Για τον φετινό Άρη δεν είναι παράξενο να υπάρχουν εμφανίσεις και αποτελέσματα σαν αυτό της περασμένης Κυριακής με τον Ατρόμητο στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Το έχουμε πει πολλές φορές τους τελευταίους μήνες ότι ο Άρης είναι μια ομάδα που χτίστηκε τόσο λάθος το περασμένο καλοκαίρι, που κουβαλάει τόσες παθογένειες και τόσα σοβαρά ζητήματα ως προς το ρόστερ του και τις δυνατότητες που αυτό δίνει στον προπονητή, ώστε να είναι πιθανό ανά πάσα στιγμή να υπάρχουν προβλήματα στα παιχνίδια του που θα τα πληρώνει ακριβά.
Όπως, δηλαδή, συνέβη και στο ματς με τον Ατρόμητο. Αυτό που ταλαιπωρεί αφάνταστα τον Άρη είναι ότι δεν καταφέρνει να βρει συνοχή. Είναι μια ομάδα που της λείπει η ομοιογένεια και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν ταιριάζουν όσο θα έπρεπε μεταξύ τους οι παίκτες που έχει στην διάθεσή του ο Μάντζιος.
Είναι πολύ σημαντικό για κάθε ομάδα, όταν ετοιμάζεται για να ξεκινήσει μία σεζόν και αποκτά παίκτες που θεωρεί ότι χρειάζεται για να καλύψει τα κενά που έχει στο ρόστερ της, να φροντίζει, αφενός, οι παίκτες που ενσωματώνει να πληρούν κάποια κριτήρια σε προσωπικό επίπεδο, αφετέρου, όμως να ανταποκρίνονται και σε προδιαγραφές που αφορούν στο σύνολο και πώς θα ενταχθούν σ' αυτό.
Αυτή η δουλειά δεν νομίζω ότι έγινε το καλοκαίρι που μας πέρασε. Εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, αποδεικνύεται ότι προτεραιότητα δόθηκε στην ποσοτική διαχείριση: να αποκτηθούν, δηλαδή, στον συντομότερο δυνατό χρόνο πολλοί παίκτες και να τεθούν στη διάθεση του Τερζή για την προετοιμασία και όχι να υπάρξει συνδυαστική προσέγγιση και να τεθούν περισσότερα και πιο αξιόπιστα κριτήρια για τις επιλογές των παικτών που επρόκειτο να αποκτηθούν.
Όπως έχω ξαναγράψει, ο Άρης τα βρίσκει όλα αυτά μπροστά του και δύσκολα θα μπορέσει να τα ξεπεράσει πλήρως. Φαίνεται από τους μπελάδες που αντιμετωπίζει, ακόμη και στα παιχνίδια που κερδίζει. Με το ζόρι παίρνει νίκες, με την ψυχή στο στόμα πολλές φορές.
Και στις περισσότερες περιπτώσεις αδυνατεί να βρει ρυθμό, να τον επιβάλλει, να υποχρεώσει τον αντίπαλό του να αισθανθεί ότι απέναντί του έχει μια ομάδα που μπορεί να κυριαρχήσει και να μην του αφήσει κανένα περιθώριο.
Αντιθέτως, έτσι όπως εμφανίζεται ο Άρης αφήνει περιθώρια στους αντιπάλους του να πιστεύουν ότι μπορούν να του κάνουν τη ζημιά κι αυτή είναι μια κατάσταση που όσο δεν διορθώνεται τόσο χειρότερα θα γίνονται τα πράγματα...
