Η αιδοιολειξία βρίσκεται στο επίκεντρο της ποπ κουλτούρας για πρώτη φορά. Πρόσφατα σε μια συναυλία των Dead Kennedys μια γυναίκα δέχτηκε στοματικό έρωτα πάνω στη σκηνή και το είδαν όλοι. Πέρσι, πήρε λίγο δημοσιότητα από το ριάλιτι The Real Housewives of Beverly Hills, και υπάρχει ακόμη και ένα κομμάτι αφιερωμένο σε αυτήν με τον τίτλο "Philomena" από τους Decemberists. Ένα τραγούδι που το Rolling Stone χαρακτήρισε σαν ένα κομμάτι «που μπορεί να είναι η πιο κολλητική αναφορά στην αιδοιολειξία από το "Candy" της Foxy Brown.
Αλλά πόσο μακριά έχουμε φτάσει όσον αφορά την ισότητα στον στοματικό έρωτα; Αν και υπάρχει πρόοδος, δεν είναι αρκετή σύμφωνα με τους ειδικούς σεξολόγους. Η ποπ κουλτούρα χρειάζεται ακόμη περισσότερο αντιπροσώπευση, ισχυρίζεται η Sophie Delancey, αντι-πρόεδρος πορνογραφικών site όπως τα The Art of Cunnilingus και The Art of Blowjob.
«Σε σχέση με το παρελθόν και το παρόν υπάρχουν τεράστια κενά σε σχέση με τι μπορεί να απεικονιστεί σχετικά με την γυναικεία και ανδρική σεξουαλικότητα στις ταινίες.
Η ταινία Blue Is the Warmest Colour θεωρήθηκε ακατάλληλη για άτομα κάτω των 17 ετών ενώ πιο χοντροκομμένες ταινίες για την αντρική σεξουαλικότητα θεωρούνται ακατάλληλες για άτομα κάτω των 13. Πρέπει να φτάσουμε σε ένα σημείο τόσο στα εμπορικά μίντια και στην βιομηχανία του πορνό που η γυναικεία σεξουαλική ικανοποίηση πρέπει να είναι το ίδιο σημαντική αλλά όχι να θεωρηθεί πιο διαφορετική και ακραία από ότι η ανδρική σεξουαλική ικανοποίηση».
Το 2011, το "Blue Valentine" παραλίγο να χαρακτηριστεί NC-17 πριν αλλάξει σε κατάλληλο και αυτό λόγω μιας σκηνής αιδοιολειξίας μεταξύ του Ryan Gosling και της Michelle Williams. Η σεξολόγος Shanna Katz ισχυρίζεται ότι τέτοια περιστατικά συμβαίνουν συχνά «επειδή η κουλτούρα μας κυριαρχείται από την σεξουαλική ικανοποίηση των στρέιτ ανδρών, οτιδήποτε δεν συμπεριλαμβάνει ένα πέος να ικανοποιείται, θεωρείται ριζοσπαστικό και αντικομφορμιστικό.
Ο κινηματογραφικός κόσμος βελτιώνεται αλλά όχι τόσο γρήγορα για την σεξολόγο Chris Maxwell Rose, ιδρυτή του PleasureMechanics.com
«Η σκηνή της αιδοιολειξίας στο Gone Girl είναι μια θετική απεικόνιση αλλά διαρκούσε μόνο μερικά καρέ. Θα ήταν ωραία να δούμε την αιδοιολειξία να απεικονίζεται πιο συχνά ακόμη και με πιο υπαινικτικό τρόπο από ότι τολμηρό. Είναι πολύ σύνηθες να βλέπουμε ένα γυναικείο χαρακτήρα να πέφτει στα γόνατα αλλά πόσο συχνά βλέπουμε άνδρες να χαμηλώνουν στο κορμί της ερωμένης τους σε μια ενθουσιώδης κίνηση αγάπης;».
Η εμπορική πορνογραφία συχνά δέχεται τα πυρά επειδή δεν δείχνει την αιδοιολειξία με έναν αυθεντικό τρόπο, κάτι που η Delancey προσπαθεί να αλλάξει, λανσάροντας αυτό το μήνα το ΧΧΧ site The Art of Cunnilinqus που πατάει στα χνάρια του πολύ πετυχημένου The Art of Blowjob.
Εξηγεί ότι η βιομηχανία του πορνό αποτυγχάνει να παρουσιάσει το στοματικό σεξ με τον ρεαλιστικό τρόπο που θα ήθελαν οι θεατές επειδή «είναι πολύ δύσκολο να το κινηματογραφήσεις με ένα τρόπο που να είναι αληθινά ερωτικός και ενθυμητικός. Έγιναν πολλά λάθη και δοκιμές μέχρι να βρούμε βίντεο με το σωστό μείγμα εκφραστικών αντιδράσεων και κοντινών ή πιο μακρινών πλάνων της ίδιας της πράξης».
Κάνουν όμως ότι μπορούν για να το αλλάξουν αυτό. Όπως λέει η Delancey. «Δίνουμε περισσότερο σημασία και στα δύο πρόσωπα δηλαδή αυτού που κάνει την πράξη και του αποδέκτη σε αυτά τα βίντεο, με ένα πιο ξεκάθαρο και ενδιαφέρον τρόπο ώστε να φανεί η ερωτική ικανοποίηση».
Αν και η αιδοιολειξία έχει γίνει η πρωταγωνίστρια σε ορισμένους τομείς της πορνογραφικής και ποπ κουλτούρας, παραμένει ένα δύσκολο θέμα για πολλούς όταν βρίσκονται πίσω από τις πόρτες. Όταν ρώτησα την Jacq Jones – που είναι ιδιοκτήτρια του Sugar ενός φεμινιστικού sex shop – αν αρέσει περισσότερο στις λεσβίες να κάνουν στοματικό έρωτα σε άλλες γυναίκες από ότι στους άνδρες, μου είπε πως αυτό δεν ισχύει.
«Πιστεύω ότι η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ των στρέιτ γυναικών με τις λεσβίες έχει να κάνει περισσότερο με την ενοχή με το να δέχονται αιδοιολειξία», μου εξηγεί «Κάθε φορά που διδάσκω στην τάξη μου για την αιδοιολειξία, μιλάω για το πόσο υπέροχο είναι να δίνεις και συχνά συμφωνούν απόλυτα μαζί μου αυτοί που το κάνουν – και οι περισσότεροι είναι στρέιτ άντρες. Η ανακούφιση στα πρόσωπα των γυναικών είναι τεράστια».
Η Katz καταλήγει ότι οι στρέιτ άντρες είναι πρόθυμοι αλλά η ερώτηση που κάνουν συνέχεια είναι «Πόσο χρόνο υποτίθεται ότι πρέπει να το κάνω;» Η Katz λέει ότι αυτό γίνεται επειδή προσεγγίζουν το σεξ όπως κάνουν με τα αθλήματα. «Αυτή την συμπεριφορά την βλέπουμε κυρίως στους στρέιτ άντρες. Κάνουμε παρέα με άντρες θέλοντας να μπορούν να έχουν μια απάντηση και ένα εγχειρίδιο για τα πάντα και δυστυχώς δεν υπάρχει κάποια μαγική φόρμουλα για το καλό σεξ, συμπεριλαμβανομένου και του καλού στοματικού έρωτα».
H Rose επισημαίνει την σεξουαλική κατεύθυνση σαν ένα βασικό παράγοντα του να καθορίσεις πώς οι αποδέκτες της αιδοιολειξίας αισθάνονται σχετικά με την πράξη. «Οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να πιστεύουν ότι θα αρέσει στις άλλες γυναίκες να κάνουν στοματικό σεξ. Οι γυναίκες που ντρέπονται για τον τρόπο που φαίνεται, μυρίζει το αιδοίο τους πιστεύουν ότι και οι άντρες αισθάνονται το ίδιο. Η αλήθεια είναι ότι λίγοι άντρες έχουν παραπονεθεί για το σχήμα του αιδοίου των ερωμένων τους ή τη γεύση του. Θέλουν απλά να βυθιστούν με το πιγούνι και να νοιώσουν τις γυναίκες τους να σπαρταράνε από την ευχαρίστηση».
Αντίθετα, οι γυναίκες μπορεί να μην δέχονται να τους γίνει αιδοιολειξία για λόγους που έχουν να κάνουν περισσότερο με το τι νομίζουν ότι πρέπει να θέλουν από το τι πραγματικά θέλουν. Σύμφωνα με την Katz «Νομίζω ότι οι γυναίκες που κοιμούνται με άντρες, συγκεκριμένα όσες είναι στρέιτ, συχνά νιώθουν πίεση ώστε να μην θέλουν την αιδοιολειξία επειδή θεωρούν ότι είναι κάτι εγωιστικό ή το θέλουν μόνο για μερικά λεπτά και μετά με μαγικό τρόπο να είναι έτοιμες για σεξ, έτσι πιστεύω ότι πολλές γυναίκες λένε ότι τελείωσαν πριν να συμβαίνει αυτό όντως ή να προσποιούνται ότι δεν το θέλουν ακόμη και αν αυτό δεν ισχύει».
Η Rose βλέπει την ένταση στο πρόσωπο των γυναικών σε σχέση με την αποδοχή του στοματικού έρωτα σαν κάτι που επεκτείνεται και εκτός της κρεβατοκάμαρας.
«Οι γυναίκες αγωνίζονται να πιστέψουν ότι αξίζουν οποιαδήποτε ικανοποίηση που μπορούν να τους δίνουν οι εραστές τους με την στοματική διέγερση και αγωνίζονται να χαλαρώσουν αρκετά έτσι ώστε να μπορέσουν να νοιώσουν την εξαιρετική ερωτική ικανοποίηση που προσφέρει η αιδοιολειξία», λέει η Rose.
«Αυτό το σετ συμπεριφορών γύρω από την αποδοχή της ερωτικής ικανοποίησης, αντικατοπτρίζεται σε διάφορες άλλες πλευρές της ζωής των γυναικών. Πιστεύει ότι αξίζει να αγαπηθεί; Είναι διατεθειμένη να δώσει προτεραιότητα στις δικές της ανάγκες για μια στιγμή; Καταλαβαίνει ότι το σώμα της και τα γεννητικά της όργανα είναι κάτι όμορφο, αξιαγάπητο και που αξίζει την προσοχή; Έτσι η αιδοιολειξία γίνεται ο μικρόκοσμος των μεγαλύτερων απόψεων που έχει μια γυναίκα για τον εαυτό της, το σώμα της και την θέση της στον κόσμο».
Αυτό δεν σημαίνει ότι η αιδοιολειξία πρέπει να αρέσει σε όλους. Το θέμα είναι σίγουρα όχι το ότι περισσότερες πρέπει να απαιτούν αιδοιολειξία αλλά το ότι δεν πρέπει να την απορρίπτουν σαν αυτονόητη ή να βγάζουν συμπεράσματα για το τι μπορεί να πιστεύει ο σύντροφος τους (όπως και με τα πάντα σε σχέση με το σεξ, η επικοινωνία είναι το κλειδί). Όπως καταλήγει η Jones «Πολλές γυναίκες, ειδικά οι γυναίκες που δεν έχουν κανένα λόγο να αλληλεπιδρούν με τα γεννητικά όργανα άλλων γυναικών, κουβαλούν μια βαριά και ταπεινωτική εικόνα με το πώς είναι να έρθουν σε κοντινή επαφή με τα αιδοία τους. Η αιδοιολειξία είναι ένα προνόμιο. Αυτό είναι ένα μήνυμα που όλες οι γυναίκες ανεξάρτητου σεξουαλικής ταυτότητας πρέπει να το ακούσουν».
[Ένα άρθρο της Rachel Kramer Bussel στο salon.com]
