Ένα βασικό δίδαγμα προκύπτει από τις αναμετρήσεις του ΠΑΟΚ με τη Βασιλεία και τη θριαμβευτική πρόκριση. Δίδαγμα που οφείλουν να «εισπράξουν» ο Ιβάν Σαββίδης και όσοι, από τους συνεργάτες του στην ΠΑΕ, έχουν (αν έχουν) λόγο γι’ αυτή καθ’ εαυτή την ομάδα και τη συγκρότησή της.
Όπως στην Τούμπα, έτσι και στο Σεντ Τζέικομπ Παρκ, τη Βασιλεία την αντιμετώπισαν τα 10/11 του περσινού ΠΑΟΚ. Μοναδικό νέο πρόσωπο στο πρώτο ματς ήταν ο Ζαμπά και στη ρεβάνς ο Χατσερίντι. Αν δεν τραυματιζόταν προχθές ο Βιειρίνια και οι 11 του αρχικού σχήματος θα ήταν από την περσινή ομάδα. Η πρόκριση του ΠΑΟΚ ήρθε φυσιολογικά γιατί αποδείχθηκε ανώτερος της Βασιλείας, αλλά η ανωτερότητά του οφείλεται κυρίως στην ομοιογένεια που υπάρχει από πέρσι. Αρα, πρέπει άπαντες στην ΠΑΕ να συνθηκολογήσουν εσαεί με έναν νόμο που ισχύει, γενικά, στο ποδόσφαιρο: Μια ομάδα κάνει προκοπή όταν δεν αλλάζει συνεχώς τον κορμό της και τον προπονητή της. Και για να μην αλλάζει συνεχώς κορμό και προπονητή, πρέπει να προσέχει ποιους παίκτες αγοράζει και ποιον προπονητή προσλαμβάνει.
Θυμηθείτε, πέρσι, τέτοια εποχή, τον άνω – κάτω ΠΑΟΚ του… χύμα στο κύμα Στανόγεβιτς. Ποιοι έφταιγαν, όμως; Οι παίκτες, που δεν ήταν τόσο ποιοτικοί, ή ο προπονητής που ήταν άσχετος. Κανένας δεν μπήκε στον ΠΑΟΚ με το ζόρι. Κάποιοι τους είχαν επιλέξει. Κι ύστερα έτρεχαν πανικόβλητοι, για να φέρουν έναν κανονικό προπονητή και τρεις – τέσσερις ποιοτικούς παίκτες στα τέλη Αυγούστου…
Ο φετινός ΠΑΟΚ είναι ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης. Παίκτες και προπονητής γνωρίζονται πολύ καλά μεταξύ τους, έχουν διανύσει μια απόλυτα πετυχημένη σεζόν και άρχισαν να διανύουν και την επόμενη με κεκτημένη ταχύτητα, αυξημένη αυτοπεποίθηση και «χτισμένη» νοοτροπία νικητή. Και ενώ αυτοί συνεχίζουν την πολύ καλή προσπάθεια, για τα δεδομένα της εποχής, έχουμε πάλι τα «μεγάλα κεφάλια» της ΠΑΕ να δείχνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ποιες είναι οι επείγουσες ανάγκες, ώστε να συμπληρώσουν επιτέλους το ρόστερ.
Οι μεταγραφές του ΠΑΟΚ έπρεπε να είχαν τελειώσει πριν καν αρχίσει η προετοιμασία, όπως ακριβώς το είχε ζητήσει ο Λουτσέσκου. Όχι, φυσικά, για να μπορεί ο ΠΑΟΚ να κερδίζει τους Λεβαδειακούς και τις Λαμίες, αλλά για να αυξήσει τις δυνάμεις του και να νιώθει πιο σίγουρος ότι μπορεί να αποκλείσει τρεις αξιόλογες ευρωπαικές ομάδες και να προκριθεί, για πρώτη φορά στην ιστορία του, σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ.
Για την επίτευξη αυτού του πολύ σημαντικού στόχου που τέθηκε μια εξ’ αρχής, όχι από κανέναν άλλο, αλλά από τον πρόεδρο, τον προπονητή και τους παίκτες του ΠΑΟΚ, η στήριξη της ομάδας και του προπονητή από τη διοίκηση δεν ήταν αυτή που έπρεπε. Ο φορ αποκτήθηκε μόλις αυτές τις μέρες και ούτε καν δηλώθηκε για τα ματς με τη Σπαρτάκ Μόσχας, ενώ ο αριστερός μπακ ακόμη αναζητείται. Οσο για τον χαφ, έχει ο Θεός…
Προφανώς σε κανέναν δεν άρεσε η εικόνα με τον φόβο που δημιουργήθηκε στα αποδυτήρια του ΠΑΟΚ εξ’ αιτίας του τραυματισμού του Βιειρίνια. Αν δεν θέλουν, λοιπόν, να έχουν παρόμοιες ανησυχίες και άγχη στο μέλλον, ας φροντίσουν για το αυτονόητο. Η μία «τρύπα» του ρόστερ έκλεισε με την απόκτηση του Ακτοπ. Η άλλη πρέπει να κλείσει… χθες με την απόκτηση του αριστερού μπακ. Ενας μήνας πέρασε από τότε που ζήτησε αυτούς τους δύο παίκτες ο Λουτσέσκου…
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (3/8)
