Aγαπητή Metrosport,
Σου γεμίζει το μάτι ο Σβαμπ. Σε πείθει ότι “το έχει”. Κι αν δεις στιγμιότυπα από παλιότερους αγώνες του, πράγματι σε εντυπωσιάζει με τα προσόντα του. Από την άλλη, σκέφτεσαι ότι δεν θα περιοριζόταν η καριέρα του στο αυστριακό Πρωτάθλημα, στην Αντμίρα Βάκερ και στη Ραπίντ Βιέννης αν ήταν ένας παικταράς και όχι, απλά, ένας καλός παίκτης. Οι μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες ξέρουν να εντοπίζουν εγκαίρως και φροντίζουν να αποκτούν τους σπουδαίους παίκτες. Δεν τους αφήνουν να φτάσουν σε ηλικία 30 χρόνων, ούτε περιμένουν αν και πότε θα μείνουν ελεύθεροι.
Σε κάθε περίπτωση, μια μεταγραφή κρίνεται στην πράξη. Παίκτες χωρίς περγαμηνές διέπρεψαν από τη μια στιγμή στην άλλη, όταν βρέθηκαν σε μια ομάδα, στην οποία συνέτρεξαν πολλές προϋποθέσεις για να διακριθούν. Οπως και το αντίθετο. Παίκτες με περγαμηνές μετακινήθηκαν σε άλλες ομάδες και καταποντίστηκαν γιατί δεν ταίριαξαν στο νέο περιβάλλον, ή γιατί διάφοροι άλλοι παράγοντες τους εμπόδισαν να δείξουν την αξία τους και να προσφέρουν.
Το ζητούμενο για τον ΠΑΟΚ είναι να αποδειχθεί ο Σβαμπ καλύτερος από τον παίκτη του οποίου τη θέση θα πάρει. Τότε θα φανεί ότι ήταν πετυχημένη η κίνηση της απόκτησής τους. Και επειδή κανένας Σβαμπ δεν είναι μάγος, για να συμβεί αυτό πρέπει να βοηθήσουν ο προπονητής, η “χημεία” του συνόλου και οι συμπαίκτες του, όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά.
Πράγμα που ισχύει ακόμη και για τους παλιούς. Γιατί αν ανεβεί το ποιοτικό επίπεδο της ομάδας κι αν βρεθεί καλύτερη “χημεία”, είναι βέβαιο ότι θα φανούν πιο πολύ και θα προσφέρουν περισσότερα παίκτες που μέχρι τώρα δεν κατάφεραν να ξεχωρίσουν. Συνέβη με τον Μίσιτς και, μάλιστα, σε έναν φετινό ΠΑΟΚ που ήταν χειρότερος από τον περσινό. Γιατί να μη συμβεί με τον Ακπομ, για παράδειγμα, εάν ο ΠΑΟΚ του χρόνου θα είναι καλύτερος από τον φετινό;
Γενικά, μολονότι η κατάσταση είναι δύσκολη αυτό το καλοκαίρι, από οικονομική -και όχι μόνο- άποψη, έχω την αίσθηση ότι, χάρη στον Ρέμπε, ο ΠΑΟΚ θα πάρει παίκτες καλούς, παίκτες που θα προσθέσουν ποιότητα στο ρόστερ του, παίκτες που θα καλύψουν θέσεις και ρόλους που “έπασχαν”. Δεν νομίζω ότι θα γίνουν πάλι κουτουρού κινήσεις α-λα Χατσερίντι, ας πούμε, ούτε θα “τρέχουν” πανικόβλητοι την τελευταία στιγμή παίρνοντας όποιον βρεθεί μπροστά τους, ούτε θα “ψωνίσουν” υποχρεωτικά από δυο-τρεις μανατζαραίους, επειδή αυτούς έτυχε όλο κι όλο να γνωρίζουν κι ας τους χρυσοπλήρωσαν για “πατάτες” στο παρελθόν.
Αλλωστε, το να παραμείνει ο ΠΑΟΚ ανταγωνιστικός απέναντι στον Ολυμπιακό στην κούρσα μόνο για δύο, που και στην επόμενη σεζόν θα γίνει, δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Το κρίσιμο ερώτημα που πρέπει πειστικά να απαντηθεί είναι αν η ομάδα που θα δημιουργηθεί με τις προσθαφαιρέσεις θα είναι ικανή να εξασφαλίσει θέση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτό είναι το μεγαλύτερο στοίχημα και είναι, ρεαλιστικά μιλώντας, δύσκολο να κερδηθεί, από τη στιγμή που το “άνοιγμα” έναντι του Financial Fair Play δεν αφήνει στον Ιβάν Σαββίδη περιθώρια για “υπερβάσεις” στις μεταγραφές.
ΥΓ. Θλίψη να παρακολουθείς αγώνες που γίνονται χωρίς κόσμο. Ακόμη μεγαλύτερη, τα γραφικά με φιλάθλους στις εξέδρες και τα ηχητικά για να δημιουργούν τάχα ατμόσφαιρα και να “ξεγελιέται” ο τηλεθεατής. Αλλά, έτσι θα πάμε σε όλη την επόμενη σεζόν (και όχι μόνο στην Ελλάδα), αφού οι χοντροκέφαλοι και οι ασυνείδητοι είναι πολλοί και δεν λένε να συμμορφωθούν. Πρέπει να “χτυπήσει” τους ίδιους ο κωρoνοϊός για να αρχίσουν να αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει...
