Έχει καταγραφεί εύστοχα πως... «ούτε σε αυτό, ούτε σε κανένα Παγκόσμιο Κύπελλο, τα φαβορί δεν κατέκτησαν κορυφές αυτοδικαίως. Αντίθετα τα (λεγόμενα) αουτσάιντερ βρίσκουν πάντα τρόπο να επιβεβαιώνουν ότι το ποδόσφαιρο έχει χώρο για όλους όσους πιστεύουν και διψούν για διάκριση. Μας το αποδεικνύει το Μαρόκο που βάλθηκε να προσθέσει έναν ακόμη κρίκο στην μεγαλειώδη προσπάθεια του στο Κατάρ.
Το ίδιο και η Κροατία. Και οι δύο θα έχουν απέναντι τους δύο μπαρουτοκαπνισμένα... φαβορί (Γαλλία, Αργεντινή)». Είναι αλήθεια πως το Καταριανό Μουντιάλ κακολογήθηκε όσο κανένα άλλο στα 92 χρόνια της διοργάνωσης. Από όσα όμως του φόρτωσαν (με εξαίρεση τα όσα έχουν σχέση με το σκληρό τίμημα που πλήρωσαν με τη ζωή τους εργάτες που δούλευαν τα έργα της όλης επιχείρησης), δεν θα μείνουν αρκετά αρνητικά για να του αφαιρέσουν το δικαίωμα να υποστηρίξει, πως οργάνωσε με εξαιρετική επιτυχία μια πολύ δύσκολη και με τεράστιες ευθύνες επιχείρηση. Κι αυτό, παρόλες τις επιφυλάξεις σε διαπλανητικό επίπεδο που υπήρχαν.
Σε ότι έχει σχέση λοιπόν με την απαγόρευση πώλησης μπύρας στα γήπεδα και στο πέριξ χώρο, πράγμα που προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις, υπήρξε μια ομαλή προσγείωση από όλους. Ακόμη και από τους... ιδιαίτερα ευαίσθητους στο συγκεκριμένο θέμα Άγγλους. Δύσκολα θα μπορούσε κανείς να σταθεί σε κάτι αρνητικό για τους Καταριανούς, που να έχει σχέση με την οργάνωση του Μουντιάλ. Θα μπορούσε σαφέστατα όμως να σταθεί σε κάτι που ήταν ολοφάνερα ασύμβατο με την όλη... αρμονία, όπως η ομάδα που παρουσίασαν.
Η οποία με τρεις συνεχόμενες ήττες, αποκλείστηκε με το... καλημέρα. Ως εκ τούτου τα δύο θέματα που θα συνοδεύουν το 22ο Μουντιάλ (εκτός των αγωνιστικών χώρων) θα είναι ο άγνωστος αριθμός των άτυχων εργατών - θυμάτων και η αντίθεση των Καταριανών απέναντι σε έναν εχθρικό – κατά την άποψη τους – πολιτικό ακτιβισμό, που επιχείρησε να διεμβολίσει την διαφορετικότητα του. Κατά τα άλλα; Το ενδιαφέρον και η αδρεναλίνη – ιδιαίτερα των κουμαρτζήδων – στα ύψη. Ο μη αναμενόμενος αυτοκτονικός αποκλεισμός ομάδων που οι πάντες τις θεωρούσαν φαβορί, όπως η Ισπανία, η Βραζιλία και η Πορτογαλία, κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον, προσδίδοντας διαστάσεις συγκλονιστικών ντέρμπι στις περισσότερες αναμετρήσεις. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση, η πορεία που είχε το Μαρόκο.
Το οποίο είναι η μοναδική Αφρικανική ομάδα που φτάνει στα ημιτελικά του Μουντιάλ και φιλοδοξεί να είναι και η πρώτη που θα κάνει ένα βήμα παραπάνω (μέχρι τον ουρανό). Κάτι που δεν το κατάφερε ούτε το Καμερούν του Ροζέ Μιλά το 1990, ούτε η Σενεγάλη το 2002, όπως και η Γκάνα το 2010. Στην ίδια ιστορική ευκαιρία στέκεται μπροστά και η Κροατία του απίστευτου και ανεπανάληπτου Μόντριτς. Απέναντι και στις δύο όπως τα έφερε η μοίρα, είναι η Αργεντινή του Μέσι και η Γαλλία του Εμπαπέ. Δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν ήδη προεξοφλήσει ποιες ομάδες θα βρεθούν στον τελικό, θεωρώντας ότι η μάχη θα κριθεί ανάμεσα σε δύο θεωρούμενα ακλώνητα φαβορί, όπως η Γαλλία και η Αργεντινή.
Ομως στο Μουντιάλ του Κατάρ αποδείχθηκε πως αυτές οι πιθανολογήσεις με τους συγκεκριμένους χαρακτηρισμούς σχεδόν έχουν εξαφανιστεί και βλέπουμε τα αουτσάιντερ να γίνονται φαβορί και το αντίθετο τα φαβορί να «εξαφανίζονται» ως διά μαγείας. Άρα μπορούμε να πούμε ότι δεν είναι λίγοι και εκείνοι που περιμένουν μια ακόμη βόμβα στη συγκεκριμένη διοργάνωση, που δεν προλαβαίνεις να μετράς συγκλονιστικές ανατροπές και μεγάλες εκπλήξεις. Οψόμεθα...
