Αγαπητή Metrosport
Oταν μια ομάδα, Νοέμβρη μήνα, έχει μια σχετικά καλή πορεία και βρίσκεται εντός της διεκδίκησης των στόχων που έχει θέσει, η κριτική μοιάζει με γκρίνια και μιζέρια. Αλλά δεν είναι.
Όσοι θέλουν να τα βλέπουν όλα ωραία, είτε επειδή δεν μπορούν να αξιολογήσουν ρεαλιστικά, είτε επειδή προσπαθούν να είναι αρεστοί στους υψηλά ισταμένους, αποθεώνουν τους πάντες σε κάθε επιτυχία και αναλώνονται στην αναζήτηση ελαφρυντικών σε κάθε αποτυχία. Αυτό, όμως, δεν είναι αγάπη για την ομάδα. Είναι συγκάλυψη. Και η συγκάλυψη φέρνει την... ύπνωση, η οποία, τελικά, οδηγεί στην αδυναμία επίτευξης των στόχων.
Όσοι είναι ρεαλιστές, όσοι δεν κατευθύνονται από τα προσωπικά συμφέροντα, όσοι πονάνε αληθινά την ομάδα, προσπαθούν να βλέπουν πάντα και τα θετικά και τα αρνητικά, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα κάθε αγώνα. Ελπίζουν ότι με την επισήμανση των αρνητικών δεν θα επέλθει ποτέ η ύπνωση και η απώλεια των στόχων. Γιατί αν εκλείψουν τα αρνητικά, οι πιθανότητες για την επίτευξη των στόχων θα γίνουν περισσότερες. Έτσι αντιλαμβάνονται την προσφορά προς την ομάδα οι... γκρινιάρηδες και μίζεροι.
Προφανώς, ανήκω σταθερά στη δεύτερη κατηγορία. Η πρώτη με αηδιάζει. Και, μολονότι είχα ανέκαθεν ενστάσεις για την προπονητική φιλοσοφία και τη λειτουργία του Άγγελου Αναστασιάδη, πολλές από τις ατάκες που “πέταξε” κατά καιρούς παραδέχομαι ότι ήταν σοφές. Μια απ' αυτές ισχύει διαχρονικά: “Ο μεγαλύτερος εχθρός του ΠΑΟΚ είναι... ο ΠΑΟΚ”.
Μεγαλύτερος εχθρός του ΠΑΟΚ είναι το κομμάτι του ΠΑΟΚ που αποφεύγει να αντικρύσει με θάρρος την αλήθεια. Που αδυνατεί να κάνει αυτοκριτική. Που δεν δουλεύει για τη βελτίωση. Που βολεύεται με την πρόσκαιρη επιτυχία. Που νοιάζεται για το δέντρο, παραβλέποντας το δάσος. Και που ποτέ δεν ευθύνεται για την αποτυχία, γιατί για την αποτυχία φταίνε πάντα όλοι οι άλλοι εκτός από τον ίδιο τον ΠΑΟΚ.
Μεγαλύτερος εχθρός του ΠΑΟΚ είναι το κομμάτι του ΠΑΟΚ που πασχίζει μόνο για το... δικό του κομμάτι. Για τη βόλεψή του. Για το προσωπικό συμφέρον του. Φτάνει στο σημείο να τραβά το χαλί κάτω από τα πόδια συνεργατών, ώστε να μένει αλώβητο και να εξασφαλίζει τη δική του βιωσιμότητα. Ποιος ΠΑΟΚ; Εμείς να είμαστε καλά και να κρατάμε τις καρέκλες μας. Επίσημες και... ανεπίσημες.
Συνέβαινε ανέκαθεν. Στην εποχή του Ιβάν Σαββίδη το φαινόμενο γιγαντώθηκε. Οι καρέκλες έγιναν πολυτελείς πολυθρόνες. Μόνο κορόδια θα ήθελαν να τις χάσουν. Και μόνο ηλίθιοι δεν θα ήθελαν να κερδίσουν κι αυτοί μια πολυθρόνα.
Να τους έχει ο Θεός καλά και να χαίρονται τις πολυθρόνες τους, αλλά για όλους εμάς τους... αξιοπρεπείς ηλίθιους τα μόνα που έχουν σημασία είναι ο ΠΑΟΚ και η πρόοδός του.
Τεράστια εισαγωγή για να πω αυτό που θέλω, αλλά χρήσιμη, πιστεύω. Άλλωστε, το έχω φωνάξει 100 φορές και τους λόγους τους έχω εξηγήσει άλλες τόσες: Ενισχύστε όσο μπορείτε περισσότερο τον ΠΑΟΚ τον Ιανουάριο. Βοηθήστε τον Λουτσέσκου και την ίδια την ομάδα να επαναλάβουν τον θρίαμβο του 2019. Δώστε στον ΠΑΟΚ τα αγωνιστικά εφόδια που δεν του δώσατε το καλοκαίρι.
Όπως έχετε δει και εσείς, ισχυροί ανταγωνιστές δεν υπάρχουν. Ούτε καν ο Ολυμπιακός. Με μια ποιοτική βελτίωση, ο ΠΑΟΚ μπορεί να κάνει περίπατο στο Πρωτάθλημα και το Κύπελλο. Να γίνει το ακλόνητο φαβορί για το νταμπλ. Προσθέστε αυτά που του λείπουν για να προκύψει η μεγάλη διαφορά από τους άλλους.
ΥΓ. Κλείστε τα αυτιά σας στους αφελείς και τα τσιράκια που σας υπνωτίζουν. Ακούστε μια φορά εμάς, τους αξιοπρεπείς ηλίθιους...
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook
