«Για αυτούς που δεν είναι μαζί μας, για τις γενιές που περίμεναν και πείσμωναν, για τς γενιές που θα μεγαλώσουν με τον ΠΑΟΚ Πρωταθλητή»… «μιλούσαν» οι πρωτοσέλιδοι υπότιτλοι χθες της Metrosport.
Στο ίδιο μήκος κύματος και η ανακοίνωση των συνδέσμων: «Την Κυριακή 21-4 καλούμαστε όλοι να μαζέψουμε μέσα μας, όλα όσα μας έχουν πληγώσει, όλα όσα μας έχουν στερήσει δεκαετίες τώρα και να επιτρέψουμε στην ομάδα και στους εαυτούς μας να δώσουν άλλη μια παράσταση, που αυτή τη φορά όμως θα αποτελέσει την αρχή όλων όσων ονειρευόμασταν και όλων όσων θα ακολουθήσουν τα επόμενα χρόνια». Από κοντά και η ανακοίνωση της ΠΑΕ, με αφορμή τα 93α γενέθλια του ΠΑΟΚ: «Πριν από 93 χρόνια, μια παρέα Κωνσταντινοπολιτών έδωσε σάρκα και οστά στο όραμα της, ιδρύοντας τον ΠΑΟΚ. Ένα σύλλογο που έφερε όλες τις αξίες, τα ιδανικά, αλλά και τον πόνο των ξεριζωμένων ανθρώπων της Πόλης. Καθόλη τη διάρκεια της ιστορίας του, ο Δικέφαλος πορεύτηκε περήφανος και ανεξάρτητος, κόντρα σε όλους και σε όλα, γράφοντας τη δική του λαμπρή ιστορία στον ελληνικό αθλητισμό. Χωρίς να θυσιάσει τίποτα από τις αρχές του κι έχοντας ως συνοδοιπόρους, τους πιστούς του φίλους. Ο σύλλογος μας συνεχίζει να μεγαλώνει και μοιράζει χαρές και περηφάνια στον κόσμο του, βάζοντας γερές βάσεις για το μέλλον. Ένα μέλλον που είναι εδώ και μας ανήκει».
Θα μπορούσα να βάλω απλά την υπογραφή μου κάτω από αυτά τα ξεχωριστά, λακωνικά και αποσπασματικά και να κλείσω το σημερινό μου σχόλιο, από τη στιγμή που ένιωθα πως με κάλυπταν σχεδόν νομοτελειακά και με εξέφραζαν σε απόλυτο βαθμό. Όμως κάτι τέτοιο θα άφηνε έξω το φαντασμαγορικό τελετουργικό της στέψης των πανάξιων Πρωταθλητών και όλα όσα εκπληκτικά και απίστευτα ακολούθησαν με τις εκδηλώσεις των εκατοντάδων χιλιάδων ΠΑΟΚτσήδων (ιδιαίτερα αυτών της διασποράς) που με τους ξέφρενους πανηγυρισμούς τους, αναστάτωσαν στην κυριολεξία το σύμπαν. Όπως επίσης θα άφηνε έξω και μια επιβεβλημένη προσωπική υποχρέωση, να μεταφέρουμε τα μηνύματα που εξέπεμψε η κατάκτηση του συγκεκριμένου τίτλου και τα οποία αφορούσαν συγκεκριμένους αποδέκτες, με πρώτους ανάμεσα τους, τους υποκριτές, δειλούς και χάρτινους εταίρους του ΠΟΚ και τον αμαρτωλό θεσμικό περίγυρο τους. Φέτος όλοι αυτοί δεν πρόλαβαν να οργανώσουν μια δεύτερη ληστεία, ένα δεύτερο πραξικόπημα. Άλλωστε δεν τους έδωσαν την ευκαιρία ο Λουτσέσκου και οι παίκτες του.
Θα ήταν λοιπόν φρόνιμο από μέρους τους, να μείνουν στα λαγούμια τους, εκεί που αποσύρθηκαν σαν τρομαγμένοι λαγοί ή αρουραίοι αν το προτιμούν και όταν κάποια στιγμή αποφασίσουν να βγουν στην επιφάνεια, να το κάνουν με σεμνότητα και προετοιμασμένοι ψυχολογικά. Κι αυτό γιατί αν θέλουν να επιβιώσουν θα πρέπει να σεβαστούν και να αποδεχθούν το νέο πλαίσιο που θα επιβάλλει ο νέος «βασιλιάς». Αν δεν το πήραν χαμπάρι μέχρι τώρα, θα ήταν προς όφελος τους να πιστέψουν και να αποδεχθούν ότι μια νέα εποχή ξεκίνησε για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Κι αυτή δεν είναι άλλη, από την εποχή του Ιβάν και του ΠΑΟΚ. Οι ψευτοχαλίφηδες της Αθήνας και του Πειραιά, αποδείχθηκαν φτηνοί, ρηχοί και γυμνοί. Επιστρέφοντας όμως στη φιέστα της αποθέωσης των Αετών του βορρά, με το ολονύχτιο ξεφάντωμα της πόλης, τις εκδηλώσεις ενθουσιασμού σε όλη τη βόρεια Ελλάδα, στα πάρτι των ΠΑΟΚτσήδων της διασποράς, αλλά και στο ολόθερμο χειροκρότημα των πανελλήνων για τους Πρωταθλητές, μπορούμε να υποστηρίξουμε πως αυτή η πτήση των Αετών του βορρά, ήταν μια πτήση ονείρου, που υποχρέωσε ακόμη και τους ουρανούς να ανοίξουν την αγκαλιά τους για να τους υποδεχθούν.
ΥΓ: Εξήντα χρόνια ρεπορτάζ ΠΑΟΚ! Κοντά και δίπλα του πολλές φορές. Αυτή τη στιγμή όμως αισθάνομαι ειλικρινά ότι έχει ξεκινήσει κάτι το πολύ εντυπωσιακό κι ελπιδοφόρο.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (22/4)
