστοχία και την ατυχία, η άλλη μισή έγινε από τη δυσλειτουργία του αμυντικού μηχανισμού, που, για πολλοστή φορά, εκδηλώθηκε. Μετά το 1-0 από τον Ζίβκοβιτς, με το οποίο το ματς άρχισε ιδανικά για τον ΠΑΟΚ, η Κοπεγχάγη πέρασε στην αντεπίθεση, τον ταλαιπώρησε με αρκετές πολύ καλά οργανωμένες επιθέσεις και, αφού... αρνήθηκε ένα δώρο από τον Κούρτιτς, πέτυχε τα δύο γκολ, είχε ένα δοκάρι και έχασε ακόμη δύο καλές ευκαιρίες.
Μετά το 1-2 ο ΠΑΟΚ την έκλεισε στα καρέ της, την πίεσε αφόρητα, έβγαλε πολλές φάσεις, αλλά η κακοδαιμονία και η επιπολαιότητα στην τελική ενέργεια τον εμπόδισαν ακόμη και να ισοφαρίσει. Ηταν μια άδοξη και άδικη ήττα, σύμφωνα με τη γενική εικόνα του αγώνα, αλλά ταυτόχρονα ήταν και μια ήττα που στέλνει το μήνυμα ότι χρειάζεται πολλή δουλειά ακόμη για να αποκτήσει ο ΠΑΟΚ την άμυνα που χρειάζεται, αλλά και για να αξιοποιεί πιο εύκολα και πιο συχνά τις ευκαιρίες του.
Είναι κρίμα να μιλάμε για ήττα μετά από τόσο καλή προσπάθεια και τόσο καλή παρουσία του ΠΑΟΚ επιθετικά. Αλλά αυτή η επιθετική παρουσία απέφερε ένα μόνο γκολ κι αυτό είναι τελικά που “μετράει”. Οπως “μετράει” και το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ δέχτηκε δύο γκολ στις σαφώς λιγότερες ευκαιρίες του αντιπάλου της.
Εννοείται ότι αποδείχτηκε ατυχής η έμπνευση του Λουτσέσκου να παίξει με δεξιό μπακ τον Κρέσπο, ο οποίος ήταν ο αδύναμος κρίκος και ο πρώτος, φυσιολογικά, που αντικαταστάθηκε. Εννοείται επίσης ότι και στα δύο γκολ θα μπορούσε να αποκρούσει ο Πασχαλάκης.
Και στις δύο περιπτώσεις, η μπάλα πέρασε κάτω από το σώμα του. Αλλά για να φτάσει η μπάλα στους σκόρερ, οι Δανοί κινήθηκαν πολύ έξυπνα και γρήγορα, ενώ οι παίκτες του ΠΑΟΚ, όλοι οι παίκτες του ΠΑΟΚ, τους παρακολουθούσαν σαστισμένοι.
Δεν ξέρω πώς εξηγείται αυτό, αλλά ο ΠΑΟΚ για μια ακόμη φορά φέτος όχι μόνο δεν νίκησε στην Τούμπα, αλλά έχασε κιόλας. Και, μάλιστα, όχι σε άδεια Τούμπα, αλλά με τον κόσμο του στις κερκίδες. Οπως ήρθαν τα πράγματα, το ματς με τη Σλόβαν είναι ο μεγάλος τελικός για την πρόκριση και, φυσικά, στο ματς με τη Λίνκολν είναι αδιανόητο να μην έρθει η νίκη.
ΥΓ. Στον χθεσινό αγώνα καταναλώθηκε πολλή ενέργεια. Δεν έγινε οικονομία δυνάμεων και μπράβο σε όλους. Τώρα, το ζητούμενο είναι να παρουσιαστεί ένας ΠΑΟΚ φρέσκος και το ίδιο ζωντανός για να πάρει τη νίκη στη Λεωφόρο στο ματς με τον Παναθηναϊκό.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.
Κάντε like στη σελίδα μας στο Faceboo
