Κάνοντας τα εύκολα – δύσκολα, ο ΠΑΟΚ πήρε το τρίβαθμο, με τον εξαιρετικό Νάρεϊ να βάζει φαρδιά - πλατιά την υπογραφή του, ακριβώς στο φινάλε του αγώνα.
Πήγε να χαλάσει για το τίποτα η χθεσινή Κυριακή που είχε αρχίσει με πολύ ενθαρρυντικά και σημαντικά μηνύματα. Οπως το πέρασμα του Ιβάν από το «Μακεδονία Παλάς» ύστερα από τρία χρόνια, αλλά και την εμφάνιση του Γιώργου Σαββίδη στην προεδρική σουίτα. Μηνύματα που συνεχίστηκαν και στο ξεκίνημα του αγώνα με την ομάδα να ρολάρει κάπως καλύτερα από το προηγούμενο παιχνίδι της. Ολα πήγαιναν πρίμα.
Οι γηπεδούχοι προηγήθηκαν στο σκορ, έδειχναν περισσότερο συγκροτημένοι και συγκεντρωμένοι, χωρίς βέβαια να εισπράξουν αυτό που τους αναλογούσε, βάση απόδοσης και εικόνας, αλλά και κάποιων χαμένων ευκαιριών. Η επανάληψη επιφύλαξε για μια ακόμη φορά δυσάρεστες εκπλήξεις, παρόμοιες με τις αντίστοιχες της πρεμιέρας, με την «καθίζηση» να απειλεί από το ξεκίνημα της σχεδόν, ότι υπάρχει το ενδεχόμενο μιας αγωνιστικής περιπέτειας. «Οπερ... και εγένετο»! Η οπισθοχώρηση και η έλλειψη συνοχής, αλλά και η κόπωση που έδειξαν κάποιοι παίκτες, άλλαξαν την εικόνα και οδήγησαν πράγματι σε μια περιπετειώδη εξέλιξη την αναμέτρηση. Οι Περιστεριώτες αποδείχθηκαν εξαιρετικά οργανωμένοι και μαχητικοί.
Η ισοφάριση ήρθε από ένα δικό του παιδί στο 92΄ και από την πλευρά ενός παίκτη (Σάστρε) που εδώ και αρκετό καιρό αποτελεί μια πραγματική μπουκόπορτα. Αν κάτι αποτυπώθηκε ανάγλυφα και ικανοποίησε στο χθεσινό παιχνίδι από πλευράς των νικητών, ήταν το διάστημα συνεργασίας δύο παικτών υψηλού επιπέδου (Βιεϊρίνια και Νάρεϊ). Οτι ουσιαστικό, ώριμο και εμπνευσμένο για τον ΠΑΟΚ, ήρθε από τους δύο αυτούς ξεχωριστούς ποδοσφαιριστές. Θα λέγαμε ότι έντονη ήταν και η παρουσία του νεαρού Ντάντας, που ήταν από τους καλύτερους όσο είχε δυνάμεις. Ενθαρρυντική και η αφύπνιση προς το τέλος του αγώνα του Ζίβκοβιτς.
Οι γηπεδούχοι κέρδιζαν κόρνερ τα οποία εκ προϊμίου ήταν χαμένα, από τη στιγμή που είχαν σαν φορ κρούσης έναν βραχύσωμο και λίγο τσαπατσούλη παίκτη. Ο φιλότιμος Μπράντον Τόμας, δείχνει ότι μπορεί να είναι μόνο για βοηθητικούς ρόλους. Καμία σύγκριση με Ολιβέιρα που μόλις μπήκε έδειξε τι θα πει φορ κρούσης. Για τον Σάστρε τα είπαμε παραπάνω. Είναι δημόσιος κίνδυνος. Αντίθετα καλή συνεργασία είχαν ο Ίνγκασον με τον Κουλιεράκη και θετική χαρακτηρίζεται η παρουσία του Τσαούση. Σε μέτρια επίπεδα οι δύο μέσοι (Κούρτιτς και Αουγκούστο). Οι αλλαγές έγιναν καθυστερημένα. Συνοψίζοντας, μπορούμε να μιλήσουμε λοιπόν για μια νίκη δίκαιη, δύσκολη αλλά και πολύτιμη. Ενισχύει την ψυχολογία της ομάδας, αλλά και ολόκληρης της ασπρόμαυρης οικογένειας, όπως επίσης ενισχύει – κι αυτό είναι το σημαντικό – το κίνητρο για τον μεγαλομέτοχο να προχωρήσει άμεσα και να ολοκληρώσει την κίνηση της ενίσχυσης που χρειάζεται η ομάδα.
Θα ήταν μεγάλο λάθος αν από τις δύο νίκες κάποιοι αντλήσουν επιχειρήματα για να αποτρέψουν τον Ιβάν στο να ξεκινήσει αυτό που άρχισε. Κι αυτό, δεν είναι άλλο από την απόκτηση του Φερνάντες ή επειδή δεν αρέσει σε κάποιους για τους δικούς τους λόγους ο χαρισματικός Ισπανός, ας βρουν κάποιον άλλον, αλλά του δικού του ποδοσφαιρικού αναστήματος. Ο κόσμος άρχισε να νιώθει διαφορετικά μετά τα όσα βίωσε. Τις δύο νικες αν τις διαχειριστούν σωστά οι υπεύθυνοι, είναι σίγουρο πως η Τούμπα θα ξαναγίνει Τούμπα. Με ότι σημαίνει αυτό το τελευταίο.
