Υψηλές προστασίες, νταβατζιλίκια και βρώμικες συναλλαγές. Τεράστια πρόκληση η απίστευτη και σκανδαλώδης στήριξη ενός ρέφερι (Κομίνη) που εδώ και δύο χρόνια έπρεπε να τον είχαν εξαφανίσει απο το ποδοσφαιρικό στερέωμα. Αλήθεια ποιος και για πoιο λόγο εξακολουθεί να του προσφέρει τόσο γενναιόδωρα την «αγάπη» του;
Δεν είναι κρυφό ότι η διαιτησία στο ποδόσφαιρο μας, είναι το πιο άρρωστο και ανυπόφορα δύσοσμο κομμάτι.
Ούτε είναι άγνωστο επίσης ότι τα «ιστορικά» επιτεύγματα της, για δεκαετίες ολόκληρες έχουν κλωνίσει την εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης προς το πρόσωπο της κι έχουν αφαιρέσει το δικαίωμα σε συγκεκριμένους συλλόγους να δοξολογούν χωρίς κόμπλεξ τις διακρίσεις που κατέκτησαν με τη βοήθεια της. Γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά και πολύ περισσότερα τεκμηριώθηκαν και αποκαλύφτηκαν από ποταμούς απομαγνητοφωνημένων συγκλονιστικών συνομιλιών.
Η κοινή γνώμη ευτυχώς και παρά την προσπάθεια μιας κατάμαυρης και αποπροσανατολιστικής προπαγάνδας, κατάφερε να μείνει ανεπηρέαστη καταλήγοντας σε μια «ετυμηγορία» που δεν αφήνει την παραμικρή ρωγμή αμφισβήτησης: Ξέρουμε ποιοι είστε.
Όσες μάσκες και αν χρησιμοποιήσετε θα είστε οι ίδιοι. Όσα ψέματα και αν επικαλεστείτε δεν σας συγχωρούμε. Δεν άλλαξε και ούτε πρόκειται να αλλάξει τίποτα όσο υπάρχετε εσείς. Βρωμίσατε τα πάντα. Απλά μερικές φορές αλλάζουν τα ονόματα, όπως γίνεται και με τη σκυτάλη στις σκυταλοδρομίες. Παλιά ήταν ο Τζίτζης, αργότερα ήρθε ο Παπουτσέλης, ο Τσουκαλαδέλης, ο Καλαθενός, ο Κασναφέρης, στη σειρά ο Μπριάκος, ο Γιάχος, ο τιτανομέγιστος Τριτσώνης, ο Σπάθας, ο Παπαπέτρου και οι νέοι κλώνοι από το εκτροφείο της θρυλικής παράγκας, που θεμελίωσε ο ανεπανάληπτος «θείος».
Εδώ θα σταματήσω όμως φίλε αναγνώστη, γιατί αν συνεχίσω τις αναδρομές και τους σχολιασμούς που αφορούν την πορεία του ποδοσφαιρικού μας Αττίλα, θα χάσουμε και οι δύο την μπάλα. Ας μείνουμε λοιπόν στα τωρινά τα οποία ασφαλώς έχουν σχέση και συνάρτηση πολύ μεγάλη με τα παλιά, από τη στιγμή βέβαια που είναι και η συνέχεια τους. Η αφορμή; Η διαιτησία Κομίνη στο προχθεσινό παιχνίδι των δύο «αιωνίων».
Ο τύπος (αναφερόμαστε στον διαιτητή)... διέπραξε τα όσα ανεκδιήγητα ξεσηκώνοντας σοβαρές και δικαιολογημένες διαμαρτυρίες από το «θύμα» του, προφανώς όμως εντονότερες από ότι στο παρελθόν για κάποιο κακούργημα του. Όπως όλοι γνωρίζουμε ο διαιτητής αυτός πριν διαπράξει το προχθεσινό φάλτσο, είχε υποπέσει σε σωρεία άλλων διαιτητικών παραπτωμάτων, ενδιάμεσα στο χρόνο που μεσολάβησε πριν από τη στιγμή που ανέλαβε να εκτελέσει εν ψυχρώ τον ΠΑΟΚ.
Ο Κομίνης υπέγραψε με τα δύο χέρια και με τη σφυρίχτρα του, την κλοπή ενός τίτλου. Τότε ξεσηκώθηκε το σύμπαν πλην από τους ωφελημένους για αυτό το ποδοσφαιρικό κακούργημα, με συνέπεια να θεωρείται υπερβέβαιη η αποκαθήλωση του από τους πίνακες και η βίαιη απομάκρυνση του από το χώρο του ποδοσφαίρου. Και ο ίδιος είχε εξαγγείλει εθελούσια έξοδο. Κάτι όμως που δεν το τήρησε κι έτσι επανεμφανίστηκε δριμύτερος και μάλιστα αφήνοντας πίσω του πολλούς προηγούμενους στη διαιτητική επετηρίδα, θρυμματίζοντας ρεκόρ ορισμών και αντιστοίχως και οικονομικών απολαβών. Το πράγμα «μύριζε» από μακριά.
Όλοι αναρωτιόντουσαν ποιος είχε αναλάβει αυτό το ρίσκο και είχε την αντίστοιχη δύναμη να κρατήσει όρθιο έναν γκρεμισμένο και απαξιωμένο από την κοινή γνώμη διαιτητή. Και όχι μόνον αυτό, αλλά και να τον καταστήσει δακτυλοδεικτούμενο και πρώτο από όλους σε αριθμούς συμμετοχών.
Ο Κομίνης μετά το έγκλημα του ΠΑΟΚ, απόλαυσε απίστευτα προνόμια. Εδώ όμως σταματάς και αυτή τη στιγμή ξαναρωτάς: Αλήθεια ποιος είναι πίσω του και τι είδους «διαιτητικός έρωτας» (;) τους ενώνει; Τι είδους σχέσεις έχουν μεταξύ τους και ο ισχυρός προστάτης κλείνει τα μάτια του και εξακολουθεί να τον στηρίζει τόσο προκλητικά; Υπάρχει κάτι που του «έδωσε» ο ρέφερι ή απλά το θέμα εντοπίζεται στις διαπροσωπικές τους σχέσεις; Το να τον έχει «ερωτευτεί» σαν διαιτητή, μάλλον είναι δύσκολο αφού κατά κοινή ομολογία ο τύπος σε βάθος χρόνου αποδεικνύεται... «συν τοις άλλοις» ότι είναι και ανίκανος. Δυσκολευόμαστε όλοι να εξηγήσουμε αυτό το δέσιμο. Έτσι φυσιολογικά θα μείνουμε με την απορία, αλλά σε αυτή θα προστεθεί και η αγωνία μας, περιμένοντας να δούμε τι ποινή θα σοφιστεί να του επιβάλλει ο ισχυρός προστάτης του για το προχθεσινό του ολίσθημα.
Αυτή τη φορά τα πράγματα είναι δύσκολα γιατί δεν πείραξαν τον ΠΑΟΚ, αλλά μια ομάδα της Αθήνας με ισχυρή επικοινωνιακή εκπροσώπηση και προστασία. Όσο για τα νταβατζιλίκια, τις υψηλές προστασίες και τις βρώμικες συναλλαγές στο χώρο, συνεχίζονται και δεν εκπλήσσουν τους Έλληνες ποδοσφαιρόφιλους. Είναι συνηθισμένοι και εθισμένοι εδώ και πολλά χρόνια σε αυτού του είδους τις διαστροφικές καταστάσεις.
ΥΓ: Στο χθεσινό μας σχόλιο, η απουσία ενός «ν» στρέβλωσε την έκφραση «κάποιοι αρμένιζαν», χρεώνοντας έτσι σε εμένα το λάθος ότι «εγώ αρμένιζα».
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport
