Αν ο πελάτης έχει πάντα δίκιο, τότε οι αποδοκιμασίες που ακούστηκαν στην Τούμπα, μετά τη λήξη του αγώνα με την Γκαραμπάγκ ήταν απόλυτα δικαιολογημένες.
Ο κόσμος του ΠΑΟΚ πληγώθηκε από την ήττα (0-1) αλλά εξοργίστηκε από την αδικαιολόγητα αδιάφορη εμφάνιση!
Και δεν ήταν η μόνη. Είχαν προηγηθεί κι άλλες στη σειρά με εξαίρεση την κόντρα με τον Ολυμπιακό. Επαναλαμβανόμενη σύμπτωση παύει να είναι σύμπτωση. Ο ΠΑΟΚ, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα, δεν πείθει. Ούτε το γκολ του Μάτος στην εκπνοή μπορεί να κρύψει την ίδια πικρή γεύση απέναντι στην ΑΕΚ την προηγούμενη Κυριακή.
Μετά από τα παιχνίδια σε Ελλάδα και Ευρώπη που προσφέρουν ένα πρώτο δείγμα γραφής του φετινού ΠΑΟΚ, το συμπέρασμα είναι ένα: αν συνεχίσει έτσι δεν θα πάει πουθενά.. Δεν παίζει μπάλα, χάνει τα άχαστα, δεν έχει παίκτες με προσωπικότητα να αλλάξουν δραματικά την ροή ενός αγώνα.
Με εξαίρεση τον Μάτος, οι παίκτες που αποκτήθηκαν το καλοκαίρι, μέχρι στιγμής δεν μπορούν να κάνουν την διαφορά. Παράδειγμα ο Σάκχοφ. Είναι καλύτερος από τον Τζιόλη που έχει τεθεί στο περιθώριο; Όχι, βέβαια! Το ίδιο συμβαίνει με τον Κάνιας. Είναι κατά πολύ καλύτερος του Κάτσε ή του Χαρίση; Μήπως ο Τζάλμα Κάμπος είναι ανώτερος του Μακ; Τα ερωτήματα είναι ρητορικά.
Ο Μπίσεσβαρ από την άλλη αποτελεί μια κατηγορία μόνος του. Τον έφεραν ως ηγέτη από την Τουρκία και σήμερα ανακαλύπτουν στην Τούμπα ότι δεν μπορεί να παίξει δύο παιχνίδια μέσα στην εβδομάδα, δεν αντέχει για ενενήντα λεπτά, δεν αποτελεί επιλογή στα δύσκολα εκεί που απαιτούνται τρεξίματα… Αν είναι έτσι, τότε γιατί τον έφεραν; Η δημόσια παραδοχή του Ίβιτς για τις φανερές πλέον αδυναμίες του Μπίσεσβαρ μπορεί να ήταν εκπληκτική για την ειλικρίνεια και τον κυνισμό της, δείχνει όμως και το μέγεθος του προβλήματος.
Το ίδιο ισχύει και με την μεταγραφολογία. Η κουβέντα άνοιξε από τον Οκτώβριο. Πριν ακόμα κλείσει καλά- καλά ο κύκλος του καλοκαιριού. Τραγωδία!
