Αργυρίου: «Γι' αυτό γύρισα στον Ηρακλή, η ΑΕΚ και η Ρέιντζερς»
Έναν έμπειρο αμυντικό πρόσθεσε στη φαρέτρα του ο Ηρακλής. Ο λόγος για τον Ανέστη Αργυρίου, ο οποίος έχει κυανόλευκο παρελθόν, καθώς ήταν για ένα χρόνο στους Νέους της ομάδας υπό τις οδηγίες των κ. Βακαλόπουλο και Μεταξά, ενώ ξανά σμίγει με τον συμπαίκτη του, Γιάννη Παπαδόπουλο. Ο 33χρονος αμυντικός άνοιξε τα χαρτιά του στο metrosport.gr και μίλησε για το πώς έγινε το deal με τον Ημίθεο, αναφέρθηκε στο πέρασμά του από την ΑΕΚ, το…άλμα στην Ρέιντζερς, αλλά και την επιστροφή του στην Ελλάδα.
Το…κυανόλευκο παρελθόν
Για το πώς έγινε το deal με τον Ηρακλή και το κυανόλευκο παρελθόν:
«Η πρώτη επαφή έγινε με τον κ. Μαρμαρινό. Όταν σου κάνει πρόταση ο Ηρακλής, ανεξαιρέτως ποια κατηγορία είναι, δύσκολα αρνείσαι. Μιλάμε για μια ομάδα με ιστορία, φανέλα και κόσμο. Είναι τιμή για έναν ποδοσφαιριστή να έχει περάσει από τον Ηρακλή. Βέβαια, έχω μεγάλη σύνδεση με τον σύλλογο, καθώς στο παρελθόν ήμουν στους Νέους της ομάδας υπό τις οδηγίες των κ. Βακαλόπουλο και Μεταξά. Συμπαίκτες είχα τότε τον Γιάννη Παπαδόπουλο (είμαστε ξανά τώρα στην ομάδα), τον Παπαστεριανό, τον Γιάντση και τον Ιωαννίδη».
Για το γεγονός ότι ο Ηρακλής είναι στο -4 από την κορυφή κι αν αυτό σας αγχώνει:
«Αν πίστευα ότι δε μπορούμε να πάρουμε την άνοδο, δεν θα ερχόμουν στην ομάδα. Εμείς δεν κοιτάμε τι κάναμε στις πρώτες τέσσερις αγωνιστικές, κοιτάμε το τώρα και τους έντεκα τελικούς που έχουμε μπροστά μας. Είναι χρέος μας να κερδίσουμε και τα έντεκα παιχνίδια ώστε να πάμε στα μπαράζ και από εκεί να διεκδικήσουμε την άνοδο στην επόμενη κατηγορία. Έχουμε έναν έμπειρο προπονητή και ένα πολύ καλό τιμ που αδικείται να βρίσκεται σε αυτή την κατηγορία. Υπάρχει ένα μείγμα νέων με έμπειρων παικτών και μέσα από την σκληρή δουλειά θεωρώ πως στο τέλος θα καταφέρουμε να πετύχουμε τον στόχο μας, που δεν είναι άλλος από την άνοδο».
Για το επίπεδο του Πρωταθλήματος:
«Είναι περίεργο το Πρωτάθλημα και δεν πρέπει να κοιτάξουμε να προσφέρουμε θέαμα στους αγώνες. Το μόνο που πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι το πώς θα παίρνουμε τους τρεις βαθμούς σε κάθε αναμέτρηση. Όλη η ουσία αυτή είναι. Δεν έχουμε τον χρόνο για κάτι άλλο. Σεβόμαστε τον κάθε αντίπαλο και το μόνο που μας νοιάζει είναι πώς θα τον κερδίσουμε κι αυτό θα κάνουμε αρχής γενομένης από το ματς της Κυριακής με την Αλεξανδρούπολη στην έδρα μας».
Από τους Νέους του Ηρακλή, στον Πανθρακικό
«Ένα χρόνο μετά το πέρασμά μου από τους Ακαδημίες του Ηρακλή, ήρθε η πρόταση από τον Αετό Σκύδρας, η ομάδα τότε ήταν στην Δ΄ Εθνική. Είχα μια γεμάτη χρονιά, όπου κέρδισα εμπειρίες και παραστάσεις και ήρθε η πρόταση από τον Πανθρακικό και από εκεί ακολούθησε η ΑΕΚ».
Το κεφάλαιο ΑΕΚ, ο πρώτος τίτλος και η προσφυγή
«Μετά από δυο σεζόν στην Κομοτηνή, έκανα το άλμα στην ποδοσφαιρική μου καριέρα, παίρνοντας μεταγραφή στην ΑΕΚ. Στην Ένωση έκατσα δυο χρονιές και μάλιστα κατάφερα να κερδίσω και το Κύπελλο Ελλάδας, ενώ είχα την ευκαιρία να καταγράψω και ευρωπαϊκές συμμετοχές με την ομάδα. Αποχώρησα πριν η ομάδα υποβιβαστεί και γράψει μία από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία της. Κάναμε όλοι τότε οι ποδοσφαιριστές προσφυγές για να διασφαλίσουμε τα χρήματά μας και στη συνέχεια αποχωρήσαμε».
Το…άλμα στην Ρέιντζερς
«Ύστερα από την αποχώρησή μου από την ΑΕΚ, είχα αρκετές προτάσεις από την Ελλάδα και έφτασα μια ανάσα από το να κατηφορίσω στην Κρήτη και να αγωνιστώ στον ΟΦΗ. Τελευταία στιγμή δεν προχώρησε η μετακίνησή μου εκεί, πήγα δοκιμάστηκα στην Ρέιντζερς και έμεινα εκεί για δύο χρόνια. Είχα την τύχη να αγωνιστώ για πρώτη φορά στο εξωτερικό και σε μια ομάδα ιστορική. Δεν μπορείς να συγκρίνεις τα γήπεδα και τις εγκαταστάσεις της ομάδας με την Ελλάδα. Η πίεση είναι πολύ διαφορετική εκεί από τον κόσμο. Για να καταλάβετε, μπορεί σε ένα παιχνίδι να είναι 0-0 και να είναι όλα ήρεμα στο γήπεδο και σε ένα άλλο να προηγείσαι 2-0 και να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Όταν πήγα εγώ στη Ρέιντζερς ο σύλλογος είχε υποβιβαστεί, αλλά ο κόσμος παρά την πίκρα του δεν σταμάτησε στιγμή να βρίσκεται στο πλευρό της ομάδας. Σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι το γήπεδο ήταν γεμάτο, ενώ είχαν αγοραστεί 47.000 εισιτήρια διαρκείας».
«Δεν κατάφερα να ζήσω το μεγάλο ντέρμπι της Σκωτία»
«Δεν στάθηκα τυχερός να ζήσω ένα ντέρμπι Σέλτικ-Ρέιντζερς. Ένα από τα μεγαλύτερα ντέρμπι στον κόσμο, με μεγάλη έχθρα».
Τι θα σου μείνει από αυτή την θητεία σου στη Ρέιντζερς:
«Η οργάνωση και οι εγκαταστάσεις. Πήγαινες εκεί στις 8:00 το πρωί και έτρωγες πρωινό στο εστιατόριο. Μετά πήγαινες για να προετοιμαστείς για την προπόνηση που θα ακολουθούσε. Μετά έκανες σάουνα, αποθεραπεία και πήγαινες για το μεσημεριανό. Οι εγκαταστάσεις της ομάδας είχαν χώρους και για χαλάρωση, προκειμένου να περάσεις την ώρα σου μέχρι την απογευματινή προπόνηση. Ένιωθες σαν βασιλιάς, δεν σου έλειπε τίποτα. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για την πρώτη ομάδα, αλλά και για αυτές των ακαδημιών».
Γιατί δεν συνέχισες στην Ρέιντζερς;
«Στους πρώτους 2-3 μήνες που είχαμε παιχνίδια συνέχεια, κάπως τα κατάφερνα. Μετά όμως άρχισα να μην αισθάνομαι καλά, που ήμουν τόσο μακριά από την Ελλάδα. Έμενα μόνος στο σπίτι, ο καιρός ήταν συνέχεια βροχερός και γενικώς δεν μπορούσα να προσαρμοστώ. Όχι στην ομάδα, αλλά στην χώρα. Με την Ρέιντζερς δεν είχα κανένα πρόβλημα, καθώς την πρώτη χρονιά έκανα 30 συμμετοχές».
Από την Σκωτία, στην Πολωνία
«Είχα κάποιες συζητήσεις, αλλά αποφάσισα να έρθω εδώ. Αν και μετά την Ρέιντζερς δεν ήξερα αν θα ήθελα να παίξω ξανά στο εξωτερικό, είπα το ναι στην Ζαβίτσα. Μια εμπειρία παραπάνω. Η πρώτη φορά είναι δύσκολη. Το πολωνικό Πρωτάθλημα θυμίζει το ελληνικό, αλλά δεν συγκρίνονται τα γήπεδά τους με εμάς. Βέβαια, ρόλο σε αυτό έπαιξε ότι στη χώρα τους έγινε το Euro του 2012, όπου φτιάχτηκαν καινούργια στάδια.
Το Μπίντγκοστς έχει περίπου 400.000 κατοίκους, αλλά σαν πόλη δεν είναι κάτι το φοβερό. Τα κτήρια είναι παλιά, αλλά έχουν μία ιδιαίτερη και ωραία αρχιτεκτονική. Για να βγεις καμια βόλτα, έχει δύο εμπορικά κέντρα».
Το ποδόσφαιρο στην Πολωνία πως είναι;
«Σαν το ελληνικό. Παίζουν δυνατά και οι παίκτες έχουν τεχνική».
Η μετάβαση στην Κύπρο και η επιστροφή στην Ελλάδα
«Έπειτα από μια δύσκολη περίοδο σε Σκωτία και Πολωνία, πήγα στην Κύπρο και τον Εθνικό Άχνας. Παρότι δεν έκατσα πολύ κι ενώ είχα αρκετές προτάσεις απο ομάδες, καθυστέρησα σε κάποια πράγματα και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ξανά επιστρέψω στην Ελλάδα. Η θέση στην οποία αγωνιζόμουν και η ηλικία μου ήταν δυο παράγοντες που δεν άφησαν πολλά περιθώρια για να πάρω μεταγραφή σε κάποιον σύλλογο πρώτης κατηγορίας και μοιραία κατέληξα στη Β΄ Εθνική και τον Αγροτικό Αστέρα. Η γενιά μου στάθηκε αρκετά άτυχη, καθώς πολλές ομάδες δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν άδεια συμμετοχής στο Πρωτάθλημα, με αποτέλεσμα να τιμωρούνταν με απαγόρευση μεταγραφών άνω των 24 ετών. Οπότε φυσικό κα επόμενο να κλείσουν πολλές πόρτες. Μετά το πέρασμά μου στον Εύοσμο, ακολούθησε η Νάουσα και στη συνέχεια ο Αλμωπός Αριδαίας και τώρα είμαι στον Ηρακλή και είμαι χαρούμενος γι΄ αυτό και θα δώσω το 100% των δυνατοτήτων μου ώστε να ανέβει η ομάδα».
