Στη σημερινή έκδοσης της «Μ» μπορείτε να διαβάσετε την αποκλειστική συνέντευξη του Ελ Καντουρί. Στα social media το παρατσούκλι του είναι «Ελ… Θλασουρί», την ίδια στιγμή που κάποιοι συμπαίκτες του τον φωνάζουν… Ζιζού καθώς την μιλάει την μπάλα.
Για να σας προλάβω. Δεν είναι συνέντευξη αγιοποίησης του Μαροκινού. Πολλές φορές και εγώ έχω βγει από τα ρούχα μου βλέποντας τον να τραυματίζεται ή μάλλον να ξανατραυματίζεται. Αλλά είναι και δίκαιο και σωστό και χρήσιμο να ακούς και την άλλη άποψη κάνοντας μάλιστα και ίσως δυσάρεστες ερωτήσεις.
Σε κάθε περίπτωση αυτό που αντιλήφθηκα μέσα από την κουβέντα με τον Ομάρ είναι ένα πράγμα: δεν κλείνει τα αυτιά του επειδή ζει στο δικό του γυάλινο κόσμο αλλά γιατί γνωρίζει πως μέσα από τα social media ούτε καλύτερος ποδοσφαιριστής μπορείς να γίνεις ούτε και άτρωτος.
Και είναι καλό ΟΛΟΙ μας, με πρώτο εμένα να κάνουμε μια δεύτερη σκέψη για το πόσο σύντομα βγάζουμε συμπεράσματα ή πόσο αβίαστα μπορούμε να απαξιώσουμε κάποιον.
Στα άλλα νέα από την Κύπρο, βλέποντας και την χθεσινή προπόνηση έχω αντιληφθεί πως άπαντες θα ήθελαν ακόμη και αύριο η ομάδα να έπαιζε το ματς με τον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο. Να αρχίσει δηλαδή το Πρωτάθλημα και να παίξουν αυτά τα 23 ματς που απομένουν σκεφτόμενοι πως και θέλουν και μπορούν να κάνουν μια πορεία πρωταθλητισμού και όπου τους βγάλει.
Προχθές ο Λουτσέσκου μιλώντας για τον Φιλίπε Σοάρες είπε πως μετά από δέκα μήνες… προστριβών γύρισε ο διακόπτης και πλέον βλέπει έναν πολύ καλό παίκτη. Νομίζω πως ο διακόπτης έχει γυρίσει γενικώς στην ομάδα. Ούτε βιάζομαι, ούτε προκαταβάλω κάτι αλλά αντιλαμβάνομαι μέσα από τα όσα βλέπω στις προπονήσεις πως η ομάδα πλέον πατά καλά στα πόδια της αφού ο Λουτσέσκου γνωρίζει τι μπορεί να πάρει από κάθε παίκτη και κυρίως πώς (δηλαδή από ποια θέση) να τα πάρει. Ο καθρέφτης είναι το γήπεδο και αναμένουμε…
