Προ τετελεσμένων γεγονότων βρέθηκε ο Άρης το βράδυ της Κυριακής (31/10) στο ΟΑΚΑ και, όσο κι αν προσπάθησε, δεν κατάφερε να αλλάξει τη ροή της ιστορίας. Οι «ζωγραφιές» του Αριστοτέλη Διαμαντόπουλου και τα όσα συνέβησαν στα αποδυτήρια του γηπέδου, σύμφωνα με τις καταγγελίες των «κιτρινόμαυρων», αποτελούν τη ζοφερή πραγματικότητα, που δεν έχει να κάνει με το ποδόσφαιρο.
Σε ό,τι αφορά το αγωνιστικό σκέλος, οι Θεσσαλονικείς πρέπει να συγκεντρωθούν σε αυτό και να μην παρεκκλίνουν στο ελάχιστο.
Γιατί, έστω και υπό τις συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί, οι παίκτες του Άρη άνετα θα μπορούσαν να είχαν φύγει με το Χ. Τουλάχιστον με το Χ, για να ακριβολογούμε. Σε γενικές γραμμές, η ομάδα του Άκη Μάντζιου είχε καλή λειτουργία.
Εξαίρεση είναι η φλυαρία και η αφέλεια στην τελική προσπάθεια. Η είσοδος του Μαντσίνι (ο Αργεντινός εξακολουθεί να έχει πτωτική διάθεση στην απόδοσή του) και του Ιτούρμπε δεν πρόσφερε τα αναμενόμενα. Ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος δικαιολόγησαν την παρουσία τους.
Ο Παραγουανός παραμένει εκτός κλίματος, θεωρώντας ότι χρειάζεται μία μπάλα μόνος του, κάθε φορά που μπαίνει ως αλλαγή. Προς το παρόν, δεν έχει αφομοιωθεί από το υπόλοιπο σύνολο κι αυτό φαίνεται και στον τρόπο που εκδηλώνει τις προσπάθειές του.
Όταν ο Άρης βρει τον τρόπο να τελειώνει σωστά τις φάσεις του, όπως έκανε με τον Παναιτωλικό, τότε θα βλέπει και... γκολ. Κόντρα στην ΑΕΚ είχε πολλές ευκαιρίες, αλλά και πάλι δεν τις αξιοποίησε.
