Η ίδια περιέγραψε τις τελευταίες στιγμές της ζωής της Μαλένας, αρνούμενη ξανά ότι έχει διαπράξει τη βαρύτατη κατηγορία της ανθρωποκτονίας που της αποδίδεται.
Παρόλα αυτά για πρώτη φορά αναγνώρισε ότι έπρεπε να τρέξει και να φωνάξει πιο γρήγορα τον γιατρό.
«Φώναξα δυνατά Μαλένα, Μαλένα και δεν ανταποκρίθηκε… την τράνταξα», είπε η κατηγορούμενη κλαίγοντας.
Κατηγορούμενη: Ήμουν λαχανιασμένη και τους λέω
τρέξτε, το παιδί… ακριβώς τι είπα δεν θυμάμαι… αλλά ότι είναι
μελανιασμένο δεν το είπα, ίσως να είπα ότι ήταν μπλε στα χειλάκια της.
Πρόεδρος: Γιατί δεν το θυμάστε; Θυμάστε το βήμα που
κάνετε ή δεν κάνετε, την πόρτα που ήταν αυτόματη και δεν θυμάστε τί
είπατε; Δεν θυμάστε την πληροφορία που είπατε για το παιδί σας;
Κατηγορούμενη: Δεν θυμάμαι αν τα είπα όλα μαζί..
είπα τρέξτε το παιδί κάτι έπαθε, ότι τα χείλη είναι μπλε, για την αντλία
σίγουρα.. ήμουν λαχανιασμένη κι αναστατωμένη, τρομαγμένη…
Πρόεδρος: Έτσι θα περιγράφατε τον εαυτό σας;
Κατηγορούμενη: Δεν ξέρω πως να τον περιγράψω. Σε σοκ, σε τρομερό σοκ. Δεν έβγαινε η φωνή μου αν θυμάμαι καλά. Δεν μπορούσα καν να τους φωνάξω…
Προέδρος: Ρίχνετε μερίδιο ευθύνης; Δεν το έχετε πει
μέχρι τώρα… Ότι δεν το έκανα έχετε πει αλλά ότι δεν έτρεξα, δεν φώναξα
και φταίω για αυτό όχι… Υπάρχει κάτι που καταλογίζετε σε εσάς;
Κατηγορούμενη: Ότι δεν φώναξα, ότι δεν πήγα γρήγορα
Πρόεδρος: Έχετε μερίδιο ευθύνης; Όχι για την κατηγορία της ασφυξίας…
Κατηγορούμενη: Δεν θεωρώ ότι έχω ευθύνη για το θάνατο της Μαλένας.
Πρόεδρος: Μιλήσατε για κατεπείγουσα περίπτωση..
Κατηγορούμενη: Κατεπείγουσα, όχι θάνατο. Έπεσε για
ύπνο και δεν ξαναξύπνησε ποτέ, καταλαβαίνετε;
Άλλο να είναι μια κακή
αντίδραση μια μάνας, να καταδικαστώ για αυτό το πράγμα. Βασανίζομαι για
αυτό, που περνάω την εικόνα του θανάτου των παιδιών μου από το μυαλό
μου.
Είναι βασανιστήριο αυτό, αλλά όχι για ανθρωποκτονία, όχι για
δολοφονία. Καθυστέρησα, ναι.
