Δεν άφησε και τόσο ευκρινή αποτυπώματα το χθεσινό φιλικό, ώστε ο Ραζβάν να βρει την ευκαιρία να ποντάρει σε κάτι διαφορετικό, από ότι είχε εντοπίσει και στα προηγούμενα. Αρκείται ως εκ τούτου στα συμπεράσματα στα οποία έχει καταλήξει, με αυτά που έχει στα χέρια του μέχρι τώρα. Με ότι δηλαδή «διαθέτει» το ρόστερ που έχει η ομάδα.
Μπορεί βέβαια να υπολογίζει στις ελάχιστες και καθυστερημένες προσθήκες, οι οποίες όμως αν περιοριστούν σε όσες έχουν ολοκληρωθεί και με τόσο κόπο, δεν είναι αρκετές για να τον βοηθήσουν να διεκδικήσει όσους στόχους έχει κατά νου. Εξαιρουμένου βέβαια του τίτλου, την διεκδίκηση του οποίου απέκλεισε με δημόσιες δηλώσεις του.
Τα φιλικά βέβαια άφησαν αρκετά ερωτηματικά, τα οποία ωστόσο επικεντρώνονται στην μονοδιάστατη διαπίστωση ότι η ομάδα «φαντάζει» άδεια από ποιότητα. Μπορεί να υπάρχει μια εξάδα υψηλού επιπέδου αλλά από εκεί και πέρα έρημος. Όσο για εφεδρείες, τις απαραίτητες δηλαδή εναλλακτικές λύσεις, αυτές σχεδόν είναι ανύπαρκτες. Αν κάπου μπορείς να γυρίσεις και να δεις αισιοδοξία και ενθάρρυνση, είναι σε κάποια νέα παιδιά που βγήκαν από τις ακαδημίες, μερικά από τα οποία ευτυχώς και επέστρεψαν στην Τούμπα.
Δεν έχουμε να πούμε πολλά για το χθεσινό φιλικό. Πιστεύω όπως και προανέφερα, ότι και ο ίδιος ο Λουτσέσκου δεν είχε την ευκαιρία να προσθέσει κάτι στις ήδη εμπεριστατωμένες απόψεις και εικόνες, που έχει σχηματίσει ως τώρα. Πιθανότατα να είδε για δεύτερη φορά τον νεοαποκτηθέντα Εκόνγκ. Τον Πολωνό Κεντζιόρα τον γνωρίζει από πέρυσι, όπως και τον Μπράντον.
Προσθέτουμε όπως βλέπετε και τις επανακάμψεις, αλλά και τις επεκτάσεις συμβολαίων. Τώρα αν πήρε κάτι από την εμφάνιση του Παναγιώτη Τζίμα σαν αριστερού εξτρέμ, είναι κάτι που ο ίδιος θα το εκτιμήσει. Όπως επίσης επιβάλλεται κάποια στιγμή να μετρήσει και να ζυγίσει σωστά τον ταλαντούχο Γκορτετζιάνι, που δεν τον βοηθάει καθόλου με τα δεκάλεπτα που τον χρησιμοποιεί, διατηρώντας επί μονίμου βάσεως στην ίδια θέση άλλους, που έχουν ζυγιστεί και έχουν βρεθεί ελλιποβαρείς. Η εμφάνιση και χθες του Μιχαηλίδη, ασφαλώς κάτι θα του θυμίζει.
Έκλεισε λοιπόν ο κύκλος των φιλικών, επαναλαμβάνουμε με αρκετά ερωτηματικά. Όμως άφησε και περιθώρια για να ελπίζει ο κόσμος πως έστω και αργά, θα βρεθεί τρόπος να συμμαζευτεί η ομάδα. Ήδη ο φορ ήρθε στην Τούμπα και καλύφθηκε ένα κενό, ίσως το μεγαλύτερο που υπήρχε. Λέγεται ότι η προσπάθεια γίνεται και για έναν μέσο υψηλού επιπέδου. Στα ήδη δύο ονόματα (Οζντόεφ, Μεϊτέ) προστέθηκε και τρίτο: Καρασκάλ. Κάτι είναι κι αυτό. Μπορεί να υπάρξει περιθώριο και για ένα δεκάρι από το πάνω ράφι. Κάτι είναι κι αυτό. Στον ΠΑΟΚ όπως είναι σήμερα, όλα είναι πιθανά και όλα είναι απίθανα. Έτσι μου έρχεται να αλλάξω τον τίτλο του σημειώματος και να προσθέσω και αυτή την αισιόδοξη προοπτική. Δίπλα στα ερωτηματικά, να βάλω και τις ελπίδες που πάντοτε διατηρεί ζωντανές μέσα του ο αθεράπευτα αισιόδοξος ΠΑΟΚτσής.
Και μια και μιλάμε για ελπίδες, να αναφερθούμε για μια ακόμη φορά στις εμφανίσεις του νεαρού Βρακά, γα τον οποίο από πέρυσι ήδη ζητούσαμε από αυτή εδώ τη στήλη, να επιστρέψει στην Τούμπα. Χθες για να πούμε μια κουβέντα και για το παιχνίδι, κάποια πράγματα που ξεχώρισαν ήταν η εντυπωσιακή και πάλι εμφάνιση του Μιχαηλίδη, ο καλός Τσιγγάρας μέχρι που πλέον φούσκωσε από τα χιλιόμετρα που ξοδεύει και για άλλους και ο Ράφα Σοάρες. Η φάση του αγώνα ήταν το θεαματικό βολ – πλανέ του Σβαμπ, που απέκρουσε ο αντίπαλος τερματοφύλακας. Ο ΠΑΟΚ προηγήθηκε στο σκορ, δέχθηκε αμέσως δύο γκολ από λάθη της άμυνας του, ισοφάρισε και τελικά δέχθηκε και τρίτο γκολ, το οποίο διαμόρφωσε το τελικό αποτέλεσμα.
