Με τον ΠΑΟΚ να βρίσκεται, μετά από επτά αγωνιστικές στο πρωτάθλημα της Super League, εννιά βαθμούς από την κορυφή της βαθμολογίας και τον Άρη έντεκα, όλοι συμφωνούμε, νομίζω, πώς η κατάσταση είναι απογοητευτική για τις ομάδες της Θεσσαλονίκης. Οι οποίες, παρεμπιπτόντως, είναι κι εκτός Ευρώπης.
Το χειρότερο δε, είναι ότι δεν φαίνεται να υπάρχει, ούτε για τον ΠΑΟΚ ούτε για τον Άρη η απαιτούμενη αγωνιστική δυναμική, η προοπτική που θα επέτρεπε να υπάρχει μια αισιοδοξία, μια πίστη πως μπορούν στην πορεία να μπουν στο παιχνίδι για τον τίτλο του πρωταθλητή.
Αυτός ο στόχος, δυστυχώς, δεν μοιάζει εφικτό να κυνηγηθεί από ΠΑΟΚ και Άρη. Με τα δεδομένα που συζητάμε σήμερα και την εικόνα που εμφανίζουν
Δεν θα διαφωνήσω με κάποιους που λένε πως είναι νωρίς. Ομως, τον πολύ χρόνο που, πράγματι, υπάρχει μπροστά και τα πολλά παιχνίδια θα τα λάμβανα σοβαρά υπόψη εφόσον έβλεπα και κάποια στοιχεία στις δύο ομάδες της Θεσσαλονίκης, αν δεν ήταν τόσο χτυπητές οι αδυναμίες και τα κενά τους.
Νομίζω ότι Άρης και ΠΑΟΚ θα δώσουν τη μάχη τους για τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα και για το κύπελλο.
Και μακάρι να αποδείξουν ότι αυτούς, τουλάχιστον, τους στόχους μπορούν να τους υποστηρίξουν. Διότι, με τα σημερινά δεδομένα, επαναλαμβάνω, είναι αμφίβολο το πόσο ανταγωνιστικοί μπορεί να είναι, έστω, για τη μάχη της δεύτερης θέσης και του κυπέλλου.
Θα χρειαστεί πολλά απ' αυτά που τους ταλαιπωρούν να αντιμετωπίσουν και να διορθώσουν, ώστε μετά τη διακοπή για το Μουντιάλ να τους δούμε αλλιώς να εμφανίζονται και πολύ πιο πειστικοί να είναι.
Αν και, προσωπικά, δεν συμφωνώ με όσους εκφράζουν την άποψη ότι με τις μεταγραφές του Ιανουαρίου μπορεί μια ομάδα να αλλάξει την εικόνα της.
Θεωρούσα πάντα, και εξακολουθώ να το πιστεύω, ότι τα λάθη του καλοκαιριού δεν διορθώνονται τον Ιανουάριο
