Η ήττα του Αρη από τον Ατρόμητο στο «Κλεάνθης Βικελίδης» και μάλιστα χωρίς να καταφέρουν οι «κίτρινοι» να κοντράρουν τους Περιστεριώτες, απέδειξε ότι η ομάδα του Παντελίδη είχε συγκεκριμένο… ταβάνι στην τρέχουσα σεζόν.
Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι δεν έχει ιδιαίτερη σημασία η προχθεσινή ήττα, καθώς ο Αρης δεν έχασε τίποτε, θα πετύχει τον στόχο του και μάλιστα με άνεση.
Θα μπορούσε, επίσης, να υποστηρίξει κάποιος ότι για τον Αρη είναι ούτως ή άλλως σημαντικό το γεγονός πως επιστρέφοντας μετά από τέσσερα χρόνια απουσίας από την Super League κερδίζει άμεσα εισιτήριο για συμμετοχή σε ευρωπαϊκή διοργάνωση.
Σωστά είναι και τα δύο παραπάνω επιχειρήματα. Αν κάποιος αξιολογεί με ρεαλισμό την πορεία του Αρη αυτή την σεζόν, δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει ότι έκανε αυτό το οποίο αν… δεν το έκανε θα είχε αποτύχει παταγωδώς.
Εμεινε κάτω από ομάδες (ΠΑΟΚ, Ολυμπιακός, ΑΕΚ, Ατρόμητος) οι οποίες ήταν από καλύτερες έως πολύ καλύτερες από αυτόν και πέρασε ομάδες οι οποίες δεν ήταν καθόλου ανταγωνιστικές, κυμάνθηκαν σε πολύ χαμηλά επίπεδα, κάποιες εξ αυτών (Αστέρας Τρίπολης, Ξάνθη, ΠΑΣ) δεν είχαν καμία σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.
Υπ’ αυτή την έννοια, λοιπόν, στον Αρη έχουν κάθε λόγο να αισθάνονται χαρούμενοι με την πέμπτη θέση, όμως, δεν είναι και λόγος για πανηγυρισμούς.
Εξάλλου, αν θέλει κάποιος να το προσεγγίσει το θέμα με καθαρά οπαδικά κριτήρια και να το βάλει στην βάση της… βαριάς φανέλας, της δυναμικής, της ιστορίας, του κόσμου που κουβαλάει η κάθε ομάδα, το πιθανότερο είναι πως θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είναι… αποτυχία για τον Αρη να τερματίζει κάτω από τον Ατρόμητο.
Δεν ασπάζομαι αυτή την λογική, αυτού του είδους τις αξιολογήσεις. Τις θεωρώ απολύτως καφενειακές και πιστεύω ότι δεν θα πρέπει να αφορούν ούτε να επηρεάζουν τους επαγγελματίες του χώρου, αλλά ξέρω πως υπάρχουν και ότι γίνονται σχετικές συζητήσεις.
Για να επιστρέψουμε στα σοβαρά, στον Αρη πρέπει να έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι κανείς δεν μπορεί να τους εγγυηθεί πως και την επόμενη σεζόν το πρωτάθλημα θα είναι τόσο μέτριο.
Πρέπει να έχουν ακόμη στο μυαλό τους ότι οι ομάδες δεν χτίζονται, πλέον, μόνο πάνω στη βάση του… ονόματος. Χτίζονται με την δουλειά, τις υποδομές, την τεχνογνωσία, την σοβαρότητα, την τεχνοκρατική και παραγοντική ικανότητα.
Όπως ο… Ατρόμητος καλή ώρα. Είναι ένα καλό παράδειγμα το οποίο θα μπορούσε να ακολουθήσει ο Αρης, όσο δεν έχει έναν ισχυρό μεγαλομέτοχο που με την τεράστια οικονομική του επιφάνεια θα είναι ικανός με ταχύτατους ρυθμούς να βάλει τους «κίτρινους» στο γκρουπ των διεκδικητών του πρωταθλήματος.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport
