Η Δώρα Τσαμπάζη έδωσε συνέντευξη και αναφέρθηκε στην απώλεια του Αλέξανδρου Νικολαΐδη, αλλά και τη δημοπρασία των μεταλλίων που είχε κερδίσει.
Η δημοσιογράφος βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή «Πρωινό ΣουΣού» και μίλησε για τα επαγγελματικά της βήματα.
«Το κεφάλαιο του αθλητικού ραδιοφώνου έκλεισε για εμένα, όταν ήμουν έτοιμη να γεννήσω την Ελεάννα, τη μεγάλη μας κόρη. Ήταν κάποια πράγματα που άρχισαν να με ενοχλούν στα αθλητικά ραδιόφωνα. Όταν έφυγα για να γεννήσω, τον Μάιο, είχα πάρει την απόφαση ότι δεν θα ξαναγυρίσω σε αθλητικό ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης. Με το που γεννήθηκε η Ελεάννα είχα αποφασίσει ότι θα αποσυρθώ για λίγο καιρό», είπε χαρακτηριστικά.
Στη συνέχεια, πρόσθεσε: «Ήθελα να είμαι μητέρα, να θηλάσω, να ζήσω τη μητρότητα, ήμουν και λίγο ψυχαναγκαστική, ήθελα να τα κάνω όλα τέλεια. Έμεινα για αρκετό καιρό εκτός, κράτησα για λίγο μόνο τη συνεργασία που είχα με το Dot τότε και μετά ήρθε και ο γιος μας στη ζωή. Είμαι full time μαμά, έχω βυθιστεί στη μητρότητα για τα καλά».
Όσο για τον θάνατο του Αλέξανδρου Νικολαΐδη και τη δύσκολη περίοδο που πέρασε τότε, ανέφερε: «Γυρνώντας πίσω τον χρόνο για να σκεφτώ τι έγινε το προηγούμενο 1,5 έτος, νομίζω ότι βλέπω τον εαυτό μου να παίζει σε μια ταινία, που απλώς το άτομο που παίζει, μου μοιάζει, δεν είμαι εγώ. Μέρα με τη μέρα, συνειδητοποιώντας ότι εγώ είμαι η απόλυτη υπεύθυνη αυτού του σπιτιού, άρχισα να ανακτώ και την αυτοπεποίθησή μου».
Η δημοσιογράφος συμπλήρωσε: «Τον Ιούνιο άρχισα να σκέφτομαι ότι μια καλή επαγγελματική ευκαιρία ίσως τελικά να μου δοθεί μόνο στην Αθήνα. Στα μέσα του καλοκαιριού αποφάσισα να μετακομίσουμε. Δεν είχα καθόλου χρόνο να πενθήσω τον άνθρωπό μου κι ίσως καλύτερα. Δεν με έπαιρνε να ακολουθήσω διαφορετικό δρόμο από αυτόν που πήρα. Νομίζω ότι τα πήγα εξαιρετικά. Και δεν είναι κακό καμιά φορά να το λέμε στον εαυτό μας».
Για τις δημοπρασίες των μεταλλίων του, είπε: «Ήταν πολύ μεγάλη η αγωνία μου όταν γίνονταν οι δημοπρασίες των μεταλλίων. Είχα αγωνία να συγκεντρωθεί όσο το δυνατόν μεγαλύτεορ ποσό, ήθελα η επιθυμία του να εκπληρωθεί στον μέγιστο βαθμό και τελικά, όλα πήγαν καταπληκτικά. Ο Αλέξανδρος βοήθησε επτά ιδρύματα, τα οποία πήραν από ένα πενταψήφιο ποσό».
Τέλος, πρόσθεσε: «Όταν μπήκα στο σπίτι μας στη Θεσσαλονίκη για να συζήσω με τον άνθρωπό μου, προφανώς δεν περίμενα τέτοια τροπή. Στη ζωή όμως, δεν πρέπει ποτέ να λες ποτέ. Μπορεί κάτι που θεωρείς δεδομένο, αν το χάσεις. Φεύγοντας από τη Θεσσαλονίκη για την Αθήνα, υπήρχε μεγάλη συγκίνηση και προσμονή για το καινούριο που ξεδιπλώνεται μπροστά μας. Φόβο δεν είχε, γιατί έχω καταλάβει πλέον στη ζωή για ποια πράγματα αξίζει να φοβηθείς».
πηγή: protothema
