Ο νόμος είναι δεν είναι απλά ενάντια στις προσλήψεις με τις επιλογές που δίνει στον εργοδότη. Γιατί ακόμα και έναν καλό εργοδότη με την κρίση που περνάει η οικονομία μπορεί να τον κάνει κακό εργοδότη.
Παράλληλα είναι και αντιαναπτυξιακός, Γιατί αν είναι να ωφεληθεί ο ένας στους εργαζόμενους εις βάρος των άλλων 100 η των ανέργων που έχουν χτυπήσει πάλι ταβάνι πως θα ζήσει μια ολόκληρη κοινωνία;
Η εργατική νομοθεσία έχει απόλυτα ακυρωθεί και καταργηθεί με την εφαρμογή των μνημονίων. Και την υπογραφή τους την χρεώνονται όλες οι πολιτικές ηγεσίες και κόμματα του Ελληνικού κοινοβουλίου! Όλοι έχουν βάλει την υπογραφή τους και αν όχι στα ίδια τα μνημόνια, στους νόμους που ήρθαν και υπόγεια έβαλαν την υπογραφή τους. Ακόμα και το ΚΚΕ.
Οτι όλες οι κυβερνήσεις, εδώ και τριάντα χρόνια, άσχετα με πιά ατζέντα υπόσχονται να κυβερνήσουν και άσχετα από το χρώμα η την υποτιθέμενη ιδεολογία υπηρετούν, σύντομα διαπιστώνουν οι πολίτες ότι υπηρετούν τους ίδιους σκοπούς και στόχους και με αυτό τον τρόπο έχασαν την αξιοπιστία τους είναι ένα αναμφισβήτητο γεγονός.
Μόνο στραβοί και τυφλοί δε το βλέπουν και δυστυχώς είναι πάρα πολλοί αυτοί ανάμεσα μας. Αλλά πόσες σφαλιάρες πρέπει να φάνε όλοι για να το κατανοήσουν αυτό;
Και καλά τα κόμματα; Την όμως την αξιοπιστία τους η ΓΕΣΕΕ και ο συνδικαλισμός πως την έχασαν;
Γιατί οι απεργίες έχουν χάσει την δύναμη που είχαν πολλά πολλά χρόνια πριν και δε λειτουργούν σα πραγματική πίεση προς τις κυβερνήσεις;
Γιατί τα συνδικάτα είναι ιμάντες μεταφοράς των κομματικών εξουσιών και επιλογών.
Κι όπως κανένας δε θα διαφωνήσει ότι οι πολιτικές ηγεσίες εδώ και δεκαετίες ήταν και είναι διεφθαρμένες, έτσι το ίδιο όμως διεφθαρμένες και μυωπικές είναι και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες γιατί αλλιώς δε θα μπορούσαν να υποστηρίζουν την κάθε κυβερνητική πολιτική.
Αναρίθμητος αριθμός συνδικαλιστών στην πορεία αυτή εξαγόρασε αυτή την θητεία τυ και κατέλαβε βουλευτικές έδρες, υπουργικές θέσεις η άλλες σπουδαίες σε απολαβές θέσεις..όλα παιδιά των κομματικών σωλήνων.
Μερικά παραδείγματα ..ο τωρινός υπουργός εργασίας κύριος Χατζηδάκης, που δε δούλεψε ποτέ του, τι εργατική νομοθεσία να αναλάβει; Ο κύριος Πρωτόπαπας των τραπεζοϋπαλλήλων, ο Κανελλόπουλος της Ολυμπιακής, ο Μίχας των ναυπηγείων του Σκαραμαγκά.
Στην περίοδο που ανθούσε ο συνδικαλισμός, εργατοπατέρες με απολαβές και ασυλία και κατόπιν, μόλις αναλάμβαναν την θεσούλα τους στο Δημόσιο η στα ΝΠΔΔ, ενεργούμενα των κομμάτων τους λέγανε αντίο συνάδελφοι η σύντροφοι και φίλοι.
Και μόνο για παράδειγμα την προεδρία της Unicef που ήταν ο κύριος Κανελλόπουλος και την ρεμούλα σε βαθμό που έκλεισε το Ελληνικό τμήμα..
Η την κατάντια και τις συνεχείς χρεοκοπίες των ναυπηγείων του Σκαραμαγκά, η το βύθισμα της Ολυμπιακής στην ανυπαρξία.
Κόμματα και συνδικάτα κατάφεραν την πλήρη αποβιομηχάνιση της Ελλάδας και την από-αγροτοποίηση της και μας έκανε εισαγωγείς προϊόντων μέχρι και οδοντογλυφίδες, η λεμόνια και φασόλια από Τουρκία και Αργεντινή, ζάχαρη από την Γερμανία.
Τι άλλο πέρα από ένα θανατηφόρο ισοζύγιο εμπορικών συναλλαγών που μαζί με τις μίζες και την ρεμούλα μας οδήγησαν όχι μόνο στην χρεοκοπία μα στο κίνδυνο του αφανισμού μας σας έθνος και κοινωνία.
Οι διεκδικήσεις; μια ζωή στα συντεχνιακά αιτήματα και τις μισθοδοσίες.
Ότι δηλαδή θα σου δώσει στην μία τσέπη και θα στα πάρει από την άλλη.
Πότε τραπεζοϋπάλληλος έκανε απεργία για τα σκανδαλώδη δάνεια που χορήγησε η τράπεζα του, η για τον αλόγιστο τρόπο δανεισμού των Ελλήνων.
Νόμιζε θα μείνει στο απυρόβλητο γιατί έπαιρνε την προμήθεια από το δάνειο.
Ποια ομοσπονδία δασκάλων ποτέ έκανε απεργία για το περιεχόμενο των σπουδών στα σχολεία και τα γυμνάσια που βγάζουν αγράμματα παιδιά και στόκους πολίτες;
Φτάνει να μπορεί να λειτουργεί στο πλαίσιο της ώρας μαθήματος, να έχει τις διακοπές του, τον 13ο μισθό, να συνταξιοδοτηθεί και απ’ εδώ πάνε και οι άλλοι.
Πότε οι ιατρικοί σύλλογοι απεργήσαν για την απουσία ηθικής στην άσκηση του επαγγέλματος τους για τα φακελάκια και του να τιμωρηθούν των κακών ιατρικών πράξεων που αποτελούν την τρίτη αιτία θανάτου μετά τα καρδιοαγγειακά και τον καρκίνο;
Πότε οι δημοσιογράφοι έθεσαν σα θέμα στις απεργίες τους το θέμα της αντικειμενικής ενημέρωσης και των κανόνων δεοντολογίας η να καταγγείλουν τον ρόλο της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα που είχε και έχει στόχο τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης και την αποβλάκωση της;
Η Ελλάδα η τρίτη μεγαλύτερη παραγωγός νικελίου οδήγησε σε χρεοκοπία την Λάρκο αλλά δεν είδα κανέναν από τα συνδικάτα να καίγεται για το κλείσιμο της.
Μόνο για την απώλεια των θέσεων εργασίας. Ε όχι .. ο εργαζόμενος αν συμβάλλει στην καταστροφική πορεία της επιχείρησης του και αυτή θα κλείσει και αυτός θα μείνει άνεργος.
Και ο λαός; Ο λαός τόσο στραβωμένος θεωρούσε και θεωρεί ότι όλα αυτά δεν είναι πρόβλημα του αν δεν ήταν του κλάδου του.
Γιατί ο κλαδικός συνδικαλισμός τον καθιστά ανάπηρο και ανίκανο και να είναι ένα πιόνι του κάθε κόμματος.
Στόχος της κυβέρνησης λοιπόν είναι η περαιτέρω την εξαθλίωση και της εργαζόμενης κοινωνίας, και των ανέργων αλλά και των ίδιων των εργοδοτών.
Γιατί όλο το λίπος, εκτός κι αν κάποιος ήταν απατεώνας και καρακλέφταρος, στην Ελλάδα έχει εξαντληθεί!
Αλλά που να καταλάβει ο κάθε εργοδότης ότι στην πραγματικότητα βάζει τα χέρια του και βγάζει τα μάτια του;
Ποιος θα καταναλώσει και θα αγοράσει τα προϊόντα και τις υπηρεσίες σου σε μια πτωχευμένη κοινωνία;
Και που να καταλάβει ο εργαζόμενος ότι η χρεοκοπία της εταιρείας που εργάζεται είναι καταστροφή για τον ίδιο και τον βίο του;
Και που να καταλάβει μια ολόκληρη κοινωνία ότι μόνο από την τριβή και την σύγκρουση ανάμεσα στα δύο μέρη βολεύονται οι τεμπέληδες, τα παράσιτα, οι ναρκέμποροι, η τοκογλύφοι, οι λαθρέμποροι, όλο αυτό το πραγματικό παράσιτο της κοινωνίας;
Και σήμερα; Σήμερα που η Δημοκρατία και οι Θεσμοί της έχουν φτάσει πλέον να κρέμονται από μια λεπτή κλωστή, που το Σύνταγμα έχει στην ουσία καταργηθεί η λειτουργεί αλα Καρτ, μπήκε το θέμα αυτό στην απεργία; Όχι βέβαια!!
Όταν σαν λαός συμπεριφερόμαστε πολιτικά και κοινωνικά έτσι δε θα σου πάρουν μόνο το μισθό, το οκτάωρο, το δικαίωμα και την υποχρέωση στο να έχεις εργασία αλλά θα σου πάρουν και τα σώβρακα και το σπίτι μαζί.
Πράμα που το έχουν κάνει ήδη.
