Χρήστος Αβραμίδης: Γεννημένος μαχητής
Ποτέ δεν μπορείς να αποφύγεις το πεπρωμένο σου. Κανόνας. Σαν αυτό του Χρήστου Αβραμίδη που μόλις ανέβηκε για πρώτη φορά στο ρινγκ κατάλαβε πως ανάμεσα στα σχοινιά θα έδινε τις μεγαλύτερες μάχες του. Θα τέσταρε τα όριά του, θα νικούσε ή θα έχανε μα πρώτα απ' όλα θα μάθαινε πως τίποτα δεν κατακτάται χωρίς θυσία...
Στα 21 του χρόνια ο Χρήστος έχει ήδη γευτεί πολύ μεγάλες επιτυχίες. Πανηγύρισε πανελλήνιο πρωτάθλημα πυγμαχίας, ήταν τρεις συνεχόμενες χρονιές πρωταθλητής kick boxing στα 73 κιλά και παγκόσμιος πρωταθλητής ΙΣΚΑ Κ1 στα 77 κιλά.
Μια πορεία που άρχισε από... περιέργεια πριν από έξι χρόνια όταν η παρέα του είπε να πάει για προπόνηση πυγμαχίας. Πήγε και αυτός, του άρεσε πολύ και με το ταλέντο του να ξεχειλίζει, αποφάσισε να κάνει κάθε θυσία που χρειάζεται για να υπηρετήσει αρχικά την πυγμαχία και στη συνέχεια το kick boxing.
Και όλα αυτά ενώ στην αρχή ήταν αθλητής... μπάσκετ και την ενασχόληση με την πυγμαχία τη γνώριζε μόνο η νονά του που κάλυψε οικονομικά και τα πρώτα του μαθήματα. Η οικογένειά του το έμαθε μετά.
Τώρα στα 21 του χρόνια συνεχίζει να ονειρεύεται μα κυρίως να δουλεύει πολύ σκληρά για να κάνει αυτά τα όνειρά πραγματικότητα...
Τι είναι για σένα η πυγμαχία και το kick boxing;
«Είναι η ζωή μου. Δεν είναι μόνο μπουνιές και προπόνηση. Είναι μια παράλληλη μάχη ψυχής και σώματος. Θέλω να δοκιμάζω τα όριά μου, να τα δίνω όλα στην προπόνηση, να βγάζω αυτή τη σκληρή δουλειά στον αγώνα και να αισθάνομαι πως έκανα τα πάντα για να πετύχω. Η νίκη έρχεται μετά. Είναι και το συναίσθημα πριν μπω στο ρινγκ, η ένταση, η πίεση, όλα αυτά».
Ποιές θυσίες κάνει ένας αθλητής του δικού σου επιπέδου για να πετύχει τους στόχους του;
«Υπάρχει πάντα ένα αυστηρό πρόγραμμα και ιδιαίτερα την περίοδο της προετοιμασίας για αγώνες. Διπλές προπονήσεις, το πρωί σε κολυμβητήριο ή στίβο και το απόγευμα με τον προπονητή μου Νίκο Κονδυλάκη για 2.5 περίπου ώρες. Είναι, όμως και η διατροφή μου που πρέπει να ακολουθεί κάποιους κανόνες για να πέσω ή να ανέβω κιλά ανάλογα με την κατηγορία που θα συμμετάσχω. Είναι η ψυχολογική μου προετοιμασία, είναι πολλά».
Ποιοί είναι οι άνθρωποι που στηρίζουν την προσπάθειά σου;
«Φυσικά ο προπονητής μου, ο Νίκος Κονδυλάκης, ο χορηγός μου ο Θοδωρής Ηλιάδης, ο συναθλητής και ξάδερφός μου Γιάννης Παπαιωάννου, ο συναθλητής και καλός φίλος Θοδωρής Γεωργούλας. Επίσης η ταβέρνα Θερμαϊς που με βοηθά στη διατροφή μου και η force1 που προσφέρει τον αθλητικο εξοπλισμό μου στους αγωνες»
Ποιοί είναι οι στόχοι σου από εδώ και πέρα; Έχεις πλέον και την εμπειρία των αγώνων στο εξωτερικό...
«Πάντα βάζω ψηλά τον πήχη. Και πραγματικά είμαι ενθουσιασμένος όταν αντιμετωπίζω στο ρινγκ τους καλύτερους μαχητές. Αθλητές που θαύμαζα ως παιδί, έχω πλέον την ευκαιρία να τους αντιμετωπίζω».
Υπήρξαν αθλητές που θαύμαζες;
«Δεν είχα πρότυπα αλλά υπήρξαν και υπάρχουν αθλητές που μου αρέσει η προσωπικότητα ή η τεχνική τους. Είναι ο Σκόντραν Βεσέλι, ο Φλόριαν Μάρκου που έχω αντιμετωπίσει κιόλας και ο Μιχάλης Ζαμπίδης που χαίρει τεράστιας εκτίμησης στο εξωτερικό».
Έχεις γνωρίσει τον Μιχάλη Ζαμπίδη;
«Ναι, είχα την τύχη να συνεργαστούμε πριν τον τελευταίο του αγώνα με τον Τούρκο όταν με κάλεσε και κάναμε μαζί προπονήσεις για να ετοιμαστεί. Διατηρούμε επαφή και είχαμε κάνει παλαιότερο και μια κουβέντα για συνεργασία;
Πως βλέπεις τους μεγάλους αγώνες του εξωτερικού σαν αυτό του Μακγκρέγκορ με τον Μειγουέδερ και τον Nουρμαγκομέντοφ;
«Σϊγουρα είναι διαφήμιση για τα μαχητικά σπορ μιας και τυς βλέπουν εκατομμύρια άνθρωποι αλλά αγωνιστικά μπορούμε να πούμε πολλά. Είναι κυρίως μάρκετινγκ».
