Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΝΕΛΛΑΚΗΣ
Είμαι ένας απ' αυτούς που πιστεύουν ότι, σε αυτή την πολύ δύσκολη περίοδο που διανύουμε με το δεύτερο κύμα της πανδημίας, ο αθλητισμός είναι μια... ανάσα.
Από την άλλη πλευρά, όμως, αναρωτιέμαι αν έχει κάποιο νόημα να προσπαθούμε με το ζόρι να κρατήσουμε... ανοιχτό το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και μπάσκετ, όταν όλος ο υπόλοιπος αθλητισμός έχει κατεβάσει ρολά και όταν γύρω μας καίγεται το σύμπαν.
Μπορεί, για παράδειγμα, να υπάρχει αθλητική δραστηριότητα -σε επαγγελματικό ή ερασιτεχνικό επίπεδο- στην Θεσσαλονίκη, όταν η πόλη... φλέγεται λόγω κορωνοϊού, ο ένας στους τρεις πολίτες της που υποβάλλεται σε τεστ βρίσκεται θετικός, επανέρχεται το μέτρο της απαγόρευσης κυκλοφορίας από τις 9 το βράδυ ως τις 5 τα ξημερώματα, σε λίγο θα κλείσουν και τα δημοτικά και οι βρεφονηπιακοί σταθμοί;
Σε τι εξυπηρετεί να παίζεται ποδόσφαιρο; Ποιο είναι το κέρδος;
Δεν είναι προτιμότερο να κλείσουν τα πάντα για ένα διάστημα, να “κλειδαμπαρωθούμε στα σπίτια μας”, όπως είπε κι ο πρόεδρος του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου, κ. Εξαδάκτυλος, ώστε να ελεγχθεί η πανδημία και μετά, με προσεκτικό τρόπο αυτή τη φορά κι όχι όπως το κάναμε στην πρώτη φάση της πανδημίας, να πορευτούμε προς την κανονικότητα;
Δεν θα ήταν καλύτερα και για το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, το επαγγελματικό μπάσκετ, τα άλλα πρωταθλήματα, να ξέρουν ότι για 3,4,5 εβδομάδες θα σταματήσουν τα πάντα, αλλά όταν ξαναρχίσουν θα είναι σε τέτοια επίπεδα η πανδημία που με την τήρηση κάποιων μέτρων να μην κινδυνεύει με νέο stop ο αθλητισμός;
Σε ό,τι με αφορά πιστεύω ότι αυτός θα ήταν ο σωστός τρόπος.
Οχι αυτό που βλέπουμε τώρα, με άλλες ομάδες να έχουν παίξει 7 ματς, άλλες 6, άλλες 5 και άλλες 4.
Θεωρώ ότι, για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας, ούτε το υγειονομικό πρωτόκολλο που ακολουθεί η υπόλοιπη Ευρώπη θα ήταν λύση. Να παίζει, δηλαδή, όποια ομάδα έχει 13, τουλάχιστον, αθλητές με αρνητικό τεστ-covid19.
Νοθεύεται ο ανταγωνισμός έτσι, αλλοιώνονται τα πρωταθλήματα, υπάρχει μια διαρκής ανακατωσούρα στις ομάδες, με άλλους εκ των αθλητών τους να νοσούν, άλλους να προπονούνται και να αγωνίζονται, κι αυτή να είναι μια κατάσταση που συνεχώς ανακυκλώνεται.
