“Αν δεν μπορείς να κερδίσεις το παιχνίδι, μην το χάσεις”, είναι μια από τις κυριαρχούσες απόψεις στο ποδόσφαιρο, αλλά στο Κύπελλο η ανάγνωση έχει διαφορετικές γωνίες.
Εφόσον χάνεις το ματς, τότε ας είναι με γκολ και με τη μικρότερη δυνατή διαφορά, θα πούμε εμείς, γιατί δύο ήταν τα βασικά ζητούμενα για τον Αρη, πριν την αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό στους "8" του θεσμού:
Αφενός να μη δεχθεί γκολ, όσο δύσκολο κι αν είναι από πρακτικής άποψης, και αφετέρου να σκοράρει τουλάχιστον ένα.
Στο 50%, λοιπόν, οι “κιτρινόμαυροι” πέτυχαν αυτό που ήθελαν και, εκ πρώτης όψεως, το 2-1 είναι σκορ, που αφήνει ελπίδες ότι η πρόκριση θα έρθει στη Θεσσαλονίκη.
Το 1-0, αμέσως μετά το σφύριγμα της έναρξης, αποτελεί ξενέρωμα σε όποια εποχή κι αν παίζεται ποδόσφαιρο. Το σχέδιο του προπονητή πάει στράφι, αλλά τα λάθη σε τέτοια παιχνίδια δεν πρέπει να γίνονται με ανάλογη ευκολία.
Η άμεση απάντηση των φιλοξενουμένων έδωσε -προς στιγμήν- την εντύπωση ότι θα επέλθει ισορροπία στη ροή, αλλά ο Χασάν βρισκόταν στη... βραδιά του, εκμεταλλευόμενος το κακό 20λεπτο των “κιτρινόμαυρων”.
Η εικόνα, που περιγράφηκε παραπάνω, συνοψίζεται και στην άποψη του Τζέιμς Τζέγκο. Ο Αυστραλός είπε τα πράγματα ως έχουν, κάνοντας λόγο για (πολλά) λάθη, τα οποία δεν οδήγησαν όμως σε καταδικαστικό αποτέλεσμα. Κάθε άλλο.
Στο δεύτερο ημίχρονο, ο Αρης επιχείρησε να φέρει το παιχνίδι στα μέτρα του και το κατάφερε. Δεν κατάφερε να γίνει απειλητικός, δεν τον ένιωσε η άμυνα του Ολυμπιακού, όπως και δεν απειλήθηκε και ο Κουέστα με εξαίρεση ελάχιστες φάσεις. Μία του Καμαρά και μία του Ελ Αραμπί.
Εν ολίγοις, ο Θεός του Πολέμου κρατά “ζεστό” το ενδιαφέρον και το σασπένς, ότι στην έδρα του θα ανατρέψει την όποια λογική, φέρνοντας τα κάτω... πάνω.
Ωστόσο, για να συμβεί αυτό θα χρειαστεί διαφορετική τακτική προσέγγιση από πλευράς Μάντζιου, ο οποίος κρίνεται περισσότερο για την αλλαγή του Μάνου με τον Μήτρογλου, διότι ο Αρης έχασε δύναμη στο πρέσινγκ.
Στις αρχές Μαρτίου, που είναι η ρεβάνς, θα είναι παρόντες -καλώς εχόντων των πραγμάτων- οι Ματέο και Ματίγια, οι οποίοι απουσίασαν την Τετάρτη το βράδυ.
Ο Αρης, ασχέτως πόσο “βασική” θα είναι η ενδεκάδα των Πειραιωτών στη ρεβάνς, θα χρειαστεί αθλητική σύνθεση, όπως κόντρα στην ΑΕΚ, η οποία θα πιέζει, θα κρατά μπάλα και θα τρέχει περισσότερο από τον αντίπαλο.
Τότε, θα μπορεί να λέει ότι διεκδικεί την πρόκριση και μαζί την... έξαψη, που θα προκαλέσει τυχόν αποκλεισμός του Πρωταθλητή Ελλάδας.
Υ.Γ.1: Δεν χρειάζεται να ανήκει κάποιος σε επιστημονική ομάδα, για να καταλάβει πως, όταν ο Μήτρογλου βρίσκεται στην ενδεκάδα, τότε ο Αρης προσαρμόζει σε εκείνον το παιχνίδι του. Η ομάδα έχει μάθει να παίζει διαφορετικά και, σίγουρα, όχι για έναν ποδοσφαιριστή. Η ενσωμάτωση θέλει χρόνο και δεν είναι τόσο απλουστευμένη διαδικασία. Ο 33χρονος φορ θέλει, επίσης, χρόνο, για να επανέλθει σε επαγγελματικά επίπεδα και είναι αδιανόητο να θυσιαστεί η χημεία του συνόλου μόνο και μόνο για να χωρέσει ένας ποδοσφαιριστής. Ακόμη κι αν εκείνος λέγεται Μήτρογλου
Υ.Γ2: Σε αντίθεση με τον Μήτρογλου, ο οποίος δεν φάνηκε, όσο κι αν αγωνίστηκε, ο Μπρούνο είδε με διαφορετική οπτική τα λεπτά, που του έδωσε ο προπονητής του. Ο κάθε προπονητής θέλει, πρώτα απ' όλα, να βλέπει προσπάθεια και διάθεση.
Υ.Γ3: Η έξαψη θέλει και καρδιά και ρεαλισμό. Η... καρδιά πηγαίνει, φέτος, τον Αρη στη 2η θέση και μπορεί να τον φτάσει και στα Ημιτελικά του Κυπέλλου, για να μας κατανοήσει και η μουσική βιομηχανία της χώρας.
