Ποδόσφαιρο παίζουν οι ποδοσφαιριστές. Με την καθοδήγηση των προπονητών τους. Αυτοί δικαιούνται το μεγαλύτερο μερίδιο των συγχαρητηρίων στις επιτυχίες, αυτοί πρέπει να κατακρίνονται κυρίως στις αποτυχίες. Ολοι οι υπόλοποι, γύρω από την ομάδα, παίζουν τον δικό τους σοβαρό ρόλο, αλλά όταν αρχίζει το ματς είναι ανήμποροι να προσφέρουν το παραμικρό.
Στην περίπτωση του φετινού Ηρακλή, έχω την εντύπωση ότι οφείλουμε όλοι να δώσουμε συγχαρητήρια όχι μόνο στους παίκτες, όχι μόνο στον Νίκο Παπαδόπουλο και το τιμ του, όχι μόνο στον κόσμο που συμπαραστάθηκε με τον καλύτερο τρόπο, αλλά και στον Σπύρο Παπαθανασάκη. Κομβικό σημείο για την αναγέννηση του Ηρακλή υπήρξε η απόφασή του να αναλάβει τις τύχες του συλλόγου.
Επειδή δεν πρέπει να ξεχνούμε εύκολα, θυμίζω ότι πέρσι το καλοκαίρι ο Ηρακλής βρισκόταν σε κατάσταση αποσύνθεσης. Οι οφειλές τον “έπνιγαν”, η Μίκρα δεν λειτουργούσε, τα γήπεδα είχαν εγκαταλειφθεί στη μοίρα τους, οι παίκτες ήταν σε απόγνωση και ο Νίκος ο Παπαδόπουλος δεν ήξερε αν θα παραμείνει και με ποιες συνθήκες. Μετά από μια βασανιστική χρονιά, τίποτε δεν έδειχνε ότι μπορεί να ξημερώσει μια καλύτερη μέρα για τον Ηρακλή.
Ο Παπαθανασάκης πήρε την απόφαση να μπει μπροστά, παρά τις αρνητικές εισηγήσεις των οικονομικών και νομικών συμβούλων του. Μέρα με τη μέρα, οι “τρύπες” άρχισαν να κλείνουν, ο Ηρακλής ανακτούσε την αξιοπιστία του και αποκαθιστούσε το όνομά του στην ποδοσφαιρική -και όχι μόνο- αγορά. Από την αμφισβήτηση και την επιφυλακτικότητα, πέρασε στην αναγνώριση και στην απόλυτη στήριξη από τον κόσμο του Ηρακλή, που είδε να γίνεται πια σοβαρή δουλειά.
Ο μεγαλομέτοχος του Ηρακλή κέρδιζε συνεχώς πόντους με τις λυτρωτικές για τον Ηρακλή ενέργειές του. Ελεγε ελάχιστα και έκανε πολλά. Και πέρα από την αγωνιστική επιτυχία, που βασίστηκε ως ένα μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι χρηματοδότησε και στήριξε τις επιλογές του Παπαδόπουλου και του Μυροφορίδη, υπάρχουν και άλλες επιτυχίες, σε διοικητικό και οικονομικό επίπεδο. Ο Ηρακλής αυτή τη στιγμή χρωστά μόνο μία (τελευταία) δόση σε μόνο τρεις (από τους σχεδόν 35...) παλιούς ποδοσφαιριστές, τηρεί απόλυτα τις καταβολές των δόσεων σε ΙΚΑ και Εφορία, εξασφάλισε αδειοδότηση από την ΕΠΟ και αποτελεί ελκυστικό μεταγραφικό προορισμό πολλών πρωτοκλασάτων ποδοσφαιριστών. Κι όλα αυτά μόνο μέσα σ' έναν χρόνο. Πάρα πολύ μεγάλη υπόθεση. Ικανή να χαρακτηρίσει τον Παπαθανασάκη ευεργέτη του Ηρακλή.
Το “ζουμί” στην ποιότητα των επιλογών του Δανού
Εχω την εντύπωση ότι πολύ σύντομα θα αρχίσουν να “σκάνε” οι “βόμβες” από τον Φρανκ Αρνεσεν. Δύσκολα – ξεδύσκολα, πιστεύω ότι ο Δανός θα βρει καλούς παίκτες να φέρει στον ΠΑΟΚ, χάρη στη μεγάλη γκάμα των γνωριμιών του και της επιρροής του σε ατζέντηδες και ποδοσφαιριστές. Ηδη έχει “κλείσει” παίκτες, όπως έγραψε η Metrosport και θα μπορούσε ήδη να τους έχει ανακοινώσει η ΠΑΕ, αλλά δεν γίνεται να ανακοινώνεις μεταγραφές, χωρίς πρώτα να έχεις προσλάβει προπονητή. Αλλωστε, γι' αυτούς τους παίκτες πρέπει να έχει άποψη και ο προπονητής της ομάδας, διότι διαφορετικά ακυρώνεται ως ένα πολύ μεγάλο βαθμό ο ρόλος του.
Για την ώρα, ας περιμένουμε την ανακοίνωση για τον προπονητή. Οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ πιστεύουν ότι θα γίνει πριν την επόμενη εβδομάδα. Ας γίνει και την επόμενη εβδομάδα, δεν θα χαλάσει ο κόσμος. Στον ΠΑΟΚ η καθυστέρηση και η απώλεια χρόνου είχε γίνει αγαπημένη συνήθεια, για λίγες μέρες θα χαλάσει η μαγιά τώρα; Το κρίσιμο είναι να έρθει ένας καλός, σοβαρός, έμπειρος αλλά και ταυτόχρονα φιλόδοξος προπονητής, που θα είναι ικανός να υπηρετήσει το νέο πλάνο. Πλάνο; Ναι, πλάνο. Δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ο ΠΑΟΚ θα χαράξει ένα συγκεκριμένο πλάνο, διότι ποτέ δεν το έκανε (εκτός της τριετίας του Σάντος με Ζαγοράκη), αλλά τώρα υπάρχει ο Αρνεσεν. Ο οποίος, επιμένω, αποτελεί τη μεγάλη ελπίδα για τη δημιουργία μιας πραγματικά ποιοτικής ομάδας.
