Ένα ματς, δύο ιστορικά γκολ

Πρωταγωνιστής: Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Ταινίες δύο: «Το χέρι του Θεού» και το «Γκολ του αιώνα»…

Ένας άνθρωπος ηγέτης. Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Δύο χώρες σε ένταση για τα Νησιά Φόκλαντ. Αγγλία και Αργεντινή. Οι Λατινοαμερικανοί έψαχναν «απάντηση». Και τη βρήκαν εντός αγωνιστικού χώρου με δύο γκολ που το καθένα είναι το ίδιο ξεχωριστό και το ίδιο σπουδαίο με τον δικό τους τρόπο. 

Το χέρι του Θεού

Προημιτελικά Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου του 1986 στο Μεξικό. Στο Αζτέκα του Μέξικο Σίτι στις 22 Ιουνίου, 114.580 θεατές, ζουν από κοντά δύο από τα πιο εμβληματικά γκολ της ιστορίας του ποδοσφαίρου. Αρχικά το «Χέρι του Θεού». Το χρονόμετρο σημαδεύει το 51ο λεπτό. Ο Βαλντάνο επιχειρεί ατομική ενέργεια και σέντρα. Ο Ντιέγκο Μαραντόνα των 165 εκατοστών σε εναέρια μονομαχία με τον Άγγλο γκολκίπερ Πίτερ Σίλτον των 185 εκατοστών. Τον προλαβαίνει στην έξοδο και η μπάλα… φωλιάζει στα δίχτυα των Βρετανών που διαμαρτύρονται σφόδρα για την ακύρωση του γκολ. Ο Τυνήσιος ρέφερι Μπιν Νασέρ δείχνει σέντρα.

«Δεν στεναχωριέμαι μέχρι να πεθάνω»

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα στην αυτοβιογραφία του: «Άγγιγμα Θεού - Πώς κατακτήσαμε το Παγκόσμιο Κύπελλο του '86 στο Μεξικό» έχει πει για το συγκεκριμένο γκολ:

«Δε στεναχωρήθηκα που πέτυχα γκολ με το χέρι. Σε καμία περίπτωση! Ούτε τότε, ούτε τριάντα χρόνια αργότερα, ούτε όταν πεθάνω.Αυτή η μπαλιά είναι δική μου. Πήδηξα ψηλά, κάτι που δεν περίμενε ο Σίλτον. Νόμιζε πως θα πάω κατά πάνω του. Τον πρόλαβα επειδή εκείνη την εποχή βρισκόμουν στην καλύτερη φυσική κατάσταση της καριέρας μου. Πήδηξε, άλλα εγώ πήδηξα πριν από αυτόν. Αυτός είχε κλείσει τα μάτια του, εγώ όχι.

Η μπάλα κατέληξε με δύναμη στα δίχτυα και γω άρχιζα να πανηγυρίζω αμέσως. Την είχα βρει με τον καρπό μου, αλλά ήταν λες και την είχα χτυπήσει με το πόδι, ούτε καν με το κεφάλι. Δεν υπήρχε τρόπος να έχουν δει πως πέτυχα το γκολ. Ο μόνος που κατάλαβε τι είχε συμβεί ήταν ο Τέρι Φένγουικ, που βρισκόταν ανάμεσα σε μένα και τη μπάλα. Συνέχιζα να πανηγυρίζω και δεν κοιτούσα πίσω.

Δε θα ξεχάσω τον Μπατίστα που με ρώτησε: “Τη βρήκες με το χέρι, ε”; Του απάντησα: “Σκάσε και συνέχιζε να πανηγυρίζεις”. Στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, δεν ήξερα πώς να αποφύγω την κατάσταση. Φοβόμουν. Πίστευα πως επειδή ήμουν ακόμα στο γήπεδο το γκολ θα μπορούσε να ακυρωθεί. Θυμάμαι πως είπα σε έναν δημοσιογράφο. “Ήταν το κεφάλι του Μαραντόνα και το χέρι του Θεού”. Αυτό το γκολ έγινε κομμάτι της ιστορίας του ποδοσφαίρου».

Με το πρώτο άνοιξε το σκορ στέλνοντας την μπάλα στα δίκτυα με το χέρι. Ήταν το έκτο λεπτό του δεύτερου ημιχρόνου, όταν σε επέλαση και σέντρα του Βαλντάνο ο Μαραντόνα ύψωσε το χέρι του, νίκησε τον Σίλτον και έστειλε την μπάλα στα δίκτυα, χωρίς να σημειώσει την παράβαση ο Τυνήσιος διαιτητής Μπιν Νασέρ. Πρόκειται για το γκολ που έμεινε στην ιστορία ως «το χέρι του θεού».

Το γκολ του Αιώνα

Πήρε τη μπάλα πίσω από το χώρο του κέντρου και αφού… ξάπλωσε τη μισή Εθνική Αγγλίας και τον Πίτερ Σίλτον μέσα σε απόσταση 60 μέτρων. 

Ο 20χρονος Ντιέγκο Μαραντόνα, το 1980 είχε επιχειρήσει να κάνει ακριβώς το ίδιο στην ίδια φουρνιά της Εθνικής Αγγλίας σε φιλικό παιχνίδι στο Γουέμπλεϊ. Πήρε την μπάλα μοιράζοντας… σακούλες στη μισή ενδεκάδα των Βρετανών, αλλά απέναντι από τον Σίλτον (τι σου είναι η μοίρα) αστόχησε. Έξι χρόνια αργότερα, στο Μουντιάλ του Μεξικού, πέντε λεπτά μετά το «Χέρι του Θεού» και πριν καν συνέλθουν οι Άγγλοι, ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, στα 26 του τότε, ξεκινούσε το αξέχαστο σλάλομ του από τη σέντρα, περνούσε ότι… αγγλικό κορμί έβρισκε μπροστά του και βρέθηκε ξανά απέναντι Σίλτον. Αυτή τη φορά τον πέρασε κι εκείνον σκοράροντας στην κενή εστία.

«Ήταν μια ιδιοφυΐα»

Ο Χόρχε Βαλντάνο αποκάλυψε το 1998 τι του είπε ο Μαραντόνα στα αποδυτήρια: «Μου είπε ότι ο αρχικός στόχος του ήταν να δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες που θα έφερναν τον Βαλντάνο σε θέση όπου θα μπορούσε να κάνει ένα σουτ με καλές προϋποθέσεις. 

Μόνο, όμως, όταν πέρασε τον τελευταίο άγγλο αμυντικό και τον πεσμένο Σίλτον κατάλαβε ότι θα μπορούσε να σκοράρει ο ίδιος.

Μου είπε ότι έξι χρόνια πριν, όταν είχε βρεθεί στην ίδια θέση πλάσαρε από την αριστερή πλευρά του Σίλτον και έχασε το γκολ. Αξιολόγησε την κατάσταση και αποφάσισε ότι δεν με χρειαζόταν. Θα έλυνε το πρόβλημα σκοράροντας ο ίδιος.

Σε προημιτελικό παγκοσμίου κυπέλλου, μετά από μια κούρσα εβδομήντα μέτρων είχε την ικανότητα να ανακαλέσει μια κατάσταση που είχε γίνει χρόνια πριν, να την αναλύσει, να επεξεργαστεί την πληροφορία και να φτάσει σε ένα νέο συμπέρασμα. Και το έκανε σε κλάσματα δευτερολέπτου. Αυτό είναι ιδιοφυΐα».

Αργεντινή – Αγγλία 2-1

Διαιτητής: Αλί Μπιν Νασέρ (Τυνησία)

Σκόρερς: 51', 54' Μαραντόνα / 81' Λίνεκερ

Αργεντινή (Κάρλος Μπιλάρδο): Πουμπίδο, Κουτσιούφο, Μπράουν, Ρουτζέρι, Ολαρτικοετσέα, Μπατίστα, Μπουρουσάγκα (75' Τάπια), Τζιούστι, Μαραντόνα, Ενρίκε, Βαλντάνο.

Αγγλία (Μπόμπι Ρόμπσον): Σίλτον, Στίβενς, Φένγουϊκ, Μπούτσερ, Σάνσομ, Στίβεν (72' Μπαρνς), Ριντ (64' Γουόντλ), Χοντλ, Χοτζ, Μπίρντσλι, Λίνεκερ.