Τα είχε όλα το κυριακάτικο απόγευμα στην Τούμπα. Οι γηπεδούχοι πρόσφεραν θέαμα υψηλού επιπέδου, το οποίο «διανθίστηκε» και από εξαιρετικού ενδιαφέροντος συγκινήσεις. Η απόλυτη κυριαρχία των νικητών αποτυπώθηκε στο αποτέλεσμα, ενώ κάποιες ιδιαιτερότητες έδωσαν ξεχωριστούς τόνους και αξίζει να μνημονευτούν.
Κι αυτό γιατί πρόσθεσαν το «κάτι παραπάνω» στην αναμέτρηση. Ανάμεσα τους ξεχωρίζει η αγωνία για τον τραυματισμό του Χρήστου Τζόλη και το πως πήγε η «πρώτη» του Μπάμπα. Πιστεύω όμως ότι υπάρχει και μια άλλη, μια αρκετά έντονη συναισθματική στιγμή που θα άγγιξε τους ΠΑΟΚτσήδες, βλέποντας για μια ακόμη φορά έναν καταξιωμένο και πανευρωπαϊκής εκτίμησης παίκτη να έρχεται... από τον πάγκο της ομάδας τους και σεμνά και ταπεινά να παίρνει την μπαγκέτα και να διευθύνει για τον χρόνο μέχρι τη λήξη την «ορχήστρα» των γηπεδούχων, παροτρύνοντας ή καθησυχάζοντας με τις άψογες κινήσεις του, τους συμπαίκτες του.
Ο Ιάπωνας με την εκτυφλωτική ποδοσφαιρική λάμψη (το επαναλαμβάνουμε) εντυπωσιάζει με τον τρόπο που φορά και τιμά την φανέλα του δικέφαλου και μοιράζεται την ποδοσφαιρική του ποιότητα και σοφία τόσο απλά και τόσο ταπεινά στο χρόνο της συμμετοχής του. Δεν το θέλει αλλά ούτε και το επιδιώκει να δείξει ότι ξεχωρίζει και ότι έχει το δικαίωμα προνομίων λόγω βιογραφικού. Μπαίνει μέσα στο γήπεδο όταν του το ζητά ο κόουτς έχοντας κατά νου και πάνω από όλα να βοηθήσει.
Και προχθες λοιπόν έκανε το ίδιο. Επέδειξε αυτήν την ιδιαίτερη και άξια σεβασμού διαγωγή του. Δείχνει και θέλει να είναι ένας από τους έντεκα. Δίπλα σε όλους, στον καθένα ξεχωριστά. Και με τον Αντρίγια Ζίβκοβιτς που έπαιζε στην Μπενφίκα και με τον Τσιγγάρα από την Κ-19 του δικέφαλου.
Προσωπικά θεωρώ ότι ο Καγκάβα αποτελεί ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο για τον ΠΑΟΚ. Το πως θα το διαχειριστούν οι καθ΄ύλην αρμόδιοι νομίζω ότι είναι ένα ερωτηματικό που θα πρέπει να απαντηθεί με τη δέουσα σοβαρότητα. Δεν ξέρω τι νιώθουν οι φίλοι του δικέφαλου και πως εκτιμούν αυτήν την συγκυρία, στο ρόστερ της ομάδας τους, να υπάρχει ένας παίκτης που κατά κοινή ομολογία αποτελεί μια ξεχωριστή ποδοσφαιρική προσωπικότητα. Με μερικούς από αυτούς που έκανα συζήτηση, δείχνουν κι αυτοί κάπως σαστισμένοι, αν όχι έκπληκτοι, λέγοντας πως ακόμη δεν το πιστεύουν.
Στο αγωνιστικό κομμάτι περιθώρια για αμφισβητήσεις ως προς την κυριαρχία και την αποτελεσματικότητα του ΠΑΟΚ δεν υπάρχουν. Η Λαμία που ήρθε στην Τούμπα με το εκπληκτικό διπλό που πέτυχε στη Ριζούπολη, έπεσε πάνω σε μια ομάδα που από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό δεν έριξε τον ρυθμό της.
Οι νικητές το ήθελαν και τελικά το πέτυχαν να τελειώσουν την υπόθεση με συνοπτικές διαδικασίες. Σφυροκόπησαν – ανελέητα - τους φιλοξενούμενους και τους υποχρέωσαν να σκύψουν το κεφάλι και να αναγνωρίσουν την ανωτερότητα τους. Άνετα μπορεί να υποστηριχθεί πως χθες σε επίπεδο απόδοσης οι περισσότεροι από τους παίκτες του Γκαρσία διακρίθηκαν. Ο γκολκίπερ δεν πιέστηκε, ως εκ τούτου δεν κρίνεται. Το δίδυμο Βαρέλα - Μιχαηλίδη τα πήγε καλά, το ίδιο και ο Ροντρίγκο Σοάρες. Σβαμπ και Τσιγγάρας για πρώτη φορά και σε ολόκληρο τον αγώνα περνούν στην πρώτη γραμμή των διακριθέντων. Ο Ουάρντα εξακολουθεί να βουλώνει στόματα. Ο Κρμέντσικ όπως και ο Σφιντέρσκι έχοντας μοναδικό στόχο να σκοράρουν, πολλές φορές ξοδεύουν κλασικές ευκαιρίες, αγνοώντας τους συμπαίκτες τους που ήταν σε καλύτερη θέση.
Μεγάλη εμφάνιση από τον Ζίβκοβιτς που δείχνει ότι βρίσκει τη φόρμα του. Όσο για τον Τζόλη το να επαναλαμβάνουμε τα ίδια (γκολ και ασίστ) είναι κάτι το σύνηθες και ασφαλώς και το ενθαρρυντικό, τόσο για το νεαρό άσο, όσο και για τον κόσμο της ομάδας. Θετική η εικόνα του Μπάμπα (έξυπνο το γκολ που πέτυχε) στην πρώτη του εμφάνιση.
