Το 3-4-3 δεν ήρθε ουρανοκατέβατα στον Χερμάν Μπούργος. Το δοκίμαζε σε κομμάτια της προπόνησης των τελευταίων ημερών, αλλά ελάχιστοι πίστεψαν ότι θα περάσει από τη θεωρία στην πράξη τόσο άμεσα και κόντρα στον ΠΑΣ Γιάννινα.
Δεν ήταν μόνο η κρισιμότητα του παιχνιδιού, που δεν χωρούσε πειράματα, ήταν ότι οι Γιαννιώτες δεν θεωρούνται και οι πιο επικίνδυνοι επιθετικά, όπως και αποδείχθηκε -το απόγευμα της Κυριακής (3/4) στο «Κλ. Βικελίδης».
Ο Μπούργος, με την 3άδα στην άμυνα, κατάφερε να κρατήσει τον ΠΑΣ μακριά από την εστία του Κουέστα και να κλειδώσει -τουλάχιστον- το μηδέν παθητικό, αλλά από τη μέση και μπροστά τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά.
Ο Αρης απείλησε στο δεύτερο ημίχρονο, όπου και παρουσιάστηκε βελτιωμένος, παίρνοντας περισσότερα από τον (συμπαθητικό) Εμπακατά και τον Γκάνεα, παίκτες που ξέρουν να αποδίδουν στον συγκεκριμένο σχηματισμό. Αυτό το σύστημα ήξερε ο προπονητής του Αρη, αυτό επέλεξε, κάπως βιαστικά βέβαια και όχι στο καλύτερο timing.
Η ομάδα ούτε έτοιμη είναι να το υποστηρίξει, ούτε διαθέτει τους κατάλληλους σε όλες τις γραμμές, για να το παίξει με τον ανάλογο τρόπο. Προφανώς, και οι βαθιές μπαλιές του Μπεναλουάν δεν ενέπνεαν ούτε τους συμπαίκτες του, ούτε και τη σκέψη του Μπούργος, ο οποίος έβλεπε πως -όσο περνούσε η ώρα- το πλάνο του βυθίζεται περισσότερο.
Και κάπως έτσι, οι μουρμούρες που άρχισαν, μετά το ματς με τον Παναθηναϊκό, εντάθηκαν και έφτασαν (πάλι) ψηλότερα στην ΠΑΕ. Η αμφισβήτηση στο πρόσωπο του Μπούργος -δίκαια ή άδικα- είναι υπαρκτή, αλλά στην Ελλάδα τα πάντα γυρίζουν (και ξεχνιούνται) με τα αποτελέσματα, που λείπουν όμως από τον Αρη, όπως λείπουν και τα γκολ.
Ακόμη κι έτσι, η ομάδα είναι εντός στόχου, δηλαδή την εξασφάλιση της 3ης θέσης.
Τα υπόλοιπα στο ΟΑΚΑ...
