«Έχω πάει με τα rollers μέχρι το Κιλκίς -Στόχος να ταξιδέψω με πατίνια μέχρι την Αθήνα»

Επιμέλεια: Τάνια Μοσχοπούλου

Περπατώντας καθημερινά στη παραλία της Θεσσαλονίκης, πάντα είχα το νου μου μην αφαιρεθώ και «μπλεχτώ» στη διπλή κίτρινη γραμμή , σεβόμενη αυτούς που έχουν επιλέξει έναν πιο φιτ τρόπο ζωής από μένα και διαλέγουν για τις καθημερινές τους μετακινήσεις το ποδήλατο. Τον τελευταίο καιρό, ωστόσο, έχω παρατηρήσει...traffic μέχρι και στον ποδηλατόδρομο αφού υπάρχουν και κάποιοι που δεν αρκούνται στις δύο ρόδες και επιλέγουν τρεις και τρεις για κάθε πόδι!

 Λόγος γίνεται φυσικά για τα ρόλερς-ή ελληνιστί- πατίνια, που έχουν κάνει για τα καλά την εμφάνισή τους στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και διεκδικούν το δικό τους μερίδιο από την «πίτα» των street αθλημάτων και χόμπι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί και το γεγονός πως πριν μερικούς μήνες διεξήχθη  ο πρώτος μαραθώνιος ρόλερς στη πόλη μας, εκεί όπου έδωσε δυναμικό παρών και ο Νίκος Μπιλτίρογλου.

 Έχοντάς τον πετύχει, λοιπόν, δεκάδες φορές σε φανάρι- και αφού έφαγα την σκόνη του μετά την εκκίνηση- πάντα απορούσα ποιος του έμαθε να... τσουλάει με τέτοια ταχύτητα, να κάνει όλα αυτά τα περίτεχνα κόλπα που έβλεπα στα social του και να διανύει δεκάδες χιλιόμετρα χωρίς ίχνος κόπωσης. Σε όλα αυτά και άλλα τόσα ήρθε η στιγμή και που απάντησε...

Πως ήρθες σε επαφή με το roller skating; «Πήρα την απόφαση να το ξεκινήσω όταν βρέθηκα για μερικούς μήνες στο εξωτερικό, στη Γερμανία. Ήθελα να επιστρέψω και να έχω πάρει κάτι μαζί μου από εκεί, να πω ότι κάτι έμεινε από αυτό το ταξίδι. 

Κάπως έτσι παράγγειλα τα πρώτα μου πατίνια, ενώ ήμουν εκεί και ξεκίνησα να μαθαίνω. Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα, συνέχισα να κάνω αλλά εντελώς μόνος μου. Δεν είχα παρέα και δεν ήξερα κανέναν που να ασχολείται με αυτό. Σταδιακά άρχισα να γνωρίζω και άλλους ανθρώπους με το ίδιο χόμπι και κάπως έτσι δικτυώθηκα. Κάναμε μια διαδικτυακή ομάδα, με την προοπτική να γνωρίσουμε κι άλλον κόσμο που κάνει πατίνια.

Όποιον βλέπαμε στον δρόμο πηγαίναμε του μιλούσαμε και τον βάζαμε στο team μας, ήταν πολύ απλό. Αυτό που μας ευνόησε ήταν το timing, καθώς το ξεκινήσαμε στη περίοδο της καραντίνας που πολύς κόσμος έψαχνε να ασχοληθεί με νέες δραστηριότητες και αγόρασε πατίνια. Είχε πολύ μεγάλη άνοδο»

 Στην Θεσσαλονίκη υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές για να κάνει κάποιος rollers με ασφάλεια; «Δυστυχώς, είμαστε από τις ελάχιστες πόλεις που δεν έχουν κάποιο skate park για να κάνεις πατίνια. Επίσης, δεν έχουμε αρκετούς και σωστούς ποδηλατόδρομους για να κάνεις, κάτι το οποίο είναι πολύ βασικό. Σκέψου ο μόνος σωστός ποδηλατόδρομος που υπάρχει είναι από τον σταθμό των τρένων μέχρι τον Λευκό Πύργο. Ο ποδηλατόδρομος που υπάρχει κατά μήκος της παραλίας μέχρι το μέγαρο Μουσικής είναι απαγορευτικός για τα πατίνια λόγω του εδάφους. Εκεί δεν μπορείς να κάνεις σε καμία περίπτωση.

 Γενικότερα, δεν έχεις την ελευθερία των κινήσεων που πρέπει. Ακόμη και αν θέλεις να το χρησιμοποιήσεις ως μέσο μεταφοράς δεν μπορείς. Πρέπει να βγεις στον δρόμο με τα αυτοκίνητα και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Βέβαια, σε κάθε περίπτωση, είναι απαραίτητο να φοράμε κράνος και όλα τα ειδικά προστατευτικά, είτε κάποιος είναι πολύ καλός είτε αρχάριος».

Ποια είναι η μεγαλύτερη απόσταση που έχεις κάνει με τα πατίνια; «Γενικότερα εγώ τα πατίνια τα χρησιμοποιώ και ως βασικό μου μέσο μετακίνησης. Τα χρησιμοποιώ συνέχεια όταν ο καιρός είναι καλός. Η μεγαλύτερη απόσταση που έχω κάνει είναι να ξεκινήσω από Θεσσαλονίκη και να φτάσω στο Κιλκίς. Ήταν μια απόσταση περίπου στα 50 χιλιόμετρα. Βέβαια, ήθελα να πάω και να γυρίσω, όμως είχα ξεκινήσει μεσημέρι και μετά με έπιασε η νύχτα. 

Για να φτάσω έκανα πολύ ώρα, καθώς επέλεξα να πάω μέσα από τα χωριά και από επαρχιακούς δρόμους. Έκανα περίπου 5 ώρες για να φτάσω. Το πήρα σχεδόν σερί, έκανα μόνο μια στάση για να πάρω νερό που μου τελείωσε. Είναι πολύ ωραίο το συναίσθημα όταν φτάνεις. Λες στον εαυτό σου «έφτασα μέχρι εδώ με τα πατίνια... αν είναι δυνατόν!» Σου δίνει μια πολύ μεγάλη ευχαρίστηση. Σαν στόχο έχω βάλει κάποια στιγμή να πάω και Αθήνα με τα πατίνια, αλλά αυτό απαιτεί και άλλα άτομα. Στο Κιλκίς είχα πάει ολομόναχος.

Μπορεί κάποιος να ασχοληθεί πιο «επαγγελματικά» με τα rolers, σε βαθμό πρωταθλητισμού όπως υφίσταται με άλλα αντίστοιχα αθλήματα (πχ.πατινάζ); «Φέτος ξεκίνησε να υπάρχει μια κατεύθυνση προς αυτό. Ο μαραθώνιος που έγινε τον Οκτώβρη του 2022 στη Θεσσαλονίκη ήταν ο πρώτος διεθνής αγώνας πατινιών στην πόλη μας και πραγματικά ήταν ότι καλύτερο. 

Είχε ξεκινήσει η πρωτοβουλία αυτή από την Πάτρα και μετά το κάναμε και εμείς εδώ στον Βορρά. Βέβαια, θα ήταν καλύτερο να ήταν πολύ μεγαλύτερος σε απόσταση. Αλλά γενικά λειτούργησε πολύ καλά, να φανταστείς ήρθαν άνθρωποι από άλλες χώρες, όπως η Ρουμανία και η Αμερική και υπήρχε πολύ μεγάλη συμμετοχή. Στο παρελθόν, βέβαια, έχουν γίνει και κάποιοι αγώνες αλλά ήταν καθαρά ερασιτεχνικοί. Εγώ έχω πάρει κάποια μετάλλια σε αυτούς. Στο εξωτερικό όμως κάνουν εδώ και χρόνια τέτοιοι αγώνες με πολλές υποκατηγορίες που αφορούν την τεχνική και τις δεξιότητες».

Σε έχουν βοηθήσει τα rolers στο κομμάτι της φυσικής κατάστασης και της ενδυνάμωσης; «Ναι, εννοείται. Έχει βελτιώσει σε πολύ σημαντικό βαθμό την αντοχή μου και έχει γυμνάσει πολύ τα πόδια μου»

Κλείνοντας την κουβέντα μας και ζητώντας του να μου πει μερικές λέξεις που το έρχονται στο μυαλό όταν μπαίνουν στη συζήτηση τα πατίνια, ο Νίκος μου εκμυστηρεύτηκε με περίσσιο ενθουσιασμό πως: «Όταν φοράς τα πατίνια, τα ξεχνάς όλα. Απλά ρολάρεις και φεύγουν όλα τα προβλήματά σου. Η αίσθηση που σου δίνει το πατίνι είναι ό,τι καλύτερο. Όσο περισσότερο καιρό είσαι πάνω στα πατίνια , τόσο περισσότερο το αγαπάς».

Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news

Κάντε like στην σελίδα μας στο facebook