Δυστυχώς διαψευστήκαμε - και μάλιστα οικτρά – όσοι πιστέψαμε πως ο Ραζβάν έχει εγκαταλείψει στα τελευταία παιχνίδια τις γνωστές εμμονές του με τις «αυτοκτονικές» εμπνεύσεις και τα πεταμένα στα σκουπίδια πρώτα ημίχρονα. Χθες «επανήλθε» διατηρώντας πλέον αδιαπραγμάτευτα τον τίτλο του αμετανόητα αδιόρθωτου, οδηγώντας την ομάδα του σε ένα σκοτεινό και αδιέξοδο ποδοσφαιρικά τούνελ και τον κόσμο της στην απόλυτη απογοήτευση.
Ο συμπαθής κατά τα άλλα και πολύπειρος Ρουμάνος κόουτς «διέπραξε» λάθη αδικαιολόγητα και ασυγχώρητα, τα οποία στο σύνολο τους βοήθησαν εκ του ασφαλούς μια μετριότατη ομάδα όπως ήταν σε ολόκληρη τη διάρκεια του αγώνα ο Ολυμπιακός, να κερδίσει με άνεση ένα παιχνίδι, αντιμετωπίζοντας μια ομάδα απερίγραπτα αφύλακτη και πρόθυμη να δεχθεί το γκολ σε κάθε μία από τις λίγες αντεπιθέσεις των αντιπάλων της. Για όνομα του Θεού ασφαλώς και δεν εννοούμε τίποτε το διαφορετικό από αυτό που προαναφέραμε εισαγωγικά. Ότι δηλαδή ο Λουτσέσκου επιχειρεί πρωτοτυπίες καθηλώνοντας στον πάγκο ότι πολύτιμο έχει (όπως χθες για παράδειγμα με Μαντί Καμαρά και τον Κωνσταντέλια)… με την προοπτική πάντα ότι μπορεί να διορθώσει τα λάθη του στο δεύτερο.
Ας μην επαναλαμβανόμαστε αναφέροντας ουκ ολίγες ανορθόδοξες συμπεριφορές του, μερικές εκ των οποίων στοίχησαν ακριβά. Όπως η χθεσινή πέρα ως πέρα ακατανόητη διαχείριση του αγώνα. Ο Ραζβάν ξεκίνησε με δύο βραδύτατους μέσους, με συνέπεια να μην υπάρχει ούτε υπόνοια στοιχειώδους έγκαιρης επιστροφής. Κάτι που διευκόλυνε τους αφύλακτους επί μονίμου βάσεως επιθετικούς των αντιπάλων, να κινούνται «δια περιπάτου» και να δημιουργούν ευκαιρίες εκ του ασφαλούς. Ένα δεύτερο «κακό» που ερχόταν παράλληλα με τη συγκεκριμένη βραδύτητα, ήταν να περιφέρεται μονίμως αφρούρητος ο πολύ γρήγορος, έμπειρος και επικίνδυνος φορ των φιλοξενούμενων (Ελ Κααμπί) λόγω της υπνηλίας των αντιπάλων αμυντικών.
Τα λάθη πληρώθηκαν και όταν επιχειρήθηκαν να διορθωθούν, αφενός ήταν αργά και αφετέρου συνεχίστηκαν, λόγω του αμυντικού λήθαργου των γηπεδούχων. Ο Ραζβάν προφανώς στον ύπνο του είδε κάποιο όνειρο. Για αυτό «επιστράτευσε» τον Μπακαγιόκο και κράτησε στον πάγκο τον πιο φορμαρισμένο ταχύτατο μέσο του, τον Μαντί Καμαρά. Δεν ξέρω αν στο ίδιο όνειρο είδε πως θα ήταν καλό να ξεκινήσει τον αγώνα με δύο στόπερ που είναι μεν δυνατοί στον αέρα, αλλά αργοί και οι δύο στα μαρκαρίσματα τους (Κόλεϊ, Λόβρεν) και όχι με τον έμπειρο και πιο γρήγορα χαμηλά Κετζιόρα. Η μη χρησιμοποίηση από την αρχή του Κωνσταντέλια ατόνησε στην κυριολεξία ή μάλλον εξαφάνισε την δραστηριότητα της αριστερής πτέρυγας, από τη στιγμή που ο Τάισον δεν είχε τον ομολογουμένως πιο κατάλληλο συμπαίκτη για να συνεργαστεί μαζί του. Η μη χρησιμοποίηση αποδεδειγμένα πολύτιμων παικτών του, θεωρείται και είναι ένα αναιτιολόγητο και ασυγχώρητο λάθος.
Νομίζω πως δεν είναι ανάγκη να διευκρινίσουμε ότι και η σημερινή κριτική μας είναι καλοπροαίρετη και δεν οφείλεται αποκλειστικά στο αποτέλεσμα. Κι αυτό γιατί κατ΄ επανάληψη (μέχρι του σημείου να γινόμαστε κουραστικοί), στην κάθε ευκαιρία πήραμε θέση και υπενθυμίζαμε πως ο Ραζβάν εκτός των όποιων προτερημάτων, «χαρακτηρίζεται» ή αν θέλετε και «βασανίζεται» από εμμονές (σε διαχείριση αγώνων αλλά και στις επιλογές του στο βασικό σχήμα), τις οποίες πληρώνει η ομάδα του. Χθες υποστηρίζουμε πως ήταν σε μια από τις χειρότερες ημέρες του. Απέτυχε παταγωδώς! Και σε αυτή την αποτυχία έχουν μερτικό βέβαια και κάποιοι από τους παίκτες του. Αλήθεια όμως τι να σου φταίξει ο Μπακαγιόκο με την βραδύτητα του ή ο συμπαθέστατος Μπράντον Τόμας, που αγωνιζόταν απεγνωσμένα να ανταγωνιστεί έναν αμυντικό δύο φορές σαν το μπόι του (Κάρμο). Το ίδιο ασφαλώς δεν έχει ευθύνη και ο Τάισον που όπως αναφέραμε εισαγωγικά, δεν είχε δίπλα του έναν συμπαίκτη με τον οποίο συνεννοείται και αποτελούν ένα δίδυμο που δεν υπάρχει δεύτερο στο ελληνικό πρωτάθλημα (Κωνσταντέλιας).
Θα μπορούσε να πει κανείς πολλά για τα όσα στραβά και ανορθόδοξα εμφανίστηκαν χθες το βράδυ στην Τούμπα και τα οποία στο σύνολο τους βοήθησαν τον κάτω του μετρίου – το επαναλαμβάνουμε – Ολυμπιακό, να πάρει ένα τρίβαθμο πραγματικό δώρο, από μια ανύπαρκτη αντίπαλη άμυνα και από ένα ακατανόητο και ανορθόδοξο ποδοσφαιρικά κοουτσάρισμα. Και κάτι ακόμη περίεργο (ασφαλώς όχι ηθελημένο αλλά συμπτωματικό), κάθε φόρα που οι γηπεδούχοι έβρισκαν τον εαυτό τους και έδειχναν πως θα γυρνούσαν το παιχνίδι, ερχόταν από το πουθενά ένα γκολ τόσο φτηνό και τόσο κοροϊδίστικο, για να προστεθεί και για να σιγουρέψει τα όρια ασφάλειας των φιλοξενούμενων.
Δεν προτίθεμαι να προχωρήσω στην ατομική απόδοση των γηπεδούχων. Κατ΄ εξαίρεση αναφέρουμε την συγκινητική προσπάθεια του Ζίβκοβιτς και του Ότο. Και κάτι στατιστικό και ενδιαφέρον, ο Ραζβάν Λουτσέσκου έχει χρησιμοποιήσει από την αρχή της σεζόν 14 διαφορετικές τετράδες άμυνας! Αν σας λέει κάτι αυτό. Συμπερασματικά, επαναλαμβάνουμε ότι ο Κετζιόρα που είναι πιο γρήγορος από Κόλεϊ και Λόβρεν έπρεπε να ξεκινήσει στο βασικό σχήμα, από τη στιγμή που όλοι ήξεραν ότι απέναντι τους ήταν ο πιο γρήγορος Ελ Κααμπί. Δεύτερον η χρησιμοποίηση του βραδύτατου Μπακαγιόκο δίπλα στον Οζντόεφ (επίσης βραδύ) ήταν… βούτυρο στο ψωμί του Μεντιλίμπαρ με τους γρήγορους Τσικίνιο και Μουζακίτη στο κέντρο. Και τέλος ο εκτός ρυθμού λόγω του μεγάλου τραυματισμού του Μπράντον Τόμας, θα ήταν πιο φρόνιμο να δουλέψει στη διακοπή του πρωταθλήματος για την επιστροφή του και όχι να ξεκινήσει βασικός σε αυτό το παιχνίδι.
