Αγαπητή Metrosport
Ωρες – ώρες δεν αντέχω την ηλιθιότητα που “δέρνει” τον Ελληνα. Δεν αντέχω τις ανοησίες της ελληνικής νοοτροπίας, του “δεν βαριέσαι”, του “χύμα στο κύμα” και των αλόγιστων ενεργειών που δεν έχουν κανένα σκεπτικό.
Πήγα χθες το πρωί στην Κρυοπηγή της Χαλκιδικής και επέστρεψα στη Θεσσαλονίκη το απόγευμα. 2,5 ώρες το “πήγαινε”, άλλες τόσες το “έλα” εξ αιτίας των προβλημάτων που προκάλεσε η θεομηνία, παίρνοντας, δυστυχώς, και ανθρώπινες ζωές. Η ταλαιπωρία στο ταξίδι ήταν αναπόφευκτα μεγάλη, καθώς για να επιδιορθωθούν οι δύο κεντρικοί πυλώνες της ΔΕΗ, που κόπηκαν στη μέση, έξω από την Ποτίδαια, έπρεπε να διακοπεί η κίνηση των οχημάτων από τον κανονικό δρόμο και να γίνει από παρακαμπτήρια αγροτικό οδό, ενώ στην επιστροφή μοιραία γινόταν μποτιλιάρισμα σε ένα μήκος περίπου 15 χιλιομέτρων λόγω της εκτέλεσης των έργων και του γεγονότος ότι σε ένα μεγάλο κομμάτι αυτής της διαδρομής μόνο ένα αυτοκίνητο χωρούσε στον δρόμο.
Συνειδητοποιώντας την καταστροφή που έχει συντελεστεί, βλέποντας τους εργάτες των τεχνικών συνεργείων να σκαρφαλώνουν στα ύψη για να επισκευάσουν τις βλάβες, ακούγοντας και την είδηση για την απώλεια έξι ή επτά ανθρώπων, το τελευταίο που σε ενδιέφερε ήταν η ταλαιπωρία. Το θεωρούσες φυσιολογικό, συμβιβαζόσουν και αποδεχόσουν να χάσεις μια ώρα από τη ζωή σου όταν άλλοι έχασαν την ίδια τη ζωή τους, ή υπέστησαν πολύ σημαντικές ζημιές στις περιουσίες τους.
Μέχρι που, ξαφνικά, στην επιστροφή, έπεφτες πάνω σε άλλο μποτιλιάρισμα και κάποια στιγμή διαπίστωνες ότι οφειλόταν σε εργασίες… διαγράμμισης του δρόμου, στο ύψος της Νέας Τρίγλιας!
Με τις καταστροφικές συνέπειες μιας θεομηνίας μπορείς να συμβιβαστείς, διότι δεν έχεις τη δύναμη να αποτρέψεις τη θεομηνία. Με την ηλιθιότητα, όμως, δεν μπορείς να συμβιβαστείς, γιατί έχεις την απαίτηση υπεύθυνοι άνθρωποι να μη λειτουργούν με ανευθυνότητα και ηλιθιότητα.
Ο νομός Χαλκιδικής είχε κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, τα κέντρα υγείας είχαν γεμίσει, είχαμε νεκρούς και πολλούς τραυματίες, χιλιάδες άνθρωποι μετακινούνταν από και προς τα δύο πόδια της Χαλκιδικής, πάρα πολλοί από αυτούς ήταν ξένοι τουρίστες καθώς βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού, στους δρόμους γινόταν χαμός από τα μποτιλιαρίσματα και όμως χθες, 11 Ιουλίου, εκείνες τις δύσκολες ώρες, θυμήθηκαν κάποιοι να τραβήξουν νέες γραμμές στους δρόμους σα να μη συμβαίνει τίποτε. Είχαμε όλα τα άλλα, είχαμε και τη διαγράμμιση, που έπρεπε, ενόψει θερινής περιόδου, να είχε γίνει προ πολλού. Αν, λοιπόν, αυτό δεν λέγεται ηλιθιότητα και βλακεία, αναρωτιέμαι πώς αλλιώς μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε.
Ποιοι φταίνε που έβγαλαν έξω το συνεργείο για διαγράμμιση; Δεν ξέρω. Δεν το έψαξα, ούτε και με ενδιαφέρει. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να πάψουμε να είμαστε τόσο ηλίθιοι.
Με οργή,
Στέλιος Γρηγοριάδης
