Οι αμυντικές επιδόσεις της χρονιάς ήταν οι χειρότερες σε βάθος τετραετίας τόσο στον αριθμό των αγώνων όπου διαφυλάχθηκε η εστία της ομάδας όσο και στον αριθμό των τερμάτων που δέχθηκε ο Άρης σε σύνολο 36 αγώνων Πρωταθλήματος.
Ξεκινώντας από το αυτονόητο, η αμυντική λειτουργία μιας ομάδας δεν εξαρτάται αποκλειστικά από την αγωνιστική συμπεριφορά των παικτών που σχηματίζουν την αμυντική τετράδα αλλά αφορά το σύνολο αυτών που βρίσκονται στο χορτάρι. Φέτος, ο Αρης υστέρησε σε συνοχή, σε καμία περίπτωση δεν θύμισε το ομοιογενές σύνολο το οποίο κινούταν στον αγωνιστικό χώρο σαν απροσπέλαστη μάζα και οι ανακτήσεις κατοχής της μπάλας γίνονταν στον χώρο άμυνάς του και όχι στη μεσαία γραμμή ούτως ώστε να δημιουργήσουν και τις προϋποθέσεις στην transition επίθεση. Ηταν αρκετοί οι αγώνες επίσης στους οποίους διαπιστώθηκε τακτική απειθαρχία και συνέχεια αυτής της κατάστασης ήταν.
Πρώτον: Σε σύνολο 36 αγώνων Πρωταθλήματος οι «κίτρινοι» διαφύλαξαν την εστία τους μόλις στους 11 και πρόκειται για τη χειρότερη επίδοσή τους σε βάθος τριετές έπειτα από τις 18 φορές της περσινής σεζόν και τις 19 της περιόδου 2020-21. Δεύτερον: Δέχθηκαν 41 τέρματα, 13 περισσότερα από την περσινή επίδοση και 15 (!) από την αντίστοιχη της σεζόν 2020-21 όπου οι στόπερ της ομάδας ήταν οι Λίντσεϊ Ροζ, Γιώργος Δεληζήσης και Γιόχαν Μπεναλουάν και ακραίοι μπακ οι Σούντγκρεν, Γκάνεα, Σάκιτς και Ιωάννου.
Αυτοί οι αριθμοί έχουν βάλει σε σκέψεις τους «κίτρινους» και μάλιστα το ενδεχόμενο σημαντικών αλλαγών στην αμυντική γραμμή δεν θα πρέπει να απορριφθεί. Υπάρχει βέβαια ένα σημαντικό στοιχείο το οποίο σχετίζεται με τη δέσμευση που υπάρχουν με όλους τους παίκτες.
Πολλά τα 2.000.000 ευρώ για αυτές τις επιδόσεις
Η αξιολόγηση της αμυντικής γραμμής γίνεται βάσει και των συμβολαίων των ποδοσφαιριστών. Δεν αμφισβητείται ότι το περασμένο καλοκαίρι επενδύθηκαν περισσότερα χρήματα από ποτέ με απώτερο σκοπό τη δημιουργία μιας στιβαρής αμυντικής γραμμής. Η τελευταία πήρε ελάχιστες βοήθειες από τους ποδοσφαιριστές του άξονα ή της επιθετικής τριάδας με συνέπεια να ήταν συνεχώς εκτεθειμένη έχοντας να διαχειριστεί περισσότερες επιθέσεις σε σχέση με το παρελθόν. Για την ακρίβεια επενδύθηκε ένα ποσό της τάξεως των 2.000.000 ευρώ!
Το μεγαλύτερο συμβόλαιο ανήκει στον Μόουζες Οντουμπάτζο για τον οποίον δεν έχει παρθεί οριστική απόφαση. Πληροφορίες θέλουν τον Τόλη Τερζή να έχει εισηγηθεί την παραμονή του Βρετανού δεξιού μπακ αλλά στον θεμελιώδη κανόνα της οικονομίας, προσφορά και ζήτηση, το ισοζύγιο είναι αρνητικό. Κάθε άλλο παρά οικονομικοί είναι και οι Μάρβιν Πίρσμαν, Μπράντλεϊ Μαζικού οι οποίοι έχουν συμβόλαια περί των 300.000 ευρώ. Αμφότεροι βελτίωσαν την εικόνα τους από τα μισά του δεύτερου γύρου έως και στα Playoffs.
Ο Γιάκουμπ Μπράμπετς παραμένει η πλέον value for money επιλογή του Αρη, ενώ το ζήτημα του Φαμπάνο Λέισμαν είναι ανοιχτό καθώς είναι αλήθεια ότι και ο ίδιος εκδήλωσε τάσεις φυγής. Ο Νικολάς Ενκουλού στοιχειοθέτησε μία από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις της χρονιάς καθώς σε καμία περίπτωση δεν ήταν ο παίκτης που θυμόμασταν από τη θητεία του σε άλλα πρωταθλήματος, δεν δικαιολόγησε επίσης τον τίτλο του «Μουντιαλικού» παίκτη.
Συνολικά, για το ποσό που επένδυσε ο Αρης στην άμυνα θα περίμενε κανείς περισσότερα αποτελέσματα. Με τη σημείωση βέβαια ότι δεν είχε την τύχη να υποστηριχθεί από τη μεσαία γραμμή των προηγούμενων χρόνων ή τους τακτικά συνεπείς ακραίους επιθετικούς. Δεν είναι δηλαδή μόνο ευθύνη της αμυντικής τετράδας τα μόλις έντεκα παιχνίδια ανέπαφης εστίας ή τα 41 γκολ που δέχθηκε η ομάδα σε 36 αγώνες.
Ο Φαμπιάνο Λέισμαν έχει συμβόλαιο και για την ερχόμενη αγωνιστική περίοδο, ωστόσο, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα πώλησής του καθώς έχει προτάσεις από Ρωσία και Αραβία.
