Πρώτος ο Γιοβάνοβιτς θεώρησε λογικό να δεχτεί τα βέλη της κριτικής μετά την αποτυχία. Φρόντισε να θέσει την παραίτησή του στη διάθεση του Γκαγκάτση. Και λίγο πριν είχε δηλώσει μπροστά στην κάμερα ότι η ανάλυση για το τι έφταιξε πρέπει να αρχίσει από τον εαυτό του. Δίκιο έχει να ελέγχει πρώτα τις δικές του αποφάσεις, αλλά όσοι ρίχνουν το ανάθεμα μόνο ή κυρίως σ' αυτόν ή είναι εμπαθείς μαζί του, ή δεν μπορούν να δουν τη μεγάλη εικόνα. Ας τα πάρουμε, όμως, με τη σειρά.
Ολα πήγαιναν μια χαρά από τη στιγμή που ο Ιβάν ανέλαβε την Εθνική. Προβιβαστήκαμε στην ελίτ κατηγορία του Nations League, φτάσαμε στο σημείο να διασύρουμε και μάλιστα στις έδρες τους την Αγγλία και τη Σκωτία, παίξαμε καλό ποδόσφαιρο και, το πιο βασικό, δείξαμε ότι επιτέλους αλλάξαμε την ταυτότητά μας. Η ομάδα που οχυρωνόταν στην άμυνα και προσπαθούσε να κλέψει τη νίκη με ανταρτοπόλεμο, έγινε ομάδα που προσπαθεί να επιβάλει τον δικό της ρυθμό και να παίξει κυριαρχικό ποδόσφαιρο, με αναγκαστική εξαίρεση μόνο την περίπτωση που ο αντίπαλος είναι μεγαθήριο. Αλλά και τότε, όπως με την Αγγλία στο Γουέμπλεϊ, αυτή η ομάδα έδειξε ξεκάθαρα ότι μπορεί να θριαμβεύει με την ποιότητά της στην αντεπίθεση και όχι με ένα γκολ που θα πέσει από τον ουρανό, κατά κανόνα από ένα «στημένο».
Πάνω, όμως, που όλοι είχαμε ενθουσιαστεί, μετά και το 5-1 επί της Λευκορωσίας, στην πιο κρίσιμη καμπή της μάχης για την πρόκριση στα τελικά του Μουντιάλ, άρχισε η κατρακύλα. 0-3 από Δανία, 3-1 από Σκωτία, 3-1 από Δανία και αντίο όνειρο.
Eννιά τα γκολ εις βάρος μας, σχεδόν όλα δώρα στους αντιπάλους, είτε με προσωπικές γκάφες, είτε με αδράνεια στο κέντρο άμυνας σε εκτελέσεις φάουλ και κόρνερ. Θα μας άξιζε να δεχτούμε κι άλλα, διότι τα μεγάλα λάθη των παικτών μας ήταν σαφώς περισσότερα από εννιά. Χώρια τα δοκάρια που μας προστάτευσαν. Πολύ κακός ο απολογισμός στην ανασταλτική λειτουργία και την προστασία της εστίας μας.
Δύο μόνο τα γκολ που πετύχαμε και ναι, ήμασταν κι εμείς άτυχοι σε κάποιες στιγμές, στις περισσότερες όμως ευκαιρίες που δημιουργήσαμε έφταιξαν η κακή εκτέλεση και η αστοχία.
Γενικά, με εξαίρεση φυσικά το 0-3 από τη Δανία, σε ένα ματς που η εμφάνιση της Εθνικής ήταν τραγική, μένει ότι η ομάδα έπαιξε καλό ποδόσφαιρο, ότι έβγαλε ποιότητα με ταχύτητα και δεξιοτεχνία, ότι πλέον κοιτάζει όλους ανεξαίρετα τους αντιπάλους στα μάτια, αλλά όλο αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα πολλά λάθη πίσω και τις λίγες αξιοποιημένες φάσεις μπροστά. Στο ρεζουμέ, αποδείχτηκε ότι... καλοί είμαστε αλλά «λίγοι» (ακόμη) για την επίτευξη ενός φιλόδοξου στόχου όπως είναι η πρόκριση στους τελικούς του Μουντιάλ.
Ποιος φταίει, όμως; Η, μάλλον, ποιος είναι ο κύριος υπεύθυνος; Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, όπως σπεύδουν τώρα να πουν πολλοί, ή μήπως οι παίκτες;
Προφανώς έκανε λάθη ο Ιβάν. Το πιο μεγάλο, η μη χρησιμοποίηση από την αρχή του Κωνσταντέλια στη Σκωτία και τη Δανία. Αδιανόητη απόφαση και, μάλιστα, εις διπλούν. Χάσαμε από τη Δανία στην έδρα μας και πήγαμε να παίξουμε εκτός για δύο νίκες, αλλά και στα δύο ματς άρχισε με τον Μπακασέτα. Ο δικός μου ο νους δεν το χωράει, Γιατί και στα χειρότερά του ακόμη, ο Ντέλιας είναι ένας παίκτης που, με τις δημιουργικές ικανότητές του, κάνει πράγματα να συμβαίνουν. Με τη Σκωτία, μάλιστα, ο Ιβάν άφησε έξω και τον Καρέτσα, εμφανίζοντας τον Μασούρα, ο οποίος ήταν σα να μην υπήρχε.
Εγώ λέω το εξής; Η Εθνική ομάδα άλλαξε αγωνιστικό στιλ. Εχει ταχύτητα, βγαίνει γρήγορα στην επίθεση, παίζει θαυμάσια συνδυαστικό ποδόσφαιρο, δημιουργεί πολλές ευκαιρίες, δεν φοβάται κανέναν, προσπαθεί να επιβάλει το δικό της παιχνίδι. Μάλιστα. Σε ποιους το οφείλει; Στον... Μάνταλο; Στον Μπακασέτα; Στον Μασούρα; Στον Κουρμπέλη; Στον Σιώπη; Οχι, φυσικά, Κατά βάση το νέο αγωνιστικό προφίλ της Εθνικής το δημιουργούν ο Κωνσταντέλιας, ο Καρέτσας και ο Τζόλης. Αυτοί είναι οι τρεις θαυματουργοί πιτσιρικάδες που άλλαξαν όλο το σκηνικό μεσοεπιθετικά. Θα μπορούσαν να πρωταγωνιστούν επίσης και ο Δουβίκας και ο Μουζακίτης, αλλά ο Γιοβάνοβιτς δεν τους έδωσε ουσιαστικά καμία ευκαιρία κι αυτό είναι ένα ακόμη λάθος του.
Προσωπικά, του χρεώνω και την επιμονή του στον Τσιμίκα, ο οποίος έχει αρχίσει να μοιάζει με βετεράνο, εξ ου και το «αντίο» που του είπε η Λίβερπουλ. Οσο έπαιξε στη θέση του ο Γιαννούλης ήταν πολύ πιο δημιουργικός επιθετικά και σταθερός στα αμυντικά καθήκοντά του. Ούτε την επιμονή του στον Κουρμπέλη κατάλαβα, ούτε την προτίμησή του ξαφνικά στον Ιωαννίδη αντί του Παυλίδη στη Δανία.
Ωστόσο: Αυτές, ίσως και άλλες, οι επιλογές του Γιοβάνοβιτς ευθύνονται για όλα όσα κόστισαν τις ήττες στα τρία τελευταία παιχνίδια; Ο Ιβάν φταίει που η ομάδα βραχυκυκλώθηκε από τους Δανούς στο πρώτο ματς; Ο Ιβάν φταίει για την αδράνεια στο κέντρο άμυνας στα δύο πρώτα γκολ των Σκωτσέζων, όταν δεν βρισκόταν ένα ελληνικό πόδι να διώξει την μπάλα; Ο Ιβάν ευθύνεται για την γκάφα του Τζολάκη που στοίχισε το τρίτο γκολ; Η, μήπως, ο Ιβάν είπε στον Κουλιεράκη και τον Ζαφείρη να στείλουν την μπάλα σε Δανούς αντιπάλους για να σκοράρουν εκείνοι εις βάρος μας;
Ελάτε τώρα, ας σοβαρευτούμε. Ο Γιοβάνοβιτς έκανε κάποιες λανθασμένες επιλογές, επίσης άργησε σε κάποιες περιπτώσεις να αντιδράσει από τον πάγκο, αλλά τα προσωπικά λάθη πολλών παικτών και στην άμυνα και στην επίθεση ήταν αυτά που μας οδήγησαν στις τρεις καταστροφικές ήττες. Που σημαίνει ότι χάρη στο ταλέντο και τον ενθουσιασμό των νεαρών διεθνών η Εθνική μας έγινε μια διαφορετική ομάδα, αλλά ο ενθουσιασμός και τα νιάτα πρέπει να παντρευτούν με την εμπειρία και αυτός ο γάμος, πολύ φυσιολογικά, δεν έχει γίνει, διότι, πολύ απλά, είναι νωρίς ακόμη να γίνει.
Στο κάτω-κάτω, ζητάμε τα ρέστα από μια ομάδα και έναν προπονητή που ήδη είχαν κάνει υπερβάσεις στο Nations League και μόνοι τους είχαν ψηλώσει πολύ τον πήχη των προσδοκιών όλων μας. Το αν δεν κατάφεραν τελικά να τον ξεπεράσουν είναι μια αποτυχία, αλλά κανείς μας δεν έχει το δικαίωμα να τους καταδικάσει. Επίσης, πρέπει να σκεφτούμε ότι ουσιαστικά η δυνατότητα να διεκδικήσουμε μέχρι το τέλος την πρόκριση, μέσω της δεύτερης θέσης στον όμιλο, χάθηκε στο παιχνίδι με τη Σκωτία.
Χάθηκε δηλαδή σε δύο στιγμές, με τα δύο πρώτα «κρύα» γκολ που άνετα θα μπορούσαν να αποφευχθούν. Με δική μας νίκη σ' εκείνο το ματς θα είχαμε τώρα 6 βαθμούς, οι Σκωτσέζοι θα είχαν 7 και θα τους περιμέναμε για να παίξουμε τη δεύτερη θέση στην Αθήνα. Γι' αυτές τις δύο κακές στιγμές θα είναι άδικο να απαξιώσουμε μια φουρνιά παικτών που δείχνει ότι μπορεί να ανεβάσει την Εθνική επίπεδο και ήδη το έκανε. Εξίσου άδικο θα ήταν να απαξιώσουμε τον Γιοβάνοβιτς που μέχρι και πριν από έναν μήνα τον αποθεώναμε.
Στέλιος Απ. Γρηγοριάδης
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube
Μαζί και στο spotify
