Ο Γιώργος Χρυσανθόπουλος έχει περάσει αξέχαστα χρόνια στο Αλεξάνδρειο και στον Αρη, οπότε η συμμετοχή του στον αγώνα με τους Βετεράνους για το Παιδικό Χωριό SOS του Πλαγιαρίου του θύμισε πολλά. «Τι να πω για αυτό το γήπεδο, μόνο που βρέθηκα να αγωνίζομαι μπροστά σε κόσμο με τόσους παλαιούς γνώριμους, είμαι πολύ χαρούμενος» λέει στη Metrosport.
Ο Κατερινιώτης παίκτης με το χαμόγελο στα χείλη δεν αρνήθηκε να μας πει δυο λόγια για τον Αρη και τον παρελθόν του στους κίτρινους. «Πέρασα πολλά ωραία, αλλά και δύσκολα χρόνια στον Αρη. Η ομάδα είναι πάντα στην καρδιά μου και θεωρώ κορυφαία στιγμή την κατάκτηση του Κυπέλλου το 1998. Τότε είχε ξεκινήσει διαφορετικά η χρονιά, αλλά στο τέλος καταφέραμε με μεγάλη προσπάθεια, αλλά και πολλά προβλήματα να φτάσουμε σε αυτήν την επιτυχία. Αξέχαστες στιγμές. Φροντίζω να παρακολουθώ την ομάδα και νομίζω ότι φέτος έγινε η αρχή, για να πάει καλύτερα και να προχωρήσει και η οικονομική εξυγίανση. Δεν ξεχνάω εκείνα τα χρόνια, άλλωστε, και η δικιά μου καθημερινότητα είναι συνδεδεμένη με το μπάσκετ».Στα 42 του χρόνια απασχολεί καθημερινά πάνω από 480 παιδιά στην Αθλητική Γυμναστική Ένωση Πιερίας από το 2011, διδάσκοντας στα μικρά παιδιά τα μυστικά του μπάσκετ. «Ήθελα να δημιουργήσω κάτι για το μπάσκετ στην Κατερίνη και η ΑΓΕΠ είναι κάτι που ολοκληρώνει και με γεμίζει απόλυτα».
Βρέθηκε στην ίδια ομάδα, έστω και χωρίς να αγωνιστεί με συμπαίκτη τον μεγάλο Νίκο Γκάλη, αλλά και με κόουτς τον θρύλο Γιάννη Ιωαννίδη. «Αυτοί οι άνθρωποι είναι μεγάλο κεφάλαιο για το ελληνικό μπάσκετ. Από όσο ξέρω ο Γκάλης είναι κοντά στην προσπάθεια που κάνει η διοίκηση, ενώ για τον Ιωαννίδη είναι πολλά αυτά που ακούγονται για εμπλοκή του. Εγώ αυτό που έχω να πω είναι ότι έχει γίνει μία καλή αρχή, για να επιστρέψει η ομάδα στο σωστό δρόμο. Μπορεί να διανύουμε την καλύτερη εποχή οικονομικά, αλλά ο Αρης είναι μια μεγάλη οικογένεια και θα πρέπει οι επιφανείς παράγοντες να έρθουν πιο κοντά στην ΚΑΕ. Να είμαστε πιο κοντά στις ομάδες μας. Εγώ όποτε μπορώ δίνω το παρών . Έγινε μία προσπάθεια να τακτοποιηθεί η ομάδα και ελπίζω τα επόμενα χρόνια να έρθουν και οι διακρίσεις».
Τέλος, για το επίπεδο που είναι το ελληνικό μπάσκετ σε σχέση με την δική του γενιά. «Η δική μας εποχή ήταν κάτι διαφορετικό. Όμως, όταν μαζευόμαστε και παίζουμε όλοι μαζί για φιλανθρωπικούς σκοπούς με τα υπόλοιπα παιδιά, θυμάμαι πόσο αγαπητό είναι το μπάσκετ. Να είναι κοντά ο κόσμος, να δουλεύουμε με τα νέα παιδιά και να μην ξεχνάμε από πού προερχόμαστε».
Ο Γιώργος Χρυσανθόπουλος πέρασε μία πολύ ωραία βραδιά την Μεγάλη Τετάρτη και θυμήθηκε, γιατί επέλεξε να έρθει στον Αρη, αλλά και γιατί ήθελε να γίνει επαγγελματίας παίκτη και τώρα προπονητής. Η ζωή του είναι το ίδιο το μπάσκετ.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΑΡΘΕΝΑΚΗΣ
