Η κατάσταση γίνεται κάθε μέρα και χειρότερη στην Θεσσαλονίκη. Δεν χρειάζεται να δει κάποιος τα επιβεβαιωμένα κρούσματα. Αν διαβάσεις την ενημέρωση που αφορά τον αριθμό των διασωληνωμένων, την πληρότητα στις ΜΕΘ και στις κλίνες απλής νοσηλείας, σε πιάνει τρόμος.
Δεν μας βρήκε στα καλά καθούμενα αυτό το κακό. Είναι βέβαιο ότι κάποια πράγματα δεν έγιναν όπως έπρεπε να γίνουν. Είναι βέβαιο ότι δεν λάβαμε τα μέτρα μας. Βέβαιο, επίσης, είναι ότι το βλέπαμε το κακό να έρχεται κι εμείς σφυρίζαμε αδιάφορα.
Ολοφάνερο είναι και κάτι άλλο: ότι το σύστημα υγείας στην πόλη μας δεν προετοιμάστηκε καθόλου καλά. Δεν ενισχύθηκε. Δεν έγιναν οι κατάλληλες ενέργειες προκειμένου να έχουμε περισσότερες ΜΕΘ, με συνέπεια να αναγκάζονται οι γιατροί να παίρνουν αυτές που προορίζονται για εγκεφαλικά, καρδιολογικά και άλλα σοβαρά περιστατικά για να τις διαθέσουν για κορωνοϊό.
Οι αντοχές του συστήματος κλονίζονται κι αν οι ανάγκες για διασωλήνωση ασθενών στην Θεσσαλονίκη τις επόμενες ημέρες εξακολουθήσουν να αυξάνονται όπως γίνεται εδώ και μία εβδομάδα, η μόνη επιλογή θα είναι οι αεροδιακομιδές ή η επίταξη των ιδιωτικών κλινικών.
Χώρια που θα πρέπει ακόμη κι όσοι Θεσσαλονικείς τηρούν τα μέτρα και αποφεύγουν τον κίνδυνο να προσβληθούν και να νοσήσουν, θα πρέπει πρωϊ-βράδυ να κάνουν την προσευχή τους μην τους τύχει κάποιο άλλο ιατρικό πρόβλημα, για το οποίο θα χρειαστεί να νοσηλευτούν, διότι το πιθανότερο είναι πως δεν θα βρουν τη φροντίδα που έχουν ανάγκη.
Το σκηνικό γίνεται ακόμη πιο εφιαλτικό με τις οικονομικές επιπτώσεις όλης αυτής της κατάστασης. Ομως, μπορούμε να κυκλοφορούμε και να λειτουργούμε σα να μην συμβαίνει τίποτε όταν έχουμε 595 κρούσματα στην Θεσσαλονίκη, όταν ξέρουμε ότι αν νοσήσουμε δεν θα υπάρχει κρεβάτι σε νοσοκομείο για να μας περιθάλψουν.
Είναι καταστροφικό για την οικονομία το δεύτερο lockdown. Ποιος λέει όχι. Γίνεται, όμως, να είναι ανοιχτά τα μαγαζιά;
Ποιο είναι το ζητούμενο, δηλαδή; Να ζήσουμε αυτό που έζησε η Ιταλία την περασμένη άνοιξη; Να θρηνήσουμε χιλιάδες νεκρούς;
Όχι, δεν είναι αυτό το ζητούμενο, αλλά να καταλάβουν, πλέον, οι ηγέτες της ΕΕ, κυρίως αυτοί που υπονομεύουν αυτή την προοπτική, ότι όλες οι χώρες-μέλη θα δώσουν τη μάχη για την προστασία της ζωής των πολιτών τους και μετά θα συμφωνήσουν σε ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ για την ανόρθωση των βομβαρδισμένων οικονομιών τους.
Άλλη λύση δεν υπάρχει...
