Κόντρα στον Ατρόμητο και στην εχθρική διαιτησία του Ευαγγέλου, ο Αρης αποδείχθηκε πολύ σκληρός για να γνωρίσει την πρώτη του εκτός έδρας ήττα και απέδειξε γιατί η φετινή ομάδα είναι ικανή για μεγάλα πράγματα. Εχει χαρακτήρα και μέταλλο που άλλα χρόνια έλειπαν από το DNA της.
Η ομάδα του Άκη Μάντζιου πέτυχε κάτι που μέχρι το 60ο λεπτό φάνταζε αδύνατο. Όχι επειδή ο Ατρόμητος ήταν καλύτερος, αλλά γιατί ο Αρης από τη μία κουβαλούσε στις πλάτες του το 2-0 και από την άλλη είχε απέναντί του έναν ανεκδιήγητο διαιτητή, ο οποίος του στέρησε ακόμα και το δικαίωμα να μειώσει νωρίτερα, κλείνοντας τα μάτια στο καταφανέστατο πέναλτι στον Μάνο.
Με την ευκολία που έδειξε την άσπρη βούλα στο χέρι του Ροζ – για το οποίο ουδείς μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι βρήκε η μπάλα στο χέρι του Γάλλου – με την ίδια ευκολία θα μπορούσε να τη δείξει και στο μαρκάρισμα εντός περιοχής του Μάνου.
Το οξύμωρο και το (επικίνδυνα) περίεργο της υπόθεσης όμως είναι ότι, ούτε στη μία ούτε στην άλλη φάση μπήκε στον κόπο να το δει στο VAR, παρότι επρόκειτο για αποφάσεις που κρίνουν αποτέλεσμα. Ακόμη πιο περίεργο γίνεται εάν αντιληφθούμε την αντίδραση (την ποια;) των διαιτητών στο VAR. Πράγματι είναι απορίας άξιο να μάθουμε εάν Μανούχος-Μπουξμπάουμ είχαν επικοινωνία με τον Ευαγγέλου και σε τι βαθμό.
Είδαν τις επίμαχες φάσεις; Είδαν ξεκάθαρα ότι υπάρχει χέρι του Ροζ και δεν είδαν ανατροπή στον Μάνο; Τα “γιατί” και τα “πως” περιμένουμε να μας τα εξηγήσει καλύτερα ο κύριος Κλάντεμπεργκ και ελπίζουμε ότι θα δώσει στη δημοσιότητα την επικοινωνία που είχε ο Ευαγγέλου με το δωμάτιο του VAR, έτσι ώστε να μας λυθούν όλες οι απορίες.
Οπως το ίδιο πρέπει να γίνει και στην περίπτωση του Μανούσου, στο χτύπημα κάτω χαμηλά στον Ματίγια το οποίο είδαμε όλοι εκτός από τον Ευαγγέλου. Όπως το ίδιο πρέπει να γίνει και σε 2-3 ακόμη περιπτώσεις στις οποίες ο διαιτητής από την Αθήνα χαρίστηκε την αποβολή σε Τομάσεβιτς, Μανούσο και κίτρινες που θα μπορούσαν να είχαν πάρει από νωρίς Γούτας, Νάτσος.
Γι’ αυτούς τους λόγους και προς απάντηση εκείνων που βγαίνουν δημόσια και μιλάνε για… φιλικά, η χθεσινή ισοπαλία του Αρη στο Περιστέρι έχει τεράστια αξία. Δεν είναι τόσο απλή η επιστροφή με αριθμητικό μειονέκτημα για σχεδόν μία ώρα παιχνιδιού κι έχοντας το βάρος του 2-0 στα πόδια σου.
Ο Αρης κόντρα σε αρνητικές συγκυρίες, κόντρα σε όλες τις αντιξοότητες που βρήκε στο Περιστέρι, αποδείχθηκε πολύ σκληρός και αλύγιστος, παίρνοντας μία ισοπαλία η οποία στη ψυχολογία των ποδοσφαιριστών θα λειτουργήσει περισσότερο ευεργετικά και τονωτικά από μία επαγγελματική για παράδειγμα. Ηταν μία επιστροφή με μαγκιά και @@.
Όσον αφορά το καθαρά αγωνιστικό σκέλος, ο Αρης ξεκίνησε πολύ συντηρητικά. Στο πρώτο ημίχρονο είχε έλλειψη δημιουργίας, επικράτησαν τα λάθη και δεν είχε καθόλου πρωτοβουλία. Απέναντι βέβαια σε έναν Ατρόμητο ο οποίος από το πουθενά προηγήθηκε και τις δύο φορές. Τις ισορροπίες τις άλλαξε ο Άκης Μάντζιος. Ο 51χρονος προπονητής νίκησε κατά κράτος τον Κάναντι, έκανε τρομερή διαχείριση και εμφάνισε στο δεύτερο ημίχρονο, με τις καίριες παρεμβάσεις του από τον πάγκο, μία άλλη ομάδα.
Όλες οι αλλαγές του λειτούργησαν προς την κατεύθυνση του τελικού αποτελέσματος. Απ’ όλους όσους χρησιμοποίησε πήρε τον καλύτερο εαυτό. Από τη δημιουργία του Σίλβα και του Μαντσίνι στα δύο γκολ, την ενέργεια που έβγαλε με την είσοδό του ο Κάτσε, μέχρι και από τον Σούντγκρεν, όταν τον χρησιμοποίησε αριστερό μπακ. Μεγάλο κέρδος για έναν προπονητή να φτάνει σε αυτό το σημείο.
