Η έλλειψη φορ, ή ενός επιθετικού με τα χαρακτηριστικά του “killer” εντός της αντίπαλης περιοχής, αποτελεί διαχρονικό πρόβλημα και ασφαλώς θέμα συζήτησης στον Αρη.
Η μικρή παραγωγικότητα των επιθετικών στους οποίους πόνταρε η ομάδα τα τελευταία χρόνια φανερώνεται μέσα από τους αριθμούς και τη συνεισφορά του εκάστοτε φορ στο παιχνίδι της ομάδας.
Από τη σεζόν 2018-19 μέχρι και πρότινος, ο Αρης έχει ποντάρει σε 10 επιθετικούς, άλλοι έχοντας ενεργό ρόλο και άλλοι συμπληρωματικό (ή και καθόλου). Σε επίπεδο επένδυσης της διοίκησης στη συγκεκριμένη θέση το ποσό των ετήσιων συμβολαίων που έδωσε -μόνο σε φορ - αγγίζει τα 3 εκατομμύρια ευρώ.
Αν συγκρίνουμε όμως την αναλογία μεταξύ επένδυσης και αγωνιστικού κέρδους, τότε το πρόσημο είναι αρνητικό και το πρόβλημα του Αρη στην επίθεση παραμένει. Επί της ουσίας, η διοίκηση έχει προχωρήσει σε κινήσεις που ενώ τις πλήρωσε ακριβά δεν βγήκαν κι έτσι είδε την εκάστοτε επένδυσή της να μην πιάνει τόπο.
Παρατάσσοντας συμβόλαια των οποίων η αξία κυμαίνεται από 300 χιλιάδες τον χρόνο έως 800 χιλιάδες ευρώ, προφανώς περιμένεις και αντίστοιχη παραγωγικότητα. Μέχρι στιγμής όμως η αγορά ποιότητας στην οποία προχώρησε ο Αρης, με τις επιλογές που έκανε, δεν αποσβένεται στο γήπεδο με αποτέλεσμα το καλοκαίρι η απόκτηση φορ θα εξελιχθεί πάλι σε μόνιμο αντικείμενο μεταγραφικής συζήτησης.
Από τον Γιουνές στον Καμαρά
Διαφορετικά από τα 250 χιλιάδες ευρώ συμβόλαιο του Χαμζά Γιουνές στις 800 χιλιάδες του Αμπουμπακάρ Καμαρά. Τόση περίπου είναι η διαφορά των ετήσιων αποδοχών τού πρώτου επιθετικού στον οποίο επένδυσε ο Αρης τη σεζόν 2018/19 με τον φετινό στράικερ της ομάδας.
Ο Γιουνές ολοκλήρωσε την παρουσία του στον Αρη με εννέα γκολ σε 29 συμμετοχές. Την επόμενη σεζόν έγινε η υπέρβαση με τη μεταγραφή του Μπράουν Ιντέγε με συμβόλαιο περίπου 600 χιλιάδες ευρώ τον χρόνο. Ο Νιγηριανός φορ δεν δικαίωσε τις προσδοκίες παρά τα 10 γκολ σε 31 συμμετοχές.
Τη σεζόν 2020/21 έγινε η προσθήκη του Κριστιάν Λόπεθ, με την προσδοκία ότι ο Ισπανός θα δώσει τη λύση στο σκοράρισμα. Ενας φορ που βρισκόταν και τα προηγούμενα χρόνια στο μεταγραφικό ραντάρ της ομάδας, αλλά στην πράξη η μεταγραφή του αποδείχθηκε λανθασμένη.
Σε σημείο, μάλιστα, που παρότι αποκτήθηκε με την προοπτική να αποτελέσει τον βασικό φορ δόθηκε δανεικός στα μέσα της σεζόν, ενώ με τον Μπούργος στον πάγκο ο Λόπεθ δεν έχει πάρει δευτερόλεπτο συμμετοχής!
Από τη συνολική επένδυση σε επιθετικούς αυτά τα χρόνια, που ξεπερνάει τα 3 εκατομμύρια ευρώ, σχεδόν τα μισά αφορούν στους Αμπουμπακάρ Καμαρά και Κώστα Μήτρογλου.
Ο δεύτερος, με αμοιβή 650 χιλιάδες ευρώ το χρόνο, όχι μόνο δεν ανταποκρίθηκε ποτέ στις προσδοκίες αλλά έφτασε σε σημείο να βάλει το όνομά του στις χειρότερες μεταγραφές του συλλόγου. Ο δε Καμαρά, με ετήσιες απολαβές σχεδόν 800 χιλιάδες ευρώ, μπορεί να είναι απαραίτητος στο επιθετικό παιχνίδι του Αρη και να κάνει πολλές δουλειές στο χώρο δράσης του αλλά εξ αρχής διαπιστώθηκε ότι δεν είναι σέντερ φορ αλλά περιφερειακός επιθετικός.
Ασφαλώς δεν φταίνε μόνο οι επιθετικοί για το μόνιμο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο Αρης στο θέμα του σκοραρίσματος. Το γκολ είναι ζήτημα λειτουργίας του συνόλου και όχι του ενός.
Αλλά από την άλλη, είναι φανερό πως οι Κιτρινόμαυροι τα τελευταία χρόνια έχουν επενδύσει πολλά χρήματα για την ενίσχυση της συγκεκριμένης θέσης χωρίς αντίκρισμα. Τα χρήματα λοιπόν δεν φέρνουν πάντα την ευτυχία, και το καλοκαίρι ο Αρης πρέπει να επενδύσει σε χαρακτηριστικά.
*Συμπληρωματικά έχουν περάσει από το ρόστερ και οι Διαμαντόπουλος, Ναζλίδης, Μάνος, Ντουρμισάι και Αλί, ωστόσο δεν συμπεριλαμβάνονται στις ισχυρές επενδύσεις.
