Αγαπητή Metrosport,
Το ρόστερ του ΠΑΟΚ το αποτελούσαν φέτος 28 παίκτες. 2-3 περισσότεροι από τους 25-26 που όλοι οι προπονητές λένε ότι θέλουν για να δουλεύουν καλά στις προπονήσεις.
Ενόψει μεταγραφικών κινήσεων (και υπό τις συνθήκες που επιβάλλει η… στενωσιά λόγω Financial Fair Play, για να μην το ξεχνάμε κι αυτό), ας δούμε ποιοι μπορούν να είναι οι παίκτες που θα πουληθούν, αν προκύψουν συμφέρουσες προσφορές, ποιοι αξίζει να μείνουν σε έναν ΠΑΟΚ που φιλοδοξεί να περάσει σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ και να ξαναγίνει νταμπλούχος, ή, έστω, πρωταθλητής και ποιοι πρέπει να αντικατασταθούν με άλλους, καλύτερους. Για την ακρίβεια, μοιράζομαι μαζί σας τις δικές μου σκέψεις.
Κατ’ αρχάς, ας θεωρήσουμε δεδομένο ότι πρέπει να μείνουν οι πιτσιρικάδες Μιχαηλίδης, Τσιγγάρας και Τζόλης. Κι όπως θα φανεί παρακάτω, πρέπει να προωθηθούν και άλλοι, όπως ο Κούτσιας, για παράδειγμα.
Στους τερματοφύλακες ο Πασχαλάκης δεν είναι δυνατό να λείπει, ο Παπαδόπουλος μπορεί να παραμείνει ως τρίτος ή να αντικατασταθεί από άλλον, αλλά αντί του Ζίβκοβιτς πρέπει να απόκτηθεί ένας τερματοφύλακας ισάξιος και καλύτερος από τον Πασχαλάκη.
Στην άμυνα, δεδομένοι πρέπει να θεωρούνται ο σταθερός Κρέσπο και ο Μιχάι που έχει πολλά ακόμη να δώσει. Αν, όμως, ερχόταν ένας πολύ ποιοτικός κεντρικός αμυντικός αντί είτε του Βαρέλα, είτε του Ινγκασον, ο ΠΑΟΚ θα έβγαινε κερδισμένος αγωνιστικά. Ο Μάτος φοβάμαι ότι έδωσε ό,τι είχε να δώσει και πλέον βρίσκεται σε πτώση. Θα μπορούσε κι αυτός να αντικαταστεί και να μείνει ο Ροντρίγκο που καθόλου κακός παίκτης δεν είναι. Οσο για τον Γιαννούλη, είναι ο υπ’ αριθμόν ένα προς πώληση. Μακάρι ο ΠΑΟΚ να εισπράξει περισσότερα από όσα θα χρειαστούν για τον διάδοχό του. Πάντως, μια χαρά μπορεί να παίξει αριστερός μπακ ο Μιχαηλίδης κι αν μείνει και ο Βιειρίνια θα υπάρχει η δυνατότητα απόκτησης παίκτη σε άλλη θέση.
Στα χαφ έχουμε… πολλά θέματα. Ο μόνιμος τουρίστας Βέρνμπλουμ δεν υπάρχει. Ο Ελ Καντουρί είναι παίκτης για μικρότερες ομάδες. Ο Εσίτι, επίσης. Ο Μπίσεσβαρ δείχνει εντελώς “ξεφουσκωμένος”. Ο Μαουρίσιο είναι “λίγος” σε σχέση με τα πολλά που περιμένεις από τον ρόλο του στο γήπεδο. Και ο Μίσιτς έχει, δυστυχώς, δύσκολο πρόβλημα να λύσει. Ουσιαστικά, έξι θέσεις είναι κενές. Πέντε γιατί μπορούνα βρεθούν καλύτεροι παίκτες και μία γιατί μπορεί να γίνει η πώληση του Μπίσεσβαρ. Ο Πέλκας πρέπει να είναι εδώ γιατί κάποια στιγμή, δεν μπορεί, θα πάψει να αδικεί τον εαυτό του, όπως και ο Αουγκούστο, που είναι νέος και δείχνει ότι μπορεί να “ανεβεί” στο μέλλον.
Στην επίθεση, θεωρώ απαραίτητο τον Σφιντέρσκι, αλλά πρέπει πάση θυσία να αποκτηθεί ένας πολύ καλύτερος από τον Ακπομ. Ο Λημνιός είναι υποψήφιος προς πώληση, τον Βιειρίνια δεν τον “ακουμπάω” γιατί πιστεύω ότι πρέπει να φύγει από τον ΠΑΟΚ μόνο όταν ο ίδιος αποφασίσει να τερματίσει την καριέρα του και μένουν οι τρεις… αμφιλεγόμενοι Ζαμπά, Στοχ και Λάμπρου. Στον Ζαμπά πρέπει να δοθεί κι άλλη πίστωση χρόνου, ίσως και στον Λάμπρου, που φαίνεται ότι χρειάζεται έναν προπονητή που θα τον δουλέψει σωστά και θα τον ωριμάσει, αλλά ο Στοχ, όπως και να το κάνουμε, δεν μπορεί πια να σταθεί σε μια ομάδα με αξιώσεις.
Η σούμα βγάζει 13 αλλαγές. Δέκα απ’ ευθείας και τρεις λόγω πωλήσεων. Προφανώς, δεν μπορείς να αλλάξεις το μισό σχεδόν ρόστερ. Και ούτε θα χρειαστεί. Ούτε τρεις πωλήσεις θα γίνουν, ούτε καμιά δεκαριά συμβόλαια γίνεται να “σπάσουν”, γιατί το κόστος θα είναι τεράστιο. Εξι ή εφτά αντικαταστάσεις, όμως, είναι υπεραπαραίτητες, αν θέλουμε να δούμε έναν ΠΑΟΚ ικανό να πετύχει τους στόχους του.
Ενας τερματοφύλακας, ένας στην άμυνα, τρεις στη μεσαία γραμμή και δύο στην επίθεση, για να το πω ξεκάθαρα. Με επτά νέους παίκτες καλύτερους από τους υπάρχοντες μπορεί να βελτιωθεί αισθητά η ποιότητα του ρόστερ. Κι όπως καταλαβαίνει ο καθένας, σ’ αυτούς τους επτά σίγουρα “χωράνε” τουλάχιστον άλλοι δύο νεαροί από τα σπλάχνα του ΠΑΟΚ. Οι εξελίξιμοι παίκτες γίνονται (αν μπορούν όντως) παικταράδες μόνο στην ομάδα τους και όχι όταν τους πετάνε δεξιά κι αριστερά δανεικούς...
ΥΓ. Συμβόλαια παικτών, που δεν έχουν τι άλλο να δώσουν και βρίσκονται και σε προχωρημένη ηλικία, δεν πρέπει να ανανεωθούν. Θα είναι μεγάλο λάθος. (Εξαιρώ, ξαναλέω, τον Βιειρίνια)
