Ένας χρόνος χωρίς τον σπουδαίο Κόμπι Μπράιαντ

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από την ημέρα που ίσως ο σπουδαιότερος καλαθοσφαιριστής έχασε την ζωή του μάζι με την μικρή του κόρη, ύστερα από την πτώση του ελικοπτέρου στο Καλαμπάσας. Ολόκληρη η μπασκετική εμφύλιος, θρήνησε τον χαμό του ανθρώπου Κόμπι Μπράιαντ, περισσότερο από του αθλητή Κόμπι, καθώς ο «Black Mamba», ήταν ο άνθρωπος των ανθρώπων, ο οποίος φαινόταν πως είχε ανακαλύψει το νόημα της ζωής. 

Ποιος ήταν ο Κόμπι Μπράιαντ 

 Το 1996 επιλέχθηκε στο Νο13 του draft, πίσω μεταξύ άλλων από Άλεν Άιβερσον, Μάρκους Κάμπι, Στεφόν Μάρμπουρι, Ρέι Άλεν, από τους Χόρνετς, ακριβώς πάνω από τον Πέτζα Στογιάκοβιτς, τον Στιβ Νας, τον άλλοτε «πράσινο», Τόνι Ντελκ και τον Ευθύμη Ρεντζιά. Μπορεί ο Κόμπι να επιλέχθηκε τυπικά από τις «σφήκες», αλλά ουσιαστικά ήταν από τους Λέικερς, που είχαν συμφωνήσει από πριν για trade που θα τους έστελνε το Νο13 του draft, σε μια διαδικασία δημιουργίας χώρου στο σάλαρι καπ, ώστε να αποκτήσουν τον Σακίλ Ο’ Νιλ.

 Το δίδυμο Κόμπι-Σακ παρά τις...κακές διαπροσωπικές σχέσεις, διέλυσε τα πάντα στο πέρασμά του, αποτελώντας τον ιδανικό συνδυασμό για τους τρεις σερί τίτλους της διετίας 2000-2002, όπου ο σταρ των Λέικερς, έγινε ο νεότερος στην ιστορία με τρία πρωταθλήματα στο παλμαρέ του. Ο Κόμπι ήταν μια ασταμάτητη μηχανή πόντων και το απέδειξε άπειρες φορές στην καριέρα του, με κορυφαία επιθετική βραδιά, τους 81 πόντους απέναντι στους... άτυχους Ράπτορς, στις 22/1/2006, που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη συγκομιδή σε ένα βράδυ στο ΝΒΑ, πίσω μόνο από την 100άρα του Ουίλτ Τσάμπερλεϊν.

 Εκείνο το ιστορικό παιχνίδι έγινε με το Νο8 στην πλάτη, όμως το καλοκαίρι του 2006 έγινε η μεγάλη αλλαγή, με τον Κόμπι να επιστρέφει στο #24, αριθμό που είχε αρχικά στο κολέγιο, πριν πάρει το #33. Το νούμερο άλλαξε, όμως όχι και οι επιτυχίες, αφού μετά την αποτυχία απέναντι στους Σέλτικς το 2008, οι Λέικερς του «Μπλακ Μάμπα», χωρίς τον Σακίλ αυτή τη φορά, αλλά με Λαμάρ Όντομ, Ντέρικ Φίσερ και Πάου Γκασόλ, πανηγύρισαν άλλα δύο πρωταθλήματα, το 2009 και το 2010 για να τα κάνει… πέντε.

Μισούσε την ήττα

Υπάρχουν πολλές ιστορίες που μπορούν να περιγράψουν το πόσο σκληρός ήταν ο Κόμπι. Το πόσο σιχαινόταν την ήττα. Καμία δεν μπορεί να το δείξει αυτό περισσίτερο από την ιστορία των δύο βολών που σημείωσε με κομμένο αχίλλειο τένοντα στο αριστερό πόδι, σε έναν αγώνα κανονικής περιόδου στις 12 Απριλίου 2013 κόντρα στους Γουόριορς. 

Σε μία εφιαλτική σεζόν 2012/13 που αντί οι Λέικερς να στοχεύουν στον τίτλο κυνηγούσαν την 8η θέση στην Δύση, ο Κόμπι έπαιξε με διάστρεμμα και στην διάρκεια του αγώνα υπέστη υπερέκταση στο γόνατο. Το σώμα του φώναζε να σταματήσει. Ο ίδιος συνέχισε να το αγνοεί, σημείωσε 34 πόντους, τα έδωσε όλα στο γήπεδο. Συνέχισε να παίζει. Μέχρι που δεν μπορούσε να παίξει άλλο και αναγκάστηκε να ακούσει το σώμα του, κάτι το οποίο δεν το συνήθιζε, καθώς ήθελε συνεχώς να ξεπερνάει τα όρια του.

Παλμαρέ και διακρίσεις

5 πρωταθλήματα ΝΒΑ (2000, 2001, 2002, 2009, 2010),  2 φορές MVP τελικών ΝΒΑ (2009, 2010),  1 φορά MVP της σεζόν στο ΝΒΑ (2008),  18 φορές ΝΒΑ All Star (1998, 2000-2016),  4 φορές MVP ΝΒΑ All Star Game (2002, 2007, 2009, 2011),  11 φορές μέλος της καλύτερης πεντάδας στο ΝΒΑ (2002, 2003, 204, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013),  2 φορές μέλος της δεύτερης καλύτερης πεντάδας στο ΝΒΑ (2000, 2001), 2 φορές μέλος της τρίτης καλύτερης πεντάδας στο ΝΒΑ (1999, 2005),  9 φορές μέλος της καλύτερης αμυντικής πεντάδας στο ΝΒΑ (2000, 2003, 2004, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011),  3 φορές μέλος της δεύτερης καλύτερης αμυντικής πεντάδας στο ΝΒΑ (2001, 2002, 2012),  2 φορές πρώτος σκόρερ στο ΝΒΑ (2006, 2007),  1 φορά νικητής διαγωνισμού καρφωμάτων στο ΝΒΑ All Star Game (1997),  Μέλος της δεύτερης καλύτερης rookie ομάδας (1997),  2 φορές Χρυσός Ολυμπιονίκης (2008, 2012),  Χρυσό μετάλλιο στους Παναμερικανικούς Αγώνες (2007), ήταν μεταξύ άλλων οι τίτλοι που κατέκτησε σε μια αξιοζήλευτη καριέρα που θα μπορούσε να ακολουθήσει μόνο αυτός.

Όταν οι Λέικερς το σήκωσαν για τον Κόμπι

Είναι το συναίσθημα της χαρμολύπης. Χαρά για την κατάκτηση του 17ου Πρωταθλήματος ΝΒΑ στην ιστορία τους με αυτόν ισοφάρισαν τους Σέλτικς για πρώτη φορά μετά το 1962- και λύπη γιατί δεν ήταν εκεί ο Κόμπι Μπράιαντ στον οποίο και το αφιέρωσαν. Οι Λέικερς νίκησαν τους Χιτ με 106-93, έκαναν το 4-2 και κατέκτησαν τον τίτλο.

Σε μία σεζόν που ήταν ιδιαίτερη από κάθε άποψη, αρχικά με τον θάνατο του Μπράιαντ και στη συνέχεια με τη διακοπή εξαιτίας του κορωνοϊού, οι Λέικερς ήταν ξεκάθαρα η καλύτερη ομάδα. Με την παρουσία των δύο σούπερ σταρς Λεμπρόν Τζέιμς και Άντονι Ντέιβις να λειτουργεί ως ασφάλεια σε κάθε περίπτωση, είχαν λύσεις για όλα. Ακόμη και για τους πολύ σκληρούς Χιτ που έδειξαν ικανοί να φτάσουν ως το τέλος, παρότι μπήκαν στα πλέι οφ από το Νο5 της Ανατολής.

Ως προς την εξέλιξη του σημερινού αγώνα, δεν έκρυβε συγκινήσεις. Οι Λέικερς δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση από το 3-1 να βρεθούν στο 3-3 και να παίξουν τον τίτλο στη ζαριά του Game 7. Οι Χιτ από την άλλη έδειξαν να έχουν «αδειάσει» με την ως τώρα προσπάθεια. Η ομάδα του Λος Άντζελες προηγήθηκε ακόμη και με 36 πόντους (82-46) πριν φτάσει στην επικράτηση.

O Λεμπρόν Τζέιμς που αναδείχτηκε MVP των τελικών -έγινε ο δεύτερος μετά τον Μάικλ Τζόρνταν με τουλάχιστον τέσσερις τίτλους MVP τελικών και ο πρώτος που τον κατακτά με τρεις διαφορετικές ομάδες- έβαλε το κερασάκι στην τούρτα με ένα ακόμη triple-double καθώς είχε 28 πόντους (13/20 σουτ), 14 ριμπάουντ και 10 ασίστ.