Χατζίδης: «Γιατί τόση ξενομανία; Χάθηκαν τα ελληνόπουλα;»

Συνέντευξη στον Δημήτρη Μπασμπαρέλα

Ηταν τo… γερμανικό «μηχανάκι» της δεκαετίας του ’90. Τα τελευταία χρόνια ζει μόνιμα στη Γερμανία, απ’ όπου και είχε έρθει άλλωστε στην Ελλάδα.

Αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό επί εποχής Γιώργου Κοσκωτά. Φόρεσε τη φανέλα του Ηρακλή (για 1,5 χρόνο με 55 παρουσίες και εννιά γκολ), έπαιξε επίσης σε Καστοριά και Βέροια, αλλά ήταν παράλληλα μέλος της εθνικής στο Μουντιάλ του 1994.

Στη χώρα όπου γεννήθηκε, αγωνίστηκε σε μια σειρά ομάδων χαμηλότερων κατηγοριών μέχρι τα 41 του χρόνια (Βούπερταλερ, Ελβερσμπεργκ, Ουνιόν Σόλινγκεν, Κλέβε, Ρόνσντορφ, Ραντεβόρμβαλντ).

Πριν από την έλευσή του στην Ελλάδα είχε αγωνιστεί τόσο στη Μπάγερ Λεβερκούζεν, όσο και στην Μπόχουμ.

Το “αστέρι” μετά τη δύση. Ο Μηνάς Χατζίδης μιλά στη “Μetrosport” και το metrosport.gr για την ενασχόληση μακριά από το ποδόσφαιρο, αλλά και τα όσα έζησε στο γήπεδο.

Εκφράζει την απελπισία του για την έλλειψη νεαρών Ελλήνων ποδοσφαιριστών στις ομάδες, ενώ δηλώνει εντυπωσιασμένος από τον νέο προπονητή της Εθνικής, τον Τζον Φαν’τ Σχιπ.

Μαραντόνα, Ρίμπεκ, Κέντσκε, Κωφίδης, Παράσχος και Ντέταρι στις αναφορές του. Αναλυτικά, τα όσα είπε στη μεγάλη συνέντευξη, την οποία παραχώρησε στη “Μ”.

“Εργοστάσιο και προσφορές...”

- Μηνά, ζεις μόνιμα στη Γερμανία. Γιατί επέστρεψες πίσω και δεν έμεινες στην Ελλάδα;

“Επέστρεψα στη Γερμανία, κυρίως για τον γιο μου και εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι έπραξα καλά. Ο γιος μου έχει πολύ καλή δουλειά τώρα. Αρχισε μία σχολή, η οποία θα του εξασφαλίσει ένα καλό επαγγελματικό μέλλον. Συν τοις άλλοις, η κόρη μου σπουδάζει, οπότε, ναι, είμαι ευχαριστημένος”.

- Πώς και άφησες τότε τη Γερμανία και ήρθες στην Ελλάδα;

“Το 1987 ήμουν σαν ξένος στη Γερμανία. Είχα έναν Κορεάτη και έναν Βραζιλιάνο, ως συμπαίκτες.
Μόνο οι δύο από τους τρεις μπορούσαν τότε να αγωνιστούν. Ετσι, αποφάσισα να έρθω στην Ελλάδα”.

- Μετάνιωσες που ήρθες;

“Σε καμία περίπτωση. Δεν μετάνιωσα”.

- Με τί ασχολείσαι πλέον;

“Δουλεύω εδώ και χρόνια σε ένα εργοστάσιο με μηχανές CNC”.

- Γιατί δεν συνέχισες την ενασχόληση με το ποδόσφαιρο;

“Κατά καιρούς είχα συζητήσεις με παλιούς μου συλλόγους να ασχοληθώ επαγγελματικά σε κάποιον τομέα, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι δεν μου έγινε σοβαρή πρόταση. Σαν παράδειγμα μπορούσα να αναλάβω στους έφηβους της Μπάγερ Λεβερκούζεν με συγκεκριμένη πρόταση (1800 € μεικτά). Αν ήταν κάποια καλύτερη προσφορά θα το είχα κάνει επειδή είναι αυτό που αγαπάω. Είναι κρίμα να μαθαίνω ότι υπάρχουν μεγάλα ονόματα με τεράστια εμπειρία και γνώσεις, οι οποίοι παρακαλούν να πάρουν μεροκάματο (500€) από κάποιον σύλλογο”.

- Με την προπονητική, πώς και δεν ασχολήθηκες;

“Μόνο τοπικά… Χωρίς τη σωστή αναγνώριση και ανταμοιβή δεν με χρειάζονται…”.

- Ποιον θεωρείς κορυφαίο προπονητή;

“Τον Γιούργκεν Κλοπ, αλλά και οι κάποτε αντίπαλοί μου, Φέλιξ Μάγκατ και Γιούργκεν Ρέεμπε. Διαφορετική φουρνιά αυτοί”.

“Είναι απελπιστικό”

- Παρακολουθείς καθόλου το ελληνικό ποδόσφαιρο;

“Κατά καιρούς βλέπω αγώνες στην Ελλάδα, ωστόσο είναι απελπιστικό να βλέπω την ξενομανία, η οποία επικρατεί. Χάθηκαν τα ελληνόπουλα; Δηλαδή, πρέπει να παίρνεις παίκτη μόνο και μόνο επειδή έχει ξένο διαβατήριο η ταυτότητα; Δεν το καταλαβαίνω”.

- Η διαφορά νοοτροπίας και φιλοσοφίας είναι τεράστια με το γερμανικό ποδόσφαιρο. Πού βασίζονται οι Γερμανοί και είναι σε top class επίπεδο;

“Η μεγάλη διαφορά νοοτροπίας είναι ότι έχουν εμπιστοσύνη σε νεαρούς ποδοσφαιριστές και τους προωθούν. Σίγουρα, υπάρχει σοβαρότητα στον οικονομικό τομέα”.

- Σκοπεύεις να επιστρέψεις;

“Θέλω να επιστρέψω, αλλά μόλις βγω στη σύνταξη”.

- Σου λείπει κάτι από την Ελλάδα;

“Πολλά μου λείπουν, αλλά τι να κάνουμε; Επιλογές είναι αυτές…”.

“Θα υποφέρουμε πολύ καιρό”

- Πώς είναι η κατάσταση στη Γερμανία με τον κορωνοϊό;

“Η γνώμη μου είναι ότι γίνεται πολύ μεγάλος θόρυβος γύρω από το θέμα σε ολόκληρη την Ευρώπη και τον κόσμο. Προσωπικά, έχω την εκτίμηση ότι σε όλα τα κράτη έχασαν την αξιοπιστία τους, επειδή άλλα λένε και εντέλει άλλα πράττουν. Ταξίδεψα με αεροπλάνο στα τέλη Σεπτεμβρίου στην Ελλάδα και μας επέβαλαν να έχουμε έντυπο στο κινητό.

Ούτε ένας δεν μου έκανε έλεγχο και έφτασα στην Ελλάδα. Τα ίδια και χειρότερα, κατά την επιστροφή. Μπήκα στο αεροπλάνο, κατέβηκα Γερμανία και ούτε ένας μου έκανε έλεγχο. Μόλις έφτασα στο αυτοκίνητο, άκουσα στο ράδιο τον υπουργό υγείας της Γερμανίας να λέει ότι όποιος ταξιδέψει πρέπει να παρουσιάσει στοιχεία για τις τελευταίες 10 μέρες διαδρομής του…

Εδώ, τον τελευταίο καιρό, εστιατόρια, καφέ και μπαρ είναι κλειστά. Ολος ο κόσμος είναι όμως στην αγορά…

Δεν ξέρω πώς είναι στην Ελλάδα. Εδώ κοκκινίζουν μία περιοχή στον χάρτη στα 50 κρούσματα τις τελευταίες επτά μέρες ανά 100.000 κατοίκους, που σημαίνει σε χωριό 12.000 κατοίκων μόλις οι έξι. Βλέπεις, λοιπόν, έναν κατακόκκινο χάρτη. Λυπάμαι για κάθε ψυχή, που χάνεται, αλλά δεν μπορώ να κατανοήσω τη λογική σε όλη την κατάσταση. Θα υποφέρουμε πολύ καιρό με όλη αυτήν την κατάσταση και θα καταστραφούν πολλοί περισσότεροι”.

“Εκανα το χόμπι μου επάγγελμα”

- Τί χάρηκες περισσότερο στο ποδόσφαιρο;

“Εχω την τύχη να παίξω μπάλα με τον γιο και τον ανιψιό μου. Αυτές είναι οι αξέχαστες στιγμές!”.

- Ποια είναι η στιγμή που δεν θα ξεχάσεις ποτέ;

“Αναμφίβολα, ήταν η συμμετοχή στο Μουντιάλ του 1994…”.

- Θα ήθελες να μοιραστείς μία ιστορία, η οποία δεν είναι ευρέως γνωστή από το πέρασμά σου από τον Ολυμπιακό…;

“Υπήρχαν πολλές. Οκτώ χρόνια ήταν αυτά”.

- Πώς ήταν στον Ηρακλή; Τί θυμάσαι;

"Μου άρεσε να παίζω ποδόσφαιρο. Είχα την τιμή να βρεθώ ξανά με τον Σάββα Κωφίδη, τον οποίο αγαπώ και εκτιμώ για το ήθος και την ποδοσφαιρική του αξία. Κατά τα άλλα γνώρισα, και τον Γιώργο Παράσχο. Είναι πολύ σοβαρός άνθρωπος για τον χώρο".

- Αξιζε τον κόπο που έγινες ποδοσφαιριστής;

“Βέβαια άξιζε. Εκανα το χόμπι μου επάγγελμα”.

- Ποιο ήταν το μεγαλύτερο λάθος σου;

“Το μεγαλύτερο λάθος μου είναι η ειλικρίνεια!”.

- Θα άλλαζες κάτι, αν γύριζες στο παρελθόν, όταν έπαιζες ποδόσφαιρο;

“Μάλλον όχι. Είμαι ευχαριστημένος με τις αποφάσεις μου”.

- Ποια ομάδα σου αρέσει να παρακολουθείς και γιατί;

“Την Μπάγερν Μονάχου. Είναι “γεμάτη” ομάδα σε όλες τις θέσεις. Είναι όμορφο να τη βλέπεις στο γήπεδο”.

“Ντιέγκο, ένας και μοναδικός”

- Πρόσφατα, ο ποδοσφαιρικός πλανήτης και όχι μόνο “αποχαιρέτησε” τον Ντιέγκο Μαραντόνα. Τί έχεις να διηγηθείς από την παρουσία σου σ’ εκείνο το ματς, άσχετα αν δεν αγωνίστηκες;

“Ο Ντιέγκο είναι ένας και μοναδικός… Είχα την τύχη να δω το τελευταίο του γκολ σε Μουντιάλ από πολύ κοντά”.

- Εντάξει, πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, αλλά ήσουν στο Μουντιάλ των ΗΠΑ. Τί δεν πήγε καλά τότε;

“Πολλά δεν πήγαν καθώς πρέπει. Ουσιαστικά πληρώσαμε την απειρία μας σε τέτοιου είδους διοργάνωση”.

- Η Εθνική κάνει νέα αρχή. Πώς είδες την κλήρωση; Τί πρέπει να κάνουμε για να επιστρέψουμε στα καλά χρόνια;

“Εχω εντυπωσιαστεί από τον καινούργιο προπονητή (Φαν’τ Σχιπ). Πιστεύω κάτι θα καταφέρει με τα νέα παιδιά”.

Η συνύπαρξη με  Μπουμ-Κουν Τσα

- Κορυφαίος συμπαίκτης; Μπουμ-Κουν Τσα ή Ντέταρι;

“Επαιζαν σε διαφορετικές θέσεις. Μεγάλη μου αδυναμία ο Μπουμ-Κουν Τσα. Σαν κορυφή, στην επίθεση, ήταν κορυφαίος. Δεν έχω ξαναδεί παίκτη από φουλ σπριντ να σταματά “κόκκαλο”… Ολοι οι αμυντικοί έφευγαν δύο μέτρα… Ο Ντέταρι είχε άλλα χαρίσματα. Αλλωστε, τότε παίζαμε με δύο επιθετικούς”.

- Παίζατε 4-4-2 συνήθως;

“Παίζαμε 3-5-2 ή 2-6-2. Ετσι καλύπταμε όλες τις γραμμές. Αν, η αντίπαλη ομάδα έπαιζε με έναν μπροστά, ένας μάρκαρε και ένας τον κάλυπτε (σαν λίμπερο). Τρεις δεξιά και τρεις αριστερά, που ένας έμενε και οι δύο συμμετείχαν στην επίθεση… Ολα βεβαίως, σχεδόν πάντα, εξαρτώνται από το υλικό, που έχεις. Οχι όπως τώρα, που ανεξάρτητα τι παίκτες έχεις βγαίνει το σύστημα”.

“Λίγοι βγάζουν λεφτά από το άθλημα”

- Εκανες φίλους από το ποδόσφαιρο; Εχεις επικοινωνία με κάποιον ή κάποιους;

“Επικοινωνία υπάρχει μέσω facebook με πολλούς. Στην περίοδο των γιορτών θα βρεθώ με τον Πέτρο Τεγγελίδη, με τον οποίο είχαμε σχεδόν τον ίδιο δρόμο. Γερμανία-Ελλάδα-Γερμανία”.

- Μέσι ή Ρονάλντο; Ποιους ξεχωρίζεις από την τωρινή εποχή;

“Είναι δύο τεράστιοι ποδοσφαιριστές, κι όχι όμως μόνο αυτοί. Οι Ιμπραΐμοβιτς και Λεβαντόφσκι είναι επίσης world class, όπως βέβαια και πολλοί άλλοι…”.

- Καλύτερο γκολ στην καριέρα σου;

“Με τον Ολυμπιακό κόντρα στην ΑΕΚ, στη Ρόδο, στο 2-1, το 1989, επίσης και ένα με τα χρώματα της εθνικής, σε φιλικό προετοιμασίας με τις ΗΠΑ, στο 1-1, πριν από το Μουντιάλ του 1994”.

- Ποιους θα ήθελες για συμπαίκτες σου, δίπλα σου στον χώρο του κέντρου απ’ όσους αγωνίστηκες μαζί στο παρελθόν;

“Κι εδώ υπάρχουν πάρα πολλοί. Ντέταρι σίγουρα. Καραπιάλης, Κωφίδης, Σαββίδης… Πολλά παιδιά έπαιζαν σε πολύ ψηλό επίπεδο”.

- Ποιος ήταν ο καλύτερος προπονητής με τον οποίο συνεργάστηκες;

“Υπήρχαν αρκετοί. Ο Ρίμπεκ με έκανε επαγγελματία. Ισως από κοινού με Κέντσκε. Είναι και προπονητής μου στους παλαίμαχους της Μπάγερ Λεβερκούζεν. Στην Ελλάδα ξεχώρισα τους Αλέφαντο και Πέτροβιτς στον Ολυμπιακό και θεωρώ τον Παράσχο κύριο στο άθλημα”.

- Μηνά, τέλος, τι θα συμβούλευες στα νέα παιδιά, τα οποία θέλουν να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο;

“Θα πρέπει να κάνουν αυτό που τους ευχαριστεί και να μην ξεκινήσουν το ποδόσφαιρο μόνο και μόνο για οικονομικούς λόγους. Λίγοι είναι αυτοί που βγάζουν λεφτά από το άθλημα. Πρώτα το σχολείο και μετά το ποδόσφαιρο ή οποιοδήποτε άθλημα τους αρέσει…”.

Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news