Έλεγε ο Αλβέρτος Αϊνστάιν: «Οι ευφυείς άνθρωποι λύνουν προβλήματα. Οι μεγαλοφυείς τα προβλέπουν». Η δυστοκία του ΠΑΟΚ είναι ένα από τα προβλήματα του. Και φυσικά, απαιτεί «εδώ και τώρα» λύση. Τούτο δε, επειδή δυστυχώς, δυστυχέστατα… Δεν προβλέφθηκε! Αν κι ήταν ηλίου φαεινότερη.
Ο Στέφανος Αθανασιάδης με 2.163 λεπτά σε 25 αγώνες, ο Φακούντο Περέιρα με 2.101 λεπτά σε 27 αγώνες είναι στην 2η και στη 3η θέση στον πίνακα συμμετοχών των παικτών του ΠΑΟΚ κατά την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο. Στην 1η είναι ο Μιγκέλ Βίτορ με 2.600 λεπτά σε 28 αγώνες. Κι ο Ρόμπερτ Μακ με 1.864 λεπτά σε 23 αγώνες είναι 7ος. Με μόλις 26 λεπτά λιγότερα από του Ράζβαν Ρατς (1890) στην 6η θέση. Ο Ρουμάνος διεθνής μετρά κι αυτός, αυτά τα λεπτά σε 23 αγώνες...
Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως είτε δεν ξεκουράστηκαν ορθά ή αρκετά – αγωνιστικά και ψυχολογικά – οι (κατά κανόνα) φορ του ΠΑΟΚ. Είτε δεν δοκιμάστηκαν ορθά εναλλακτικές επιλογές. Και μην σπεύσετε, να μας λιθοβολήσετε. Φυσικά και δε λέμε, να κάτσουν στο πάγκο αυτοί. Για να δοκιμαστούν άλλοι. Μήπως όμως, υπάρχουν κι άλλοι; Λέμε απλά, πως χρειαζόταν αλλά και χρειάζεται διαφορετική διαχείριση τους. Με ξεκούραση ως παίκτες. Με εναλλακτικές ως ομάδα ο ΠΑΟΚ.
Ο Άγγελος Αναστασιάδης επέμενε με τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη. Η επιμονή του δεν βελτίωσε επιθετικά τον ΠΑΟΚ. Αν και ο διεθνής φορ έγραφε πολλά περισσότερα από συμπαίκτες του. Κατέβαλε μεγαλύτερη προσπάθεια. Δίνοντας όπως πάντα, το καλό παράδειγμα. Προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες σε όλα τα πλάτη και τα μήκη του γηπέδου. Λύση στο πρόβλημα της δυστοκίας δεν δόθηκε.
Όπως κι η επιμονή στην αλλαγή ρόλου του Στέφανου Αθανασιάδη – κατά κανόνα και με εξαίρεση το νικηφόρο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στον Πειραιά – δεν ωφέλησε σοβαρά την υγεία του ΠΑΟΚ. Δεν έλυσε το πρόβλημα με την δυστοκία. Δεν έλυσε το πρόβλημα κι η αποκατάσταση του στο γνώριμο ρόλο. Ως εκ τούτου τα αίτια του προβλήματος δεν είναι απλά, αγωνιστικά. Είναι και ψυχολογικά. Άνθρωπος – κι ανεκτίμητο «κεφάλαιο» για τον ΠΑΕ – είναι. Δεν είναι μηχανή.
Ο Ρόμπερτ Μακ… Έτριβε τα μάτια του το φίλαθλο κοινό του τόπου με το ξεκίνημα του. Μετά; Τραυματίστηκε. Απουσίασε. Κι έμεινε μακριά από εκείνον τον εντυπωσιακό ξεκίνημα του. Ποιος; Πότε; Και πως βοήθησε τον Σλοβάκο να επανακάμψει;
Όσο για τον Φακούντο Περέιρα; Έχουμε την αμυδρά υποψία πως ο Αργεντινός δεν «φτιάχνεται» παίζοντας κυρίως, έξω δεξιά. Δεν τον εμπνέει αυτός ο ρόλος. Οι συνεχείς παρουσίες του σε 27/31 αγώνες του ΠΑΟΚ είχαν ups και downs. Ήτοι προσφέρουν περιθώρια ανάλυσης, μελέτης κι επιλογής της διαχείρισης για την αγωνιστική του ισορροπία.
Ναι, είναι και σοβαρό και δύσκολο αλλά είναι και πολύπλοκο το πρόβλημα της δυστοκίας του ΠΑΟΚ. Κι δεν ήταν στα καλά του κι ο Δημήτρης Παπαδόπουλος σε 2 αγώνες – κατά τη διάρκεια της (και) αγωνιστικής τρικυμίας εν κρανίω του «δικέφαλου» - με Εργοτέλη και Ξάνθη στην Τούμπα, δεν θα ήταν στην ίδια βαθμολογική θέση ο ΠΑΟΚ. Δίχως βέβαια, τούτο να σημαίνει πως είναι πανάκεια ο Δημήτρης Παπαδόπουλος…
Με λίγα λόγια; Δεν θέλει κόπο. Θέλει τρόπο για να λυθεί το πρόβλημα δυστοκίας στον ΠΑΟΚ. Και δεν έχει χρόνο για τη λύση. Και κατά πως έλεγε λοιπόν, ο Αλβέρτος Αϊνστάιν… Δεν υπήρξαν μεγαλοφυείς.. Ας υπάρξουν τουλάχιστον, ευφυείς… διαχειρίσεις του θέματος! Έτσι;
