Ετσι είναι στη ζωή γενικά, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο. Κάθε μέρα πρέπει να αποδεικνύεσαι αντάξιος των προσδοκιών σου και των αναγκών σου, να πετυχαίνεις
τον στόχο σου, να κάνεις σωστά τη δουλειά σου και,
όπως μας έλεγαν και στο σχολείο, να φαίνεσαι
χρήσιμος στην κοινωνία.
Στη Λετονία ο ΠΑΟΚ όφειλε να αποδείξει ότι ξύπνησε
όντως από τον λήθαργο, ότι είναι ανώτερος από τη
Ρίγα και ότι έχει τα φόντα να προχωρήσει από εδώ και
πέρα με επιτυχίες όχι μόνο στο Γιουρόπα Λιγκ, αλλά
και στο Πρωτάθλημα και στο Κύπελλο, στο οποίο δεν
θα αργήσουν να έρθουν και τα δύσκολα. Και, βέβαια,
να... φανεί χρήσιμος στην κοινωνία των οπαδών του,
γιατί τελευταία τους πίκρανε και τους απογοήτευσε.
Τα κατάφερε αρκετά καλά.
Θα έλεγα τέλεια αν και πάλι
δεν έχανε ένα σωρό ευκαιρίες και αν ήταν πιο
ζωντανός, πιο ενεργητικός, πιο παθιασμένος μέχρι να
γίνει το 0-1, αλλά και μέχρι να γίνει το 0-2. Αν
μετέτρεπε, δηλαδή, σε μια εύκολη νίκη, χωρίς κανένα
άγχος, την ολοφάνερη ανωτερότητά του. Αλλά, σε
γενικές γραμμές, ναι, ικανοποίησε με την απόδοσή του
και έδειξε ότι η νίκη στην Τρίπολη επί του Αστέρα δεν
ήταν απλά μια ευχάριστη παρένθεση στη δυστυχία των
τελευταίων δύο μηνών.
Τώρα, είναι προφανές ότι θα παίξει στην Τούμπα τις
πιθανότητές του να διεκδικήσει την πρόκριση.
Με τη
νίκη στη Λετονία, όσο πολύτιμη κι αν ήταν, απλά δεν
βγήκε από τώρα νοκ άουτ. Ο δρόμος είναι ακόμη
μακρύς και περνάει από τους δύο εντός έδρας αγώνες
με τη Φερεντσβάρος στις 12 Δεκεμβρίου και τη Σλάβια
Πράγας στις 23 Ιανουαρίου. Αρα, σε λιγότερο από δύο
εβδομάδες, είναι υποχρεωμένος να κρατήσει
ολοζώντανες τις ελίδες του νικώντας τους Ουγγρους
και θα περιμένει μετά από 40 μέρες να αντιμετωπίσει
και τους Τσέχους. Αν προσθέσει έξι βαθμούς στο
ενεργητικό του, θα έχει φτάσει στους 10 και, λίγο-
πολύ, θα ξέρει με ποιο αποτέλεσμα θα βολεύεται στο
τελευταίο ματς αυτής της φάσης με τη Ρεάλ Σοσιεδάδ,
στην Ισπανία, στις 30 Ιανουαρίου. Ιδωμεν.
Πριν, όμως, από το παιχνίδι με τη Φερεντσβάρος
έχουμε Πρωτάθλημα και ευτυχώς το πρόγραμμα δεν
βάζει σφήνα κάποιο ντέρμπι. Τώρα, την Κυριακή, ο
ΠΑΟΚ αντιμετωπίζει στην Τούμπα την Καλλιθέα και
στις 8 Δεκεμβρίου πάει στις Σέρρες για να παίξει με τον
Πανσερραϊκό. Θεωρητικά, είναι δύο ματς ό,τι πρέπει
για να πάρει βαθμούς και να μείνει στην κορυφή, αλλά
και για να βελτιωθεί στις αγωνιστικές αδυναμίες του.
Για να φορμαριστούν παίκτες που είχαν μείνει πίσω και
για να τονώσουν όλοι ακόμη περισσότερο την
αυτοπεποίθησή τους. Εχουμε, δηλαδή, μπροστά μας
δύο εβδομάδες που προσφέρονται για δουλειά με
απόλυτη ηρεμία και για συλλογή βαθμών στο
Πρωτάθλημα και στο Γιουρόπα Λιγκ.
Στα επιμέρους από το ματς στη Λετονία: Περίφημος ο
Κωνσταντέλιας.
Μια χαρά μπορεί να ανταποκριθεί ως
πλάγιος, ιδιαίτερα αν βρει, σχετικά έστω, ελεύθερο
χώρο, αλλά το παλικάρι “φωνάζει” ότι είναι 10άρι. Ανά
πάσα στιγμή μπορεί να “τρυπήσει” μια πολυπρόσωπη
άμυνα με μια έξυπνη πάσα, τόσο έξυπνη που... ούτε οι
συμπαίκτες του την καταλαβαίνουν και αυτό από μόνο
του είναι υπεραρκετό. Μόλις ωριμάσει λίγο ακόμη και
μόλις οι εμπειρίες “παντρευτούν” με την ποδοσφαιρική
ευφυία του, θα είναι ο ηγέτης της ομάδας στην οποία
θα αγωνίζεται και ελάχιστα (αν όχι καθόλου) πιστεύω
ότι αυτή η ομάδα θα είναι ο ΠΑΟΚ...
Παρεμπιπτόντως, με εκνευρίζει να βλέπω 10άρι τον
Μουργκ επειδή ο Λουτσέσκου επιμένει να τον διατηρεί
στο “ελληνικό” rotation και επειδή είναι ακόμη πιο
ανύπαρκτος στα πλάγια, αλλά, ποιος ξέρει, παίξε-παίξε,
ίσως τελικά κάτι καταφέρει να προσφέρει κι αυτός.
Το
θέμα είναι να μη ζημιώνεται ο ΠΑΟΚ, γιατί είναι ολίγον
τι ανοήτο, ας μου επιτραπεί, να μπαίνει ο
Κωνσταντέλιας μετά το 65' ή μετά το 80' μπας και
βγάλει το φίδι από την τρύπα όταν το παιχνίδι έχει
στραβώσει.
Πολύ ευχάριστη η άνοδος του Ντεσπόντοφ. Φάνηκε
και στη Λετονία ότι ο Βούλγαρος χρειαζόταν χρόνο
συμμετοχής για να αρχίσει να συνέρχεται. Το... μία
παίξε-μία μείνε στον πάγκο δεν του κάνει καλό. Είναι
σίγουρο ότι πρέπει να βασιστεί περισσότερο πάνω του
ο Λουτσέσκου. Ο οποίος, βέβαια, για να τα λέμε όλα,
έχει έναν μόνιμο μπελά στο κεφάλι του. Ζίβκοβιτς,
Ντεσπόντοφ, Τάισον, Κωνσταντέλιας, Μουργκ,
Σορετίρε, δεν είναι δυνατόν να παίζουν συνεχώς και
ταυτόχρονα, για να είναι όλοι σε φουλ φόρμα. Δύο
είναι οι θέσεις των εξτρέμ. Ούτε τρεις, ούτε τέσσερις.
Και, φυσικά, δεν γίνεται να κρατάει πάντα έξω τον
Τάισον και να τον “ρίχνει” στο ματς μόνο ως αλλαγή.
Πολύ καλός ο Τσάλοφ, όχι επειδή σκόραρε, αλλά
επειδή έπαιξε ως μέλος της ομάδας και όχι με το άγχος
αν θα σκοράρει. Με περισσότερα από 100 γκολ στη
μέχρι τώρα καριέρα του δεν μπορεί να ξέχασε πώς
στέλνουν την μπάλα στα δίχτυα. Είδατε, όμως, τι είπε
κι αυτός; “Περιμένω να παίξω και στο επόμενο ματς...”
Σα να λέει “τώρα που πήρα τα πάνω μου, μη με
αφήσεις κόουτς στον πάγκο”. Ναι, αλλά ο κόουτς έχει
να διαχειριστεί και τον Τισουντάλι και τον Μπράντον,
όταν γίνει καλά, ακόμη και τον Σαμάτα, γιατί φοβάται
το κακό σενάριο που λέει ότι ίσως κάποια στιγμή
χρειαστεί ετοιμοπόλεμο και τον Τανζανό...
