Την πρώτη μέρα του Ιουνίου κυκλοφόρησε η ΠΑΕ τα εισιτήρια διαρκείας της νέας αγωνιστικής περιόδου, αρκετά πριν αρχίσουν να “σκάνε” οι μεταγραφικές βόμβες, προϊόν ατομικών ενεργειών του Θόδωρου Καρυπίδη.
Εξ' αρχής, η κίνηση των εισιτηρίων κυμάνθηκε σε μέτρια επίπεδα και φτάσαμε στο τέλος Αυγούστου, για να γίνει -πιο φωναχτά- λόγος για δυσαρέσκεια στην Αλκμήνης, επειδή ακριβώς δεν αυξήθηκαν οι πωλήσεις, παρά τις μεταγραφές επιπέδου.
Ευτυχώς, για τον Αρη, ο Καρυπίδης δεν αγόρασε βάσει των εσόδων από την συγκεκριμένη πηγή. Και από μία άποψη, είναι ανεδαφικό να καθορίζει το μπάτζετ μιας Α.Ε., το αν τα διαρκείας έχουν ικανοποιητική ροή. Εκτός αν μιλάμε για ΠΑΕ μετρίων δυνατοτήτων, όπου ο χρηματοδότης αποτελεί διακοσμητικό στοιχείο και που, στην περίπτωση των "κιτρινόμαυρων", προφανώς και δεν ισχύει.
Ο Καρυπίδης και οι συν αυτώ, ήθελαν να μετρήσουν διάθεση και όχι ευρώ, ξέροντας ότι ο προϋπολογισμός θα αγγίξει δυσθεώρητα επίπεδα.
Δεν είναι η πρώτη φορά, όπως λέγεται, που ο επικεφαλής της ΠΑΕ νιώθει απογοήτευση από την ανταπόκριση των διαρκείας, ωστόσο δεν επηρεάστηκε ούτε η αγοραστική του δύναμη ή δυνατότητα, ούτε και η διάθεσή του, ενώ δεν έχουν ολοκληρωθεί και οι προσθήκες στο ρόστερ. Βέβαια, εποχή από εποχή έχει διαφορά, επομένως και η προσέγγιση πρέπει να είναι διαφορετική, επί μέρους και όχι συνολική.
Το γεγονός είναι πως η ψυχολογία στον "αγοραστή" έχει σκαμπανεβάσματα, καθώς περιμένει να δει τα προϊόντα, πριν πληρώσει.Στην μπάλα, τα προϊόντα, δηλαδή οι μεταγραφές, είναι σε πλήρη διάταξη στην περίπτωση του Άρη, άρα είναι αναμενόμενο -το επόμενο διάστημα- να πάρουν και τα διαρκείας την ανιούσα.
Από την άλλη, στο ποδόσφαιρο εν καιρώ πανδημίας, και με τα κυβερνητικά μέτρα να περιπλέκουν αντί να διαφωτίζουν τον κόσμο και όχι αποκλειστικά τον φίλαθλο κόσμο, είναι απόλυτα κατανοητό να υπάρχει και άρνηση και διστακτικότητα απέναντι στον διαχωρισμό εμβολιασμένων και μη. Πολύ δε περισσότερο, όταν μιλάμε για το γήπεδο.
Είναι πέρα για πέρα θετικό το γεγονός ότι ο επικεφαλής της ΠΑΕ δεν ξενέρωσε από τις πωλήσεις των διαρκείας και από την πλευρά του περιμένει να δει ανταπόκριση στο πλαίσιο, που περιγράψαμε παραπάνω. Η συμβατότητα στη διάθεσή τους αγγίζει το 100%, μόνο που δεν μεταφράζεται -προς το παρόν- και σε λογιστικό επίπεδο.
Αλλωστε, για να δίνει τόσα εκατομμύρια σε ποδοσφαιριστές, σημαίνει ότι μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις και δεν προσδοκά τον κόσμο ως συμπαίκτη στην τσέπη του.
Ψυχολογικά και μόνο, ναι, τον περιμένει και μάλιστα σε βαθμό άνευ προηγουμένου.
Η σκιά του Covid-19 απλώνεται παντού, αντί να μειώνεται, επεκτείνεται και είναι φύσει αδύνατο το ποδόσφαιρο να βγει αλώβητο, όπως πιθανόν και οι επενδύσεις των επιχειρηματιών.
Όπερ σημαίνει ότι και η δυσαρέσκεια είναι σχετική έννοια, τη στιγμή που ακόμη ούτε η κανονικότητα επανήλθε, ούτε ο βηματισμός στην ελληνική κοινωνία.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook
